Γνωρίστε τη Στέλλα Καραμπακάκη

Η Στέλλα Καραμπακάκη κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό 

Η Στέλλα Καραμπακάκη γεννήθηκε στις 22 του Απρίλη, στα όρια του χειμώνα και της άνοιξης, και είναι Ταύρος, συνήθως σε υαλοπωλείο. Είναι απόφοιτη του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει τελειώσει το Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο Παλλήνης και έχει παρακολουθήσει για πολλά χρόνια μαθήματα μουσικής στο "Ωδείο Φίλιππος Νάκας". Γνωρίζει αγγλικά, ρωσικά και βουλγαρικά. Ασχολείται με τη συγγραφή, τη ζωγραφική, και τη στιχουργική. Το πρώτο βιβλίο της "Οι άντρες είναι σαν τα παπούτσια", κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 2009, από τις εκδόσεις Πολύτροπον. Τον Νοέμβρη του 2010 οι εκδόσεις Περίπλους προχωρούν σε μια avant-garde έκδοση, το "Ένα ξωτικό στον κήπο της ουτοπίας", όπου η Στέλλα γράφει την ποίηση και ο πατέρας της την πρόζα, σε ένα παιχνίδι δυο γενεών για την αναζήτηση της Ουτοπίας. Το καλοκαίρι του 2012 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πολύτροπον το βιβλίο της με τίτλο "Σαν τον Αλήτη με τη Λαίδη", το οποίο εξαντλήθηκε και τώρα κυκλοφορεί σε 2η έκδοση. Ακολούθησε, το καλοκαίρι του 2013, η έκδοση του νέου της βιβλίου, και πάλι από τις εκδόσεις Πολύτροπον, με τίτλο "Ένα μπακούρι στην Αθήνα". Στα βιβλία της σατιρίζει τις σχέσεις των δυο φύλων, με πηγαίο χιούμορ και ένα ιδιαίτερα καυστικό λεξιλόγιο. "Το μεγάλο τζέρτζελο" -πολιτική σάτυρα- είναι το τελευταίο συγγραφικό της εγχείρημα. Ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί από τον Θάνο Λυμπερόπουλο.

https://ekdoseispolytropon.blogspot.gr/

https://www.ekdoseispolytropon.gr/

https://www.facebook.com/ekdoseispolytroponpage

Εργογραφία

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα 

Μεταφράσεις

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Τα καλοκαίρια μου στη Σύρο και οι παραλίες της.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Νομίζω είναι διαφορετικό σε κάθε περίοδο της ζωής μου. Δεν υπάρχει κάποια σταθερά, δυστυχώς ή ευτυχώς.

 Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με φίλους, με τους γονείς μου, ή απλά με τον εαυτό μου.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Ασπίδες… Έχουμε σίγουρα. Άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Δεν νομίζω όμως πως είναι τόσο σπουδαίο να έχουμε ασπίδες, όσο να μπορούμε να αξιοποιούμε με τον καλύτερο τρόπο όλα τα ερεθίσματα που δεχόμαστε. Καλά ή κακά.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η καθημερινότητα, η πραγματικότητα. Ο θάνατος, οι δημόσιες υπηρεσίες, η ασχήμια. Και πολλά πολλά ακόμη.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Όλα φαίνονται πιο καθαρά τη μέρα. Οι πιο λογικές αποφάσεις είναι αυτές που παίρνουμε τη μέρα. Η θάλασσα είναι πιο γαλάζια τη μέρα.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Στέλλα όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Την άνοιξη και το καλοκαίρι. Κυρίως το καλοκαίρι. Όλα είναι πιο ανέμελα το καλοκαίρι, πιο αυθεντικά.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Δύσκολη ερώτηση. Νομίζω ο έρωτας, το πάθος. Αν όχι η ραχοκοκαλιά της ζωής, είναι σίγουρα η ραχοκοκαλιά μιας καλύτερης ζωής.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Μου αρέσει η ποίηση, την αγαπώ, αλλά περισσότερο με συγκινεί ο πεζός λόγος. Το πώς μπορείς να κάνεις ένα πεζογράφημα να μοιάζει με ποίηση, αυτό μπορεί να είναι αληθινά μαγικό.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Όχι. Οι λογοτεχνικοί ήρωες που ήδη γνωρίζουμε έχουν δεθεί με τη μοίρα που όρισε για αυτούς ο δημιουργός τους. Δεν θα επιθυμούσα λοιπόν τίποτα διαφορετικό για αυτούς.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Το ιδανικό είναι να μπορεί κάποιος να τα συνδυάζει και να τα εναλλάσσει αυτά τα δύο. Κανένα από τα δυο μόνο του δεν νομίζω πως μπορεί να δώσει ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Και αυτό, το εκπληκτικό αποτέλεσμα, είναι εκείνο που πρέπει να επιζητά κάθε δημιουργός.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Συνήθως μια γραμματοσειρά. Μπορεί να κρατήσω κάποιες σημειώσεις σε χαρτί αν είμαι έξω, αλλά όταν θα κάτσω να γράψω θα το κάνω στον υπολογιστή μου.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Ένα αγαπημένο μου απόσπασμα, από τον Ά τόμο του βιβλίου του V.Ludens με τίτλο «Καλειδοσκόπιο» (εκδ. Πολύτροπον), είναι το παρακάτω:

«Εκείνη η νύχτα που ’μεινα μονάχος κι είπα να γράψω μια παράξενη ιστορία, για μαύρες γάτες που μαγεύουν τους ανθρώπους, γι’ αλλόκοτες φιγούρες που απ’ τους τοίχους κατρακυλώντας κλέβουν την ζωή τους, και για κοράκια που οργανώνουν εξεγέρσεις, κοράκια κόκκινα μ’ ολόμαυρα φτερά, στοχαστικά πουλιά γεμάτα αρχοντιά, που ταξιδέψανε στα άκρια του κόσμου, που ξεπεράσανε τα όρια του Xρόνου, που μπαινοβγαίνουνε σε άλλες διαστάσεις, κι αναζητάν μαζί μας την αλήθεια, γι’ αυτόν τον κόσμο που δεν υπάρχει ακόμα, που δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ίσως ποτέ, όσο κι αν κάποιοι από εμάς νοιώθουν την πνοή του και της καρδιάς του ακούν το μητρικό παλμό, για έναν κόσμο ονείρου, ελευθερίας, για έναν κόσμο γαλανής ευδαιμονίας, με αυροφίλητα κορίτσια και καράβια, με πολυκύμαντα πολύχρωμα μαλλιά, με ολοπόρφυρα ολομέταξα πανιά, για έναν κόσμο βυθισμένο, για έναν κόσμο κοιμισμένο στο σκοτάδι, που περιμένει από εμάς να φιληθεί, για να μας βγάλει από αυτόν τον μαύρο εφιάλτη, όπου μαύρες γάτες μαγεύουν τους ανθρώπους κι αλλόκοτες φιγούρες απ’ τους τοίχους κατρακυλώντας, κλέβουν την ζωή τους… την περιτριγυρισμένη απ’ την νύχτα, την νύχτα με τα σκοτεινά της ανοίγματα στον πλωτό αστερισμό της Eλπίδας…»

Ενότητα 3^η:  Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… όλα όσα κάνεις έχουν κάποιο νόημα.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Δεν βλέπω πολλές ταινίες οπότε καλύτερα να μην προτείνω κάτι, δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη πάνω στο αντικείμενο. Δεν μπορώ να φανταστώ πάντως κάποιος να μην εκτιμά και να μην έχει δει παλιές ελληνικές ταινίες!

Έκθεση εικόνων