Γνωρίστε τη Στέλλα Βρακά

Η Στέλλα Βρακά κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Η Στέλλα Βρακά γεννήθηκε στην Χαλκίδα όπου διαμένει μέχρι και σήμερα. Από μικρή ηλικία θυμάται τον εαυτό της, να ταξιδεύει μέσα από τις σελίδες των βιβλίων και να εξωτερικεύει τις σκέψεις της γεμίζοντας άσπρες κόλλες, με πεζά κείμενα, όχι με στίχους. Αργότερα η ζωή τη βρίσκει να έχει δημιουργήσει οικογένεια και να ασχολείται με το μεγάλωμα των παιδιών της. Η αγάπη της γα την συγγραφή δεν σταμάτησε. Αντίθετα το 2012, ξεκινά η ενασχόλησή της με τον στίχο και με «αυτό που οι άνθρωποι, ονομάζουν ποίηση». Όπως η ίδια αναφέρει: Γράφω εμένα, για μένα και για όλους, μα όλους, που μπορούν να δουν τη γυμνή ψυχή μου και την καρδιά μου.

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Όταν η γιαγιά μου με πήγαινε βόλτα σε σπίτια φίλων της λίγο μακριά από την πόλη.... εκεί έπαιζα στη φύση κι έτρωγα παγωτό.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Όταν πρωτάκουσα για τον πνευματικό Δρόμο κι η καρδιά μου είπε: Ναι… Ναι…! Αυτό είναι, έτσι θα περπατήσω πια!

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Mε τη θάλασσα…

Δεν μοιράζομαι τις εκλάμψεις ή τις αναλαμπές.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Η Γνώση του Εαυτού η καλύτερη ασπίδα για τον άνθρωπο... αν και δεν ξέρω πως ερμηνεύει καθένας τον πειρασμό. Και τι είναι πειρασμός; Ό,τι κάνει  ευτυχισμένο τον άνθρωπο δεν είναι πειρασμός... κι ευτυχισμένο τον κάνει μόνο η ωφέλεια της ψυχής του.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Προσγειώνομαι όταν πέφτω πνευματικά, όταν δεν κατανοώ την συμπεριφορά ενός ανθρώπου... τότε ξέρω...

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Ένας λόγος για να αγαπήσει κανείς την μέρα είναι η Ομορφιά της όπως καθένας την βιώνει.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Στέλλα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Την εποχή που αγαπιέμαι, και αγαπώ, είμαι πλήρης.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Nα ζούμε το τώρα... την κάθε στιγμή… να γνωρίζουμε πως προορισμός μας είναι η ευτυχία και πως αυτή βρίσκεται στην Αγάπη.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Αγαπώ την πεζογραφία, τα λογοτεχνικά έργα με ταξιδεύουν με συγκινούν, μου δείχνουν καθάρια τον άνθρωπο.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Θα άλλαζα το τέλος της Ιτάλια, στο βιβλίο της Μάργκαρετ Ματσαντίνι: Μείνε ακίνητη, εκδόσεις Ωκεανίδα.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Για μένα η γραφή είναι αυθόρμητη.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Γράφω στο χαρτί, οπότε επιλέγω στυλό.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

ΜΟΝΟΓΡΑΜΑ (απόσπασμα)

Ακουστά σ' έχουν τα κύματα.

 Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς.

 Πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε».

 Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο.

 Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.

Οδυσσέας Ελύτης

Ενότητα 3^η:  Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… αύριο θα έχεις αυτό που θέλησες πιότερο!

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Θα σας πρότεινα να δείτε το Πράσινο Μίλι.

Έκθεση εικόνων

Από το οπισθόφυλλο

Κίβδηλα χέρια με γελοιοποιείτε ως την ανύψωσή μου ορμάτε στην σιωπή μου για να μου πάρετε όσα δεν έχω... Κρατώ στην χούφτα μου το νερό και το αλάτι κίβδηλα χέρια σταυρώστε με ως να ταπεινωθώ. Ξέρω να κλαίω και να σωπαίνω. Γέμισε η ψυχή σας υπεροψία όταν πιστέψατε πώς ανάγκη... σας είχαν οι λέξεις. Και το υπόγειο καφενείο σας το βαπτίσατε λάθρα: Ιερό Ναό. Μα οι λέξεις σας κοιτάνε παραξενεμένες και πάνε παρακάτω.

Ένα μικρό ποιητικό δείγμα της.

Αυτή η κούραση

Στεκόταν ο ήλιος τρυφερά
πάνω στο μεστό φως
των ανεμώνων
ώσπου ήρθαν οι ίσκιοι στο σπίτι του
όταν χλώμιασε ο ουρανός.

Σώπασέ με θάλασσα
να με ακούει χωρίς φωνή
να τον αγγίζω χωρίς χέρια
να 'μαι λησμονημένη
κάτω απ' το βλέμμα του
ματαιωμένη από λέξεις σε πράξεις
με τα μάτια μου δωμάτια τσακισμένα
απ' το φως.

Αγκάλιασέ με ύπνε
αυτή η κούραση με ακολουθεί
από χειρονομία σε σιωπή.
Κάτω απ' την απουσία του
το ομορφότερο δάσος.

Πονάει η αναπνοή μου
στο όνομά του που δεν προφέρω.
Ησύχασε ύπνε την καρδιά μου
που αγαπά μ' άγνωρη μνήμη.

Η επίσημη σελίδα της λογοτέχνιδος στο facebook.

https://www.facebook.com/pages/%CE%93%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%B7-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%B7-%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%A3%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%AC/688711071204717?fref=ts&__mref=message