Γνωρίστε τη Μαρία Καλαπανίδα

Η Μαρία Καλαπανίδα κουβεντιάζει στο ΒΟΟΚ ΤΟUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο βιογραφικό

Η Μαρία Καλαπανίδα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Kent Institute of Art and Design και στην Architectural Association της Αγγλίας, από όπου και αποφοίτησε, αφού πρώτα ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στη Βιοκλιματική Αρχιτεκτονική. Ζει και εργάζεται στην Ελλάδα ως εγγεγραμμένη αρχιτέκτων μηχανικός. Έχει δημοσιεύσει αρκετά αρχιτεκτονικά και μουσικοκριτικά άρθρα στο περιοδικό Ελληνικές Κατασκευές και στο διαδικτυακό φόρουμ Postwave.gr

Εργογραφία

(2014) Μικροί ανάμεσα στους μεγάλους, Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Διαδρομή με αυτοκίνητο από Σουφλί προς Θεσσαλονίκη. Στο πίσω κάθισμα, ένα πανέρι με μεταξοσκώληκες κι εγώ, κοριτσάκι δυόμισι χρονών. Ανοίγω το πανέρι, παίρνω τους μεταξοσκώληκες στην ποδιά μου και τους ταΐζω μουρόφυλλα. Όμορφα πλασματάκια, πάλλευκα και «μεταξένια» στην αφή, μασούλαγαν με μια αρμονία σχεδόν μελωδική… πάνω σ’ αυτή άρχισα να σιγοτραγουδώ κι εγώ, ενθαρρύνοντάς τα, ενώ οι γονείς μου κοίταζαν έκπληκτοι.  
 

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Οι συζητήσεις εκ βαθέων με αληθινούς φίλους είναι ένα είδος συνεχούς διανοητικού χορού· εκτονώνουν κι ενδυναμώνουν πνεύμα και ψυχή. Η μητέρα μου με έμαθε να χορεύω έτσι.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;
Τις σημειώνω πρώτα. Τις αφήνω να ωριμάσουν.  Αν αυτό συμβεί, θα τις διηγηθώ γραπτώς.  

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;
Έχουμε ένστικτο αυτοσυντήρησης, λογική, έχουμε και περιέργεια. «Αν θες ν ‘αγιάσεις πρέπει ν’ αμαρτήσεις» λέει ένας στίχος της Αρλέτας με τον οποίο συμφωνώ εν μέρει. Προσδιορίστε μου τους πειρασμούς να σας απαντήσω εκτενέστερα.

Τι σας προσγειώνει απότομα;
Η δυστυχία.    

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Το φως. «Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον» για όσους θέλουν να δουν καθαρά.
 

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Μαρία, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Στη σημερινή. 
 

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

«Αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν».
 

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Τα αγαπώ όλα εξίσου.
 

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Περίπου στα μέσα του δημοτικού, στην Καβάλα, ήμουν γραμμένη σε δυο δανειστικές βιβλιοθήκες. Ένα από τα βιβλία που είχα επιλέξει είχε κακό τέλος για τον ήρωα και θύμωσα τόσο πολύ, που πήρα έναν πράσινο μαρκαδόρο, μουτζούρωσα τις τελευταίες σελίδες και έγραψα ένα δικό μου, ευχάριστο τέλος. Έπειτα παρατήρησα ότι αυτό δεν με ικανοποίησε, γιατί  ήξερα το «πραγματικό» τέλος κάτω από τις μουτζούρες.  Δε νομίζω ότι το πήραν χαμπάρι αμέσως και μετά από λίγο καιρό γυρίσαμε στην Αθήνα. Δεν επιχείρησα έκτοτε τέτοιο βανδαλισμό.
 

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Αρχικά η γραφή έρχεται αυτόματα· η επεξεργασία όμως απαιτεί πειθαρχία, αφοσίωση και συμπάθεια. Αν δεν μου αρέσει αυτό που γράφω, δεν θα το τελειώσω.
 

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Στυλό συνήθως, επειδή σκιτσάρω τοπία και χαρακτήρες στο σημειωματάριό μου. Προτιμώ αυτά που έχουν και τσεπάκι για αποκόμματα εισιτηρίων, κάρτες, ένα σωρό σχετικά που θα χρησιμοποιήσω αργότερα. Αφού «ζυμώσω», γράφω απ’ ευθείας στον υπολογιστή.  
 

Ας π(ι)ούμεμαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού
ο καβαλάρης εγώ τ' ουρανού
της Αριάδνης το μίτο κρατάς
κι απ την αρρώστια τους και πάλι το σκας.»  Ν. Άσιμος

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… θα απομείνουν περισσότερα απ’ όσα νόμιζες.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Arcadia Lost, του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ. Την είδα πρόσφατα και με μάγεψε.

Έκθεση εικόνων

Λίγα λόγια για το βιβλίο.

Ένα ταξίδι στη φαντασμαγορική Ινδία από έναν ήρωα που δεν είναι άνθρωπος, αλλά έχει ανθρώπινα ιδανικά. Ένας μικρός, διαφορετικός μεταξοσκώληκας δραπετεύει και μπλέκεται με τον κόσμο των ανθρώπων, μικρών και μεγάλων, και των δικών τους νόμων. Μπορεί ο αγώνας για την ελευθερία να νικήσει την πλεονεξία του κέρδους για το πολύτιμο και ακριβό του μετάξι; Κι αν ναι, με τι τίμημα; Η ελευθερία μερικές φορές πληρώνεται ακριβά… 

Αποκτήστε το άμεσα: 

siderisbooks.gr/product/mikroi-anamesa-stous-megalous/