Γνωρίστε τη Σοφία Παπαηλιάδου

Η Σοφία Παπαηλιάδου κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Γεννήθηκα στον Πειραιά τον Μάιο του 1979. Παιδί της άνοιξης, της θάλασσας και των λέξεων. Η σχέση μου με την πόλη με σημάδεψε και με όρισε. 

Αποφοίτησα από την Ελληνογαλλική Σχολή Πειραιά Saint Paul. Με σπουδές στα οικονομικά, καριέρα στη ναυτιλία και ατέρμονο έρωτα με τις λέξεις.

Αρθρογραφώ σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα την τελευταία δεκαετία και τον τελευταίο χρόνο, ιδιοκτήτρια του loveletters.gr.

Οι λατρείες μου είναι τα παιδιά μου, οι γονείς μου και το Amor Fati της ζωής μου.

Μότο μου: «Για να το νιώσω πρέπει να το γράψω και για να το γράψω πρέπει να το νιώσω».

Ενότητα 1η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Οι παιδικές μου μνήμες χωρίζονται στα δυο. Έχουν μέσα τους τα ίδια πρόσωπα αλλά σε δυο διαφορετικά μέρη.

Είναι τα Σαββατιάτικα πρωινά στο Πασαλιμάνι με τον πατέρα μου. Εκεί που με τους φίλους του μαζεύονταν, στο Finn και αναλώνονταν σε ατελείωτες αθλητικές συζητήσεις. Γέλια, φωνές, καβγάδες, όλα όμως γύρω από αληθινές φιλίες ζωής. Ο Πειραιάς είναι η μια μου ρίζα κι εμένα οι πρώτες μου μνήμες βρίσκονται εκεί. 

Η άλλη μου ρίζα είναι η Κέρκυρα και τα παιδικά μου καλοκαίρια στην Λευκίμμη, στο νοτιότερο σημείο του νησιού, σε έναν επίγειο παράδεισο, έχτισα τις παιδικές μου μνήμες. Οι μνήμες μου από εκεί μυρίζουν θυμάρι και θάλασσα. Η ανυπομονησία να έρθει η ώρα για τις βουτιές, τα πρώτα σκιρτήματα, τα ξαδέρφια μου που είναι εν δυνάμει αδέρφια μου. Τα μεσημέρια που δεν μας άρεσε καθόλου ο ύπνος, η γιαγιά μου με το γαϊδαράκο της, η αγκαλιά του πατέρα μου και του θείου μου κάθε Παρασκευή που ερχόντουσαν.  

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Τα σχολικά μου χρόνια. Είχα την ευλογία να είμαι σε ένα σχολείο, στο Saint Paul, στον Πειραιά, που μας έδωσε όχι απλά γνώσεις αλλά αγάπη, και φροντίδα. Που μας έδωσε ρίζες και φτερά συγχρόνως. Εκεί λοιπόν γυρνάω στις μνήμες μου, στα δύσκολά μου και με έναν τρόπο μοναδικό, πάντα βρίσκω την γαλήνη και τις απαντήσεις μου. Γι’αυτό και επέλεξα αυτό το σημείο για να ξεκινήσει το βιβλίο μου το ταξίδι του.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τον άνθρωπό μου. Είναι εκείνος που θα ακούσει τις σκέψεις, τις ιδέες, τους προβληματισμούς, τους φόβους, οποιαδήποτε στιγμή της μέρας. Ξέρω πως πολλές φορές προσπαθεί να καταλάβει τι εννοώ, για ποιο από τα δεκάδες πράγματα που γυρνάνε στο κεφάλι μου μιλάω, όμως με ακούει πάντα και βάζει το λιθαράκι του σε αυτές τις εκλάμψεις.                                                                                       

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Ασπίδες υπάρχουν από εκείνους τους πειρασμούς που μπορούν να αποβούν βλαβεροί για την υγεία και την ακεραιότητά. Από κει και πέρα, σε έναν κόσμο υποκριτών αγίων, προτιμώ να δηλώνω άνθρωπος τρωτός, με λάθη και πάθη.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η αχαριστία και η ζήλια. Είναι τα δυο χαρακτηριστικά που με τρομάζουν στους ανθρώπους γιατί ξεγυμνώνουν την ασχημότερη πλευρά τους.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Ξημερώνει. Ότι και να γίνει, ότι κι αν συμβεί, ξημερώνει. Κι αυτό είναι μια ευκαιρία κι ένας λόγος να αγαπήσει κανείς τη μέρα που έρχεται.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Σοφία, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Στο χειμώνα!! Αν και γεννημένη την άνοιξη, θα μπορούσα να ζω σε έναν κόσμο που θα είναι χειμώνα τουλάχιστον 9 μήνες! Είναι εκεί που το μυαλό συγχρονίζεται με το σώμα και την ψυχή. Η πιο δημιουργική μου περίοδος.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Της δικής μου ζωής, η αγάπη για τα παιδιά μου, το όλον, που εκφράζει ο άνθρωπός μου, η πίστη μου στην ζωής, όπως μου την έμαθαν οι γονείς μου.

Ενότητα 2η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Με γοητεύει το μυθιστόρημα. Ένα καλό μυθιστόρημα, μπορεί να σε πάρει από την στιγμή και να σε μεταφέρει μέσα του. Να σε κάνει να ταυτιστείς με τους ήρωές του, να σε βάλει μέσα στο χωροχρόνο που κινείται και να σε κάνει κομμάτι του.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Κάθε λογοτεχνικός ήρωας, παίρνει ζωή μέσα από τον συγγραφέα του και η μοίρα του γράφεται καθώς προχωρά η πλοκή. Θα θεωρούσα ιεροσυλία να θελήσω να αλλάξω τη μοίρα ενός ήρωα.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;  

Ο καθένας λειτουργεί διαφορετικά. Σε εμένα, στα δικά μου δεδομένα, λειτουργεί αυτόματα. Είναι η «στιγμή» μου, που απομονώνομαι από γύρω μου και κυλάνε οι λέξεις.
 

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους  ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Αν και άνθρωπος της τεχνολογίας και μάλιστα φανατική υπέρμαχός της, ο χώρος, ο χρόνος, ο σκελετός, οι ήρωες και οι χαρακτήρες τους, παίρνουν την πρώτη τους μορφή πάντα στο χαρτί, πάντα με ένα καλοξυσμένο, μαλακό μολύβι.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Κάθε ζωή διαμορφώνεται από μια  μοναδική στιγμή, τη στιγμή που ο άνθρωπος συνειδητοποιεί, μια για πάντα, ποιος είναι. - Τζώρτζ Μ. Σω

Ενότητα 3η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως... θα αγαπηθείς, με τον τρόπο που αγαπάς.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Μετά τις λέξεις, το πάθος μου είναι ο κινηματογράφος. Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες ώρες μπορεί να έχω περάσει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Υπάρχουν πολλές ταινίες που με σημάδεψαν, με έκαναν ακόμα και να αλλάξω τον τρόπο που βλέπω τη ζωή.

Σε μια στιγμή κομβική, πριν 8 χρόνια, στα γενέθλια των πρώτων – άντα μου, είδα το Bucket List. Αυτή την ταινία, την βλέπω ξανά και ξανά, κάθε που «χάνομαι».

Σας ευχαριστώ πολύ για την εξαιρετική αυτή συζήτηση.

Καλή συνέχεια.. και σίγουρα θα ξαναβρεθούμε μέσα στις λέξεις μας.

Έκθεση εικόνων

Λίγα λόγια για το βιβλίο "To κύμα και η θάλασσα δεν χώρισαν ποτέ"

Αν ήμασταν σχήμα, θα ήμασταν κύκλος. Χωρίς γωνίες, μόνο καμπύλες. Η αρχή να ενώνεται με το τέλος και να δημιουργεί το πάντα. Με ένα μικρό πείραγμα να γινόμαστε από το μηδέν το άπειρο. Από το τίποτα τα πάντα.

Αν ήμασταν χρώμα, θα ήμασταν κόκκινο. Κόκκινο της φωτιάς όταν το πάθος μας θυμώνει και χάνουμε τον έλεγχο. Κόκκινο του δειλινού όταν χανόμαστε ο ένας μέσα στον έρωτα του άλλου. Κόκκινο του κρασιού όταν γαληνεύουμε και ωριμάζουμε μέσα στους εαυτούς μας τους ίδιους.

Αν ήμασταν μυρωδιά, θα ήμασταν της βροχής. Ναι, μην παραξενεύεσαι. Έχει μυρωδιά η βροχή. Κάθε σταγόνα της παίρνει τη μυρωδιά σου. Κάθε σταγόνα της με λούζει μ’ εσένα.

Αν ήμασταν τραγούδι, θα ήμασταν εκείνο που δεν γράφτηκε ακόμα. Θα ήμασταν εκείνο το τραγούδι που δεν θελήσαμε ποτέ να μοιραστούμε. Εκείνο που θα έγραφες για εμάς.

Αν ήμασταν γεύση, θα ήμασταν σανγκρία με τεκίλα. Αταίριαστοι, διαφορετικοί κι όμως τόσο ίδιοι. Γλυκό με πικρό που γίνονται ένα.

Αν ήμασταν ήχος, θα ήμασταν η θάλασσα που σκάει στα βράχια. Εσύ θάλασσα, εγώ αέρας. Κι όταν ενωνόμαστε, κάνουμε το πιο δυνατό κύμα. Κύμα κι οι δυο και σκάμε πάνω στα βράχια. Κύμα κι οι δυο και κανένας βράχος δεν μας σταμάτησε. Γιατί το κύμα και η θάλασσα δεν χώρισαν ποτέ.

Αποκτήστε το άμεσα:

 www.politeianet.gr/books/9789609585743-to-kuma-kai-i-thalassa-den-chorisan-pote-269977