Γνωρίστε τη Σωτηρία Κυρμανίδου

Η Σωτηρία Κυρμανίδου κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Η Σωτηρία Κυρμανίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσε και ζει στο Σιδηρόκαστρο από μικρή μέχρι και τώρα. Εργάστηκε ως Κοινωνική Λειτουργός σε πλαίσια Ειδικής Αγωγής και είναι συνταξιούχος από το 2010. Υπηρέτησε και υπηρετεί εθελοντικά φορείς, υπηρεσίες, άτομα και την τοπική κοινωνία. Εϊναι ραδιοφωνική παραγωγός, επί σειρά ετών στο Ράδιο Κιβωτός της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης (www.imsn.gr) με δύο εβδομαδιαίες εκπομπές, "Φυλλομετρώντας και αναπολώντας" και "Συντροφεύοντας".

Έχει τιμηθεί για το κοινωνικό και συγγραφικό της έργο. Συνεργάσθηκε με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης, κατεύθυνση Κοινωνικής Εργασίας, ως εκπαιδεύτρια φοιητών. Κείμενα και ποιήματά της καθώς και κριτικές για το έργο της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Προσκεκλημένη για λογοτεχνικά θέματα και για να εκθέσει το συγγραφικό της έργο φιλοξενήθηκε σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Για το έργο της γράφτηκαν, δημοσιεύτηκαν κριτικές από συγγραφείς, ποιητές και ανθρώπους των γραμμάτων. Έλαβε συγχαρητήριες επιστολές από επιφανείς προσωπικότητες: Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, Επίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος, Κική Δημουλά κ.α.

Συμμετείχε ως μέλος και ως Πρόεδρος κριτικής επιτροπής λογοτεχνικών-ποιητικών διαγωνισμών. Έχει κληθεί σε σχολεία ανά την Ελλάδα και μέσω του ΕΚΕΒΙ, αλλά και μεμονωμένα προκειμένου να παρουσιάσει το έργο της. Είναι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Β. Ελλάδος, του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και συμμετείχε σε δράση του για τα δικαιώματα του παιδιού, στη Βιβλιοθήκη Σερρών στις 30 Νοεμβρίου 2015. Ορίστικε μέλος κριτικής επιτροπής για τα βραβεία του ελληνικού τμήματος της IBBY 2015 - έκδοση 2015 (βραβείο σε συγγραφέα εφηβικού - νεανικού βιβλίου, για εφήβους και νέους). Αναφέρεται στη μεγάλη εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Χάρη Πάτση. 

Διακρίσεις:

Δεύτερο βραβείο ποίησης από την Έναωσ Συγγεφέων Νομού Σερρών, 2004.

Τρίτο βραβείο ποίησης από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών το 2008, με το ποίημα "Αγάπη".

Τιμητική διάκριση Διηγήματος το 2008 από την Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος.

Δεύτερο βραβείο διηγήματος απ΄ την Π.Ε.Λ. το 2009.

Έπαινος από την Π.Ε.Λ., Δελφοί 2011.

Έπαινος διηγήματος στον 1ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό διαγωνισμό bonsaistories.

Έπαινους για τη συγγραφή παραμυθιών από Δήμο Τρικκαίων, Δήμο Δράμας, Ράδιο Θεσ/νίκης. 

Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές, αρκετά παραμύθια και εκπαιδευτικού περιεχομένου βιβλία. Έχει δυο παιδιά, τον Αβραάμ, καθηγητή πληροφορικής και την Ελένη, κοινωνική λειτουργό με μεταπτυχιακές σπουδές και οι δύο. Τη ζωή της ομορφαίνει ο μικρός της εγγονός, Δημήτρης. 

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Τα πρώτα μου χρόνια, τα έζησα σε ένα χωριό της Κατερίνης Δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα. Ο πατέρας μου, ένας πολυμήχανος, πανέξυπνος άνθρωπος, θέλοντας το χριστουγεννιάτικό μας δέντρο να έχει φωτάκια, ένωσε πλατιές μπαταριές, τα μικρά λαμπάκια τα έντυσε με πολύχρωμες φούσκες (μπαλόνια) και έτσι «φωταγώγησε» το δέντρο μας που το θαύμαζαν όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Η δυνατή αγάπη πάντα είναι και θα είναι το εφαλτήριο για τις άλπειες κορυφές, αλλά και η νοσταλγία της, βακτηρία να συνεχίζεις.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τον βράχο που έχω δίπλα μου, τη μητέρα μου, αλλά και πολλά με τα παιδιά μου, τα οποία συμβουλεύομαι για κάποια πράγματα. Οι νέοι έχουν άλλη ματιά και πολλές φορές βοηθάνε με τον τρόπο σκέψης τους.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Η οικογένεια είναι αυτή που θέτει στη φαρέτρα της ζωής του καθενός, τα βέλη για να αντικρούσουμε τους πειρασμούς. Θέλει πολύ προσωπικό αγώνα, καλλιέργεια, ενσυναίσθηση για να παλέψουμε με τα θηρία. Το απάνεμο λιμάνι μας λοιπόν είναι η οικογένεια και η πίστη στο Θεό. Μεγάλη παρηγοριά στον άνθρωπο η ζωντανή σχέση με τον Χριστό και τους Αγίους.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Ο πόνος και δη των νέων ανθρώπων και ιδίως αυτών που φεύγουν από απροσεξία, αβλεψία, υπερ-εκτίμηση των δυνατοτήτων τους.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Το ότι μας δίνεται η ζωή, είναι ύψιστο δώρο και ο σημαντικότατος λόγος για να υπάρχουμε, να παλεύουμε και να ευγνωμονούμε.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Σωτηρία, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Για άλλον μπορεί να λειτουργούν άλλες εικόνες, καταστάσεις, ερεθίσματα.

Εγώ αγαπώ πολύ τη θάλασσα και τις εποχές που μπορώ να την απολαμβάνω και να σαλπάρει ο νους μου. Είναι μεγάλη πηγή έμπνευσης. Η πραγματική σωτηρία για μένα είναι της ψυχής, που για αυτό απαιτείται έμπονος και αδιάλειπτος αγώνας.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

 Η δομημένη σωστά οικογένεια, η οποία θα δώσει αξίες, έμπνευση και εφόδια για να αντιμετωπίσει κανείς την ίδια τη ζωή.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Η ποίηση και τα λυρικά αφηγήματα.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Αυτό το αφήνω κάθε φορά στον δεξιοτέχνη συγγραφέα και συμπορεύομαι με τις εξελίξεις που θέλει και φέρει στους ήρωές του.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Μπορεί να λειτουργήσει και αυτόματα, ίσως στην ποίηση κάποιες φορές, αλλά απαιτείται πειθαρχία, χρόνος, γνώσεις και πολύς κόπος.                                                                    

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Για μένα η επαφή με το μολύβι, το στυλό και τις λευκές σελίδες ήταν πιο γνώριμα είδη. Σιγά, σιγά και οι απαιτήσεις της εποχής, με οδήγησαν στον υπολογιστή. Προσπαθώ και μαθαίνω, όλα όσα με βοηθούν για να κάνω τη δουλειά μου. Πολλά αγνοώ, αλλά έχω ανθρώπους, συμβούλους, τα παιδιά μου, που με οδηγούν και τους ευχαριστώ, ιδίως τον γιο μου, που είναι και το γνωστικό του αντικείμενο, η πληροφορική.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Θα χρησιμοποιήσω στίχους του Tάσου Λειβαδίτη.

«Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου, για να σε συναντήσω.»

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… η ζωή είναι μία και μοναδική. Μας δόθηκε για να την «ευωδιάσουμε» και να αφήσουμε φεύγοντας από εδώ, μόνο αρώματα, δηλαδή καλές πράξεις και γλυκές αναμνήσεις.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Πολύ πρόχειρα θα πρότεινα «Το λουλούδι της ερήμου».

Περιέχει κοινωνικά θέματα προς προβληματισμό με έντονες σκηνές.

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο της λογοτεχνικό εγχείρημα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο.

Ο μικρός Καπνούλης είχε την ατυχία να γεννηθεί σε μία πόλη που όλοι οι κάτοικοι καπνίζουν, μία πόλη στην οποία τα πάνατ μυρίζουν πάρα πολύ άσχημα! Ένα πρωινό που μοιάζει να ξημερώνει σαν όλα τα άλλα θα ακολουθήσει τον χαρταετό του στα παιχνιδιαρικά στροβιβλίσματά του για να βρεθεί μπροστά σε μία έκπληξη! Δεν είναι σαν όλες οι πόλες σαν τη δίκη του, γκρίζες, ρυπαρές και κάκοσμες! Τις πόλεις τις φτιάχνουν οι άνθρωποι και όταν οι άνθρωποι έχουν μυαλό τότε και οι πόλεις είναι υγιείς! 

Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα στην προσωπική της σελίδα στο facebook:

www.facebook.com/sotiria.kyrmanidou