Γνωρίστε τη Παρισσάτιδα Χριστοφορίδου

Η Παρισσάτιδα Χριστοφορίδου κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1981 κι εργάζομαι στην Κοζάνη ως νηπιαγωγός στο Νηπιαγωγείο Πρωτοχωρίου τα τελευταία 3 χρόνια. Τελείωσα τη σχολή Επιστημών προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2003 και έχω 2 μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών από το ΑΠΘ. Το πρώτο μεταπτυχιακό μου ήταν στη γλώσσα και τον πολιτισμό και το δεύτερο στην Ψυχοπαιδαγωγική της ένταξης: ένα σχολείο για όλους. Πολυπολιτισμικότητα.
Γνωρίζω αγγλικά και ιταλικά. Είμαι παντρεμένη κι έχω δύο κόρες, την Αναστασία και τη Δήμητρα, οι οποίες είναι 9 και 7 χρονών.  Το γράψιμο υπήρχε πάντοτε στη ζωή μου. Ως νηπιαγωγός με τα νήπια πολύ συχνά γράφουμε παραμύθια η ποιήματα μέσα στην τάξη και κάνουμε τις εικόνες όλοι μαζί!

Βιβλιογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Όλα τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας. Η μυρωδιά και η γεύση της θάλασσας στα μαλλιά μου.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Η θύμηση αγαπημένων μου προσώπων. Ακόμη κι αν κάποιοι δεν είναι πια στη ζωή. Η αγάπη και οι στιγμές που μου χάρισαν ζουν βαθιά στην καρδιά μου.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με την οικογένειά μου και με  τις φίλες μου.                                             

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Έχουμε ατσάλινες ασπίδες! Έχουμε και υπομονή! Αυτή μερικές φορές δεν είναι ατσάλινη! Αλλά έχει ο Θεός!

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Με προσγειώνουν απότομα θέματα που έχουν να κάνουν με την υγεία καθώς και άσχημες συμπεριφορές ή άσχημα συναισθήματα.                                                                    

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Η κάθε μέρα κουβαλάει υποσχέσεις, ελπίδα και αισιοδοξία! Πρέπει να χαιρόμαστε με τα απλά πράγματα, τα παιδιάστικα. Έτσι θα γίνουμε ευτυχισμένοι!

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Παρισσάτιδα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Στο σήμερα. Βέβαια λόγω ονόματος σίγουρα το μυαλό και η ψυχή μου έχουν ταξιδέψει στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξανδρου.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Να ζεις με όλο σου το είναι τις στιγμές που φέρνει στα πόδια σου η ζωή και να δηλώνεις παρών!

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Η παιδική λογοτεχνία (τα παραμύθια), τα κοινωνικά μυθιστορήματα και η ποίηση.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Όχι. Σκέφτηκα αρκετούς λογοτεχνικούς ήρωες που ως Παρισσάτιδα θα ήθελα να φτάσουν πιο σύντομα στην ευτυχία τους αλλά θα άλλαζε όλη τη ροή της ιστορίας τους και προφανώς η κάθαρσή τους θα έχανε την ένταση που τους προσδίδουν οι συγγραφείς στα υπέροχα βιβλία τους.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;         

Απαιτεί αγάπη, συγκέντρωση, βαθιά επιθυμία έκφρασης. Όλα τα άλλα έρχονται αβίαστα.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Σίγουρα ένα καλοξυμένο μολύβι κι ένα απλό τετράδιο είναι αρκετά!

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Κάτι που μου θυμίζει τα μαθητικά μου χρόνια: «Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις».

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… κάποτε όλοι εμείς οι μεγάλοι θα «ακούσουμε» τα παιδιά και θα ανοίξουμε δρόμους, μυαλό και καρδιά για να ζήσουμε απλά κι όμορφα.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Σίγουρα μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει ποτέ μου είναι η ταινία  «Amelie».

Ακόμη,  μου αρέσουν σχεδόν όλες οι ταινίες για παιδιά τα τελευταία χρόνια, επειδή είναι τόσο καλογυρισμένες και περνούν όμορφα μηνύματα. «Ο μικρός Πρίγκιπας» σε κινούμενα σχέδια που είχε βγει πριν λίγα χρόνια ήταν εξαιρετική ταινία για μικρά αλλά κυρίως για Μεγάλα παιδιά!

Έκθεση εικόνων

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Η παιδική Βουλή σώζει τη χώρα από το...γκρι!".

Αποκτήστε το άμεσα: goo.gl/YjHUyX