Γνωρίστε τη Νατάσα Κυρκίνη-Κούτουλα

Η Νατάσα Κυρκίνη-Κούτουλα κουβεντιάζει στο BOOK-TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Η Νατάσα Κυρκίνη-Κούτουλα γεννήθηκε στη Δράμα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, από το οποίο έλαβε και το διδακτορικό της δίπλωμα στην Ιστορία. 
Υπηρέτησε ως καθηγήτρια Φιλολογίας σε Γυμνάσια και Λύκεια και ως Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων. Διετέλεσε επίσης, Σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, με αρμοδιότητα το μάθημα της Ιστορίας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχει συμμετάσχει σε πολλά ιστορικά και παιδαγωγικά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και είναι συγγραφέας βιβλίων και άρθρων σχετικών με τη διδακτική του μαθήματος της Ιστορίας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και με τη νεότερη ελληνική Ιστορία. 

Είναι παντρεμένη, μητέρα δύο παιδιών και γιαγιά μιας εγγονής. Από τότε που συνταξιοδοτήθηκε, αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο της στη μελέτη της ελληνικής ιστορίας και στη συγγραφή ιστορικών μυθιστορημάτων.

Εργογραφία

Ενότητα 1η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;            

Δεν μπορώ να ξεχάσω τον ενθουσιασμό που ένιωσα όταν, στην τρίτη τάξη του δημοτικού σχολείου, μια οικογενειακή φίλη μού δώρισε, ελαφρά μεταχειρισμένη από τα δικά της παιδιά, τη δίτομη Εγκυκλοπαίδεια του Παιδιού της Αντιγόνης Μεταξά. Την Αντιγόνη Μεταξά γνώριζα ήδη από το ραδιόφωνο και λάτρευα από την προσχολική μου ακόμη ηλικία ως «Θεία Λένα». Το εξαιρετικά ενδιαφέρον για παιδιά περιεχόμενο της Εγκυκλοπαίδειας, και ιδίως ο απλός και φιλικός τρόπος που προσφερόταν από την εμπνευσμένη και χαρισματική αυτή παιδαγωγό, κυριολεκτικά με μάγεψαν. Νομίζω ότι δεν υπερβάλλω αν ισχυριστώ ότι από το βιβλίο αυτό αγάπησα όχι μόνο το διάβασμα αλλά και την έρευνα.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Κάποιους σημαντικούς δασκάλους που ευτύχησα να έχω στη διάρκεια των σπουδών μου και κάποιους σπουδαίους ανθρώπους που γνώρισα και συνεργάστηκα στην προσωπική ζωή μου και στην εργασία μου.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τον σύζυγο, τα παιδιά μου και τους καλούς φίλους μου.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Οι πιο αποτελεσματικές ασπίδες μας είναι οι αρχές και οι αξίες μας.

Τι σας προσγειώνει απότομα;       

Η επίγνωση των προσωπικών αδυναμιών  και των ορίων μου. Δευτερευόντως η απογοήτευση από ανθρώπους ή θεσμούς στους οποίους έχω πιστέψει.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Ο ήλιος που γεμίζει τη ζωή μας με αισιοδοξία και όρεξη για ζωή και δημιουργία

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Νατάσα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);

Στην περίοδο της προετοιμασίας μου για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο και του ενθουσιασμού που με κατέκλυσε για την εισαγωγή μου στη Φιλοσοφική Σχολή.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Το ήθος.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Με συναρπάζει η πεζογραφία και ιδίως το ιστορικό μυθιστόρημα, γιατί με βοηθάει να ταξιδεύω σε άλλους κόσμους. Αποτελεί δηλαδή για μένα ένα πολύ αποτελεσματικό μέσο για να «δραπετεύω» από την καθημερινότητα.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Το έχω σκεφτεί για πολλούς λογοτεχνικούς ήρωες. Νομίζω, ωστόσο, ότι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο ήρωα θα επιθυμούσα να «παρέμβω» στη μοίρα του ομηρικού Έκτορα. Θα ήθελα να μην είχε σκοτωθεί αλλά να είχε συμφιλιωθεί με τον Αχιλλέα, στο τέλος εκείνης της μεγαλειώδους μονομαχίας τους στη ραψωδία Χ της Ιλιάδας. Αυτή η παρέμβασή μου ίσως να είχε αλλάξει την εξέλιξη όλου του Τρωικού Πολέμου αλλά μέσα μου δεν μπόρεσα ποτέ να αποδεχθώ τη θυσία αυτού του ήρωα, του οποίου τον υπέροχο χαρακτήρα διαγράφει τόσο αριστοτεχνικά ο ποιητής της Ιλιάδας.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Νομίζω ότι αυτό εξαρτάται από το είδος της γραφής. Σε επιστημονικά, διοικητικά και χρηστικά κείμενα προϋποθέτει απόλυτη πειθαρχία. Στη λογοτεχνία ο υπερρεαλισμός χρησιμοποιεί αυτόματη γραφή αλλά δεν ισχύει αυτό σε όλα τα λογοτεχνικά έργα. Νομίζω, χωρίς να είμαι καθόλου ειδική για το θέμα, ότι  η λογοτεχνική γραφή απαιτεί γενικά  κάποια μεγαλύτερη ή μικρότερη πειθαρχία, που τα όριά της προσδιορίζονται, ωστόσο, από τον ίδιο τον δημιουργό. Στα μυθιστορήματα, ειδικότερα, πιστεύω ότι χρειάζεται πειθαρχία ως προς τη συνέπεια στην εξέλιξη της πλοκής, ελευθερία όμως ως προς την έκφραση και τη διαγραφή των χαρακτήρων.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Η αξία του μολυβιού είναι αξεπέραστη. Τα μεγαλύτερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας έχουν προφανώς γραφεί από καλοξυσμένα μολύβια και πένες. Προσωπικά, όμως καταφεύγω όλο και πιο συχνά στις γραμματοσειρές του ηλεκτρονικού υπολογιστή, επειδή εκεί μπορώ εύκολα να σβήσω ή να  αλλάξω το κείμενό μου, χωρίς να το γεμίζω με μουτζούρες.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Η αρχή (αλλά και όλος ο μονόλογος) από την Τρίτη πράξη, 1^η σκηνή της τραγωδίας Hamlet του William Shakespeare.

To be, or not to be--that is the question:
Whether 'tis nobler in the mind to suffer
The slings and arrows of outrageous fortune
Or to take arms against a sea of troubles

And by opposing end them.
 

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως…αύριο θα ξημερώσει μια  καινούργια μέρα. (εμπνευσμένο από τη γνωστή φράση της Σκάρλετ Ο Χάρα στο «Όσα παίρνει ο άνεμος»)

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Θα έλεγα ότι υπάρχουν πολλές. Αλλά ξεχωρίζω ιδιαίτερα ανάμεσά τους την ταινία «Η ζωή είναι ωραία» του Ρομπέρτο Μπενίνι. Συμπυκνώνει σπουδαία ανθρωπιστικά μηνύματα σε μια αφήγηση τρυφερή και χιουμοριστική που κατορθώνει με αριστοτεχνικό πραγματικά τρόπο αφενός να απαλύνει, αφετέρου να υπογραμμίσει ακόμη περισσότερο το βάρος και το άλγος του τρομερού θέματος των ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης, στο οποίο αναφέρεται. 

Έκθεση εικόνων

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Η χρυσή κύλικα". 

Η δολοφονία μιας νεαρής φιλολόγου στην Πειραϊκή μπορεί να εξιχνιαστεί μέσα από την αποκάλυψη ενός μεγάλου οικονομικού σκανδάλου στην αυλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των πολιτικών αναταράξεων που προκάλεσε αυτό το σκάνδαλο στην Αθήνα της εποχής του Δημοσθένη;

Και ποια ήταν η σχέση του μεγάλου ρήτορα με το βαρύτιμο αγγείο, που θεωρήθηκε στην εποχή του σύμβολο της διαπλοκής και της πολιτικής διαφθοράς;

Πώς ο πόνος μιας μάνας για τον άδικο χαμό του παιδιού της θα την οδηγήσει σε σκοτεινές ατραπούς, όπου τα μαγικά ξόρκια και οι κατάρες των χαλδαίων μάγων θα φορέσουν το προσωπείο των ιεροτελεστιών στα Ελευσίνια μυστήρια;

Μια απλή γυναίκα από την Όλυνθο της Μακεδονίας, η Καλλινίκη, θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας δίνης δραματικών γεγονότων της αρχαιότητας, που οι συνέπειές τους θα οδηγήσουν στην αποκάλυψη της δράσης μια συμμορίας αρχαιοκαπήλων και δουλεμπόρων της σημερινής Αθήνας.

Στο μυθιστόρημα αυτό πραγματοποιεί ο αναγνώστης ένα παράλληλο ταξίδι ανάμεσα στο μακρινό χθες και στο σήμερα, διαπιστώνοντας ότι τα μεγάλα ηθικά διλήμματα και τα προσωπικά πάθη των ανθρώπων παραμένουν διαχρονικά.

Αποκτήστε το άμεσα: 

www.anemosekdotiki.gr/pezografia/kilika.html