Γνωρίστε τη Σάντρα Ελευθερίου

Η Σάντρα Ελευθερίου κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο βιογραφικό

Η Σάντρα Ελευθερίου (goo.gl/6XZwe6) ζει και εργάζεται στη Λάρνακα. Σπούδασε γραφικές τέχνες και από το 2004 ασχολείται με την εικονογράφηση βιβλίων.

Έχει βραβευτεί δύο φορές από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού-Νεανικού Βιβλίου και τρείς φορές έχει λάβει το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. 

Το 2012, εκπροσωπώντας την Κύπρο, αναγράφηκε στην Τιμητική Λίστα του ΙΒΒΥ.

Παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή  όπου επίσης έχει διακριθεί, με έπαινο από την παιδική σκηνή του ΘΟΚ και Α΄ βραβείο από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού-Νεανικού Βιβλίου. Βιβλία που έχει εικονογραφήσει αλλά και συγγράψει έχουν βρεθεί στην λίστα των τεσσάρων επικρατέστερων για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας.   

Εργογραφία

 Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Έχω ένα παζλ από παιδικές στιγμές, μικρά κομμάτια αναμνήσεων που κρατώ πάντοτε κοντά μου κι εύχομαι αυτό να μην το στερηθώ ποτέ.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Επειδή από μικρή ήμουν ιδιαίτερα αφηρημένη, μια φορά περπατούσα με τα μυαλά στα σύννεφα και, ούτε και ‘γω ξέρω πώς, κατάφερα να χάσω το αγαπημένο μου κόκκινο παπούτσι σε μια τρύπα με φρέσκο μπετόν. Ε, αυτό μου έμεινε. Η απώλεια που δεν αναπληρώνεται και ο φόβος του λάθους που δε διορθώνεται.  Με τα άλλα λάθη δεν έχω πρόβλημα :-) 

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με πρόσωπα που νιώθω άνετα κι αυτά είναι λίγα.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Ναι, βέβαια… Οι καλές στιγμές μας δίνουν δύναμη και οι κακές μας διδάσκουν. Γερές ασπίδες, πάντα χρήσιμες, μόνο να μην είναι πάντα κλειστές…

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Το να αντιληφθώ ότι είμαι εκτός.  Ότι δεν ταιριάζω ή δεν θέλω να ταιριάξω. 

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Η αίσθηση ασφάλειας που σου δίνει το φως.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Σάντρα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Πιστεύω πως η συνεχής αλλαγή είναι απαραίτητη και πως δεν πρέπει να οριοθετούμε το εγώ μας, να το περιορίζουμε με μια ταμπέλα. Ακόμη κι αν είμαι το αντίθετο άκρο του εαυτού μου, είμαι εγώ.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η ανιδιοτελής αγάπη.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Μ’ αρέσουν τα μυθιστορήματα κι απ’ αυτά προτιμώ τα ιστορικά. Αλλά οτιδήποτε έχει έναν τρόπο γραφής που να με τραβήξει, θα το προτιμήσω. 

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Κάθε τι συμβαίνει για κάποιο λόγο. Ακόμη και στα μυθιστορήματα. Έτσι, δε θα τολμούσα να αλλάξω κάτι όσο και να ευχόμουν να ήταν διαφορετικά τα πράγματα…

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Όταν γράφω νιώθω πως περισσότερο καταγράφω τα όσα «βλέπω» και μου επικοινωνούν οι ήρωες του βιβλίου. Κάποιες φορές έχω την εντύπωση πως δε μου δίνουν καθόλου σημασία :-)

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Άρχισα απ’ το μολύβι, πήγα στη γραφομηχανή και τώρα στο λαπτοπ που τελικά προτιμώ. 

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Κ.Καβάφης – Κεριά

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… όταν έχεις μάθει, θα συνεχίσεις να ζεις και να αγαπάς…

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Η ταινία “Take shelter” είναι απ’ αυτές που παρακολουθώ τις κόρες μου ξανά και ξανά και ξανά… Η τραγικότητα του μοντέρνου Νόε που δεν τον πίστεψε κανείς.  Άψογο από κάθε άποψη και με ένα soundtrack που σου σηκώνεται η τρίχα. 

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό της εγχείρημα.

Λίγα λόγια για το πολυαναμενόμενο βιβλίο "Ο φύλακας του Oκτώ".

Κάθε μικρό και κάθε μεγάλο συμβάν στη ζωή σου,
κάθε άνθρωπος που θα συναντήσεις, 
είναι ένα βήμα προς το πεπρωμένο σου. 
Τότε δεν το γνώριζα.
Πολλές είναι οι φορές που κοιτάζοντας πίσω, 
στον δρόμο της ζωής μου, βλέπω το δάκτυλο 
της αμφιβολίας να σβήνει τα όσα γνώρισα.
Φοβάμαι μήπως ξεχάσω όσα έχω αφήσει πίσω. 
Μην ξεχάσω ποιος είμαι.
Ψηλαφώ το σημάδι. Τότε θυμάμαι. 
Είμαι ο Αιμίλιος Τράι. Είμαι ο Φύλακας του 8.

Αποκτήστε το άμεσα: 

www.politeianet.gr/books/9789605631383-eleutheriou-santra-ellinoekdotiki-o-fulakas-tou-okto-264928