Γνωρίστε τη Μάντυ Τσιπούρα

Η Μάντυ Τσιπούρα κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

    Η Μάντυ Τσιπούρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Άμφισσα Φωκίδος. Σε ηλικία 17 ετών μετακόμισε οικογενειακώς στην Λαμία, στον τόπο καταγωγής της μητέρας της, όπου και τελείωσε το 3^Ο Λύκειο, Μουστάκειο Λαμίας.  Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κι εκεί παρακολούθησε διετή μεταπτυχιακά μαθήματα Ερμηνευτικής Θεολογίας. Κατοικεί μόνιμα στη Λαμία, είναι παντρεμένη με τον Λαμιώτη μηχανολόγο Πέτρο Κωστή και μητέρα δύο ανήλικων παιδιών. Εργάστηκε αρχικά ως καθηγήτρια στον ιδιωτικό τομέα, αργότερα σε τοπική επιχείρηση ηλεκτρικών ειδών και για σύντομο χρονικό διάστημα, στην Περιφέρεια Λαμίας.

    Έλαβε μέρος σε διαγωνισμούς ποίησης κι εργαστήρια συγγραφής όπως ΤΟ ΑΛΑΤΙ (3^ος κύκλος) και το zappai και haiku. Είναι μέλος του Φιλολογικού Ομίλου Θεσσαλονίκης (Φ.Ο.Θ), μέλος του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων και πολλών λογοτεχνικών ομάδων όπως της ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΕΛΞΗΣ όπου αρκετά ποιήματά της, μέσω διαδικτύου, έχουν αναρτηθεί εκεί. Πολλά έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορα ιστολόγια και περιοδικά, όπως στο ΓΡΑΦΕΙΝ, στο ΦΑΡΟΣ, στο ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΤΟΠΙΑ, στα ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΔΕΛΤΙΑ του Φ.Ο.Θ. Κάμποσα ακόμα έχουν απαγγελθεί σε ραδιοφωνικές εκπομπές, πολλά έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικά ανθολόγια και τρία ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά τα οποία φιλοξενήθηκαν στη στήλη «Τμήματος Βοημίας Καραϊβικής», της MARIA Del Castillo Sucerquia, 18 Νοεμβρίου 2022.

    Γράφει από τα μαθητικά και φοιτητικά της  χρόνια και συγκεντρώνει μεγάλη ανέκδοτη ποιητική συλλογή. Πάντα ήθελε να μοιραστεί τις ιδέες, τις ανησυχίες, τα συναισθήματά της, παλιότερα δεν τόλμησε, τα χρόνια του εγκλεισμού ωρίμασαν την σκέψη της και την ώθησαν να το κάνει. Μέσα από τους στίχους της επιδιώκει να μεταφέρει μηνύματα αισιοδοξίας  και να μεταδώσει στον αναγνώστη την αγάπη για την ποίηση, παροτρύνοντάς τον να γευτεί την ομορφιά και τη μαγεία της, που οδηγεί σε μονοπάτια ψυχικής ανάτασης και λύτρωσης. Πιστεύει ότι με το προσωπικό της στίγμα βάζει κι αυτή ένα μικρό λιθαράκι στο τεράστιο οικοδόμημα της ποίησης. Συνεχίζει με θέρμη να γράφει, έχοντας στα πρόθυρα δύο ακόμα ατομικές ποιητικές συλλογές.  

Εργογραφία

• Η Συμφωνία των Σονέτων (ποιητική συλλογή σονέτων Χρήστου Χριστόπουλου και Μάντυς Τσιπούρα Οκτώβριος 2022, Θεσσαλονίκη, Εκδόσεις ΓΡΑΦΗΜΑ)

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

• Νέα Φιλολογική Πρωτοχρονιά (70^οςτόμος, Φεβρουάριος 2021, Αθήνα Εκδότης Αντώνης Θαλασσέλης)
• Ποίηση Ένας δρόμος προς το όνειρο Τίτλος: «Σεργιάνι στην Ελλάδα» (ποιητική ανθολογία, Φεβρουάριος 2021, Θεσσαλονίκη)
• Μ’ ένα στυλό διαρκείας (Εργαστήριο συγγραφής Αλάτι Β΄ και Γ΄ κύκλος, 2021, Λεβαία Φλώρινας, Εκδόσεις ΑΛΑΤΙ)
• Ελάτε να μιλήσουμε για ποίηση (συλλογικό, 2021, Λεβαία Φλώρινας, Εκδόσεις ΑΛΑΤΙ)
• Του Έρωτα το Κόκκινο, Τίτλος: «Τεχνών Συναπαντήματα» (συλλογικό έργο, Αύγουστος 2021, Αθήνα, Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ)
• Της ειρήνης το βλέμμα (ανθολόγιο, Σεπτέμβριος 2021, Κύπρος, Εκδότρια Κυριακή Δράκου)
• Νέα Φιλολογική Πρωτοχρονιά (71^ος τόμος, Μάρτιος 2022, Αθήνα, Εκδότης Αντώνης Θαλασσέλης)
• Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Αμυνταίου, Τίτλος: «Η ζωή σε αναμονή» (ποιητική συλλογή, 2022 Αμύνταιο)
• Μικρασίας Γραφές 52+1 (συλλογικό, 2022 Κοζάνη, Εκδόσεις ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ)
• Φιλολογικός Όμιλος Θεσσαλονίκης, Τίτλος: «Κάποτε στην Ελλάδα» (συλλογικός τόμος ιστορικού διηγήματος 1900-1930, Απρίλιος 2022, Θεσσαλονίκη, Εκδόσεις ΓΡΆΦΗΜΑ)
• Του Έρωτα το Κόκκινο, Τίτλος: «100 χρόνια Σμύρνη» συλλογικό έργο, Ιούλιος 2022, Αθήνα, Εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ)
• 1^ο ανθολόγιο της ομάδας «Ποιητική Έλξη» με τίτλο: «Αρμονία Ψυχών», Θεσσαλονίκη, Νοέμβριος 2022, εκδόσεις ΑΠΟΣΤΑΚΤΗΡΙΟ

Υπό έκδοση

• Νέα Φιλολογική Πρωτοχρονιά (72^ος τόμος, 2023)
• Με τίτλο «Βαρδάρης» στην ποιητική συλλογή του Φ.Ο.Θ,  2023
• Tου Έρωτα το Κόκκινο με θέμα:" Η Γυναίκα και οι ρόλοι της στην κοινωνία" σε συνεργασία με τις εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ, 2023

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Όταν ήμουν παιδί θυμάμαι έντονα τα παιγνίδια που κάναμε στα χωράφια και στους αγρούς. Κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε στο χωριό της μητέρας μου το Καπνοχώρι Υπάτης και οργανώναμε παραστάσεις. Είχαμε ανεβάσει με τα ξαδέλφια μου και κάποια παιδιά απ’ το χωριό το παραμύθι της Σταχτοπούτας στο σπίτι της γιαγιάς κάτω απ’ την κληματαριά. Είχαμε φτιάξει σκηνικά, τοποθετήσαμε καρέκλες στην αυλή και καλέσαμε συγγενείς και χωριανούς για να μας δουν. Η προσέλευση ήταν πέρα των προσδοκιών. Ο πιο όμορφος τρόπος ψυχαγωγίας και διασκέδασης που διατηρώ ανεξίτηλο στη μνήμη μου.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Τις παρέες, τις τρέλες και τις ατέλειωτες φιλοσοφικές συζητήσεις που κάναμε μέχρι πρωίας, χρόνια φοιτητικά. Ιδιαίτερα όμως τους γονείς μου οι οποίοι δεν υπάρχουν πια. Πάντα μου έλεγαν ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τη ζωή ούτε την αποτυχία γιατί αυτή είναι το μέσον για την επιτυχία. Ότι οι αποτυχίες είναι οι εμπειρίες και οι γνώσεις που αποκομίζουμε για να γινόμαστε καλύτεροι και να μην πτοούμεθα απ’ αυτές αλλά να επιμένουμε στα θέλω μας. Επίσης να βλέπουμε τα πράγματα με θετική διάθεση. Αυτά προσπαθώ να εφαρμόσω μέχρι σήμερα. Αν και παλιότερα απογοητευόμουν εύκολα, κατάλαβα ότι αν σκέφτεσαι αισιόδοξα τότε σε ακολουθεί αυτό στη ζωή και οι δυσκολίες γίνονται πιο διαχειρίσιμες.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Όπως συμβαίνει σε όλους, έχω τα κάτω και τα πάνω μου. Συνήθως προτιμώ να τις μοιραστώ με τον εαυτό μου, να τις δουλέψω πρώτα μέσα μου μη τυχόν φέρω σε δύσκολη θέση τους άλλους γιατί είμαι παρορμητικός χαρακτήρας και κάτι που σκέφτομαι το εκφράζω εκείνη τη στιγμή. Προσπαθώ να το ελέγξω κι αν κρίνω ότι νιώθω πως θέλω να τις μοιραστώ το κάνω. Κάποιες φορές με το σύζυγο που με ενθαρρύνει αλλά κυρίως με φίλες που μιλώ ανοιχτά για το κάθε τι και με στηρίζουν ακόμα και σε λάθος επιλογές.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Οι πειρασμοί, θεωρώ είναι υποκειμενικοί για τον καθένα ανάλογα την ιδιοσυγκρασία και τα πιστεύω του, αποτελούν δοκιμασίες στις οποίες υποβαλλόμεθα για να δούμε τις αντοχές μας. Αν υπάρχει πνευματικό, κυρίως ηθικό υπόβαθρο με τις αξίες της ζωής μπορούμε να αντισταθμίζουμε τις καταστάσεις και να ισορροπούμε σε μια στέρεα βάση, κοινωνικά αποδεκτή.

Ασπίδες έχουμε αρκετές όπως η πίστη στο Θεό, η πίστη στη ζωή, η πίστη στον εαυτό μας. Μ’ αυτόν παλεύουμε καθημερινά κι όταν τον έχουμε γαλουχήσει με αξίες όπως το σεβασμό, την αξιοπρέπεια, την αγάπη σ' εμάς πρώτα και μετά στους άλλους, οι πειρασμοί αποτελούν εργαλεία προς αυτοβελτίωση.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Πολλά θα μπορούσα να πω όπως η αχαριστία, η ανειλικρίνεια, η κολακεία, η διπροσωπία. Εκείνο που με κάνει να θυμώνω είναι η υποκρισία. Ακόμα και το ψέμα συγχωρώ αν κάποιος παραδεχόταν το λόγο που το είπε ή το έκανε. Δίνω πάντα δεύτερες ευκαιρίες στους ανθρώπους γιατί όλοι κάνουμε λάθη. Όταν όμως ένα άτομο  επιτηδευμένα αποκρύπτει τις σκέψεις και τα αισθήματά του και προβάλλει μια ψευδή εικόνα του εαυτού του πώς μπορείς να το εμπιστευτείς; Είναι ένας κακόβουλος ηθοποιός όχι στη σκηνή αλλά στη ζωή. Όπως έλεγε κι ο Όσκαρ Ουάιλντ «αγαπώ την υποκριτική γιατί είναι πολύ πιο πραγματική από τη ζωή». Όλα για το φαίνεσθαι. Βέβαια κάποια στιγμή για κάποιο λόγο μπορεί να φερθούμε υποκριτικά αλλά όταν γίνεται τρόπος σκέψης είναι ό,τι χειρότερο. Έχω γράψει το ποίημά μου «ΜΑΣΚΕΣ» γι’ αυτό.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Κάθε μέρα που περνάει είναι μια διδαχή. Μας διδάσκει τη ζωή, αρκεί να παρατηρήσουμε τί θέλει να μας πει, τί μήνυμα κάθε φορά μας φέρνει. Έχουμε λόγω ν’ αγαπάμε την κάθε μέρα για ν’ αγγίζουμε τα όνειρά μας. Λίγο, λίγο κάθε φορά τα πλησιάζουμε και περισσότερο ώσπου να έρθει εκείνη η φωτεινή μέρα της αποκορύφωσης που θα πραγματοποιηθούν και μετά θα θέσουμε άλλο στόχο κι άλλον μέχρι να τον πετύχουμε. Σημασία δεν έχει η επίτευξη του στόχου αυτή κάθε αυτή αλλά το ταξίδι και οι ανάσες που παίρνουμε μέχρι να φτάσουμε στην Ιθάκη μας.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Μάντυ, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Σε όλες τις εποχές η Μάντυ είναι αληθινή. Η εποχή όμως που με αναζωογονεί είναι η άνοιξη. Η αναγέννηση της φύσης, ο φρέσκος αέρας, το άρωμα των λουλουδιών, οι ζεστές ανατολές όλα με τονώνουν και με παροτρύνουν ν’ αποτυπώσω την ομορφιά στο χαρτί. Το σώμα μου το αισθάνομαι πιο ενεργητικό, το μυαλό μου λειτουργεί πιο δυναμικά και την ψυχή μου τη νιώθω να ελαφρύνει, να ξεχύνεται προς τα έξω, να θέλει να μοιραστεί τις ιδέες, τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς μου με τον κόσμο και να ενωθεί με αυτόν. Τότε έχω την αίσθηση της ελευθερίας πιο έντονη.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η αγάπη σε συνδυασμό με την σεμνότητα. Αγάπη κι εγωισμός δεν νοείται. Όταν όλα γίνονται κάτω από το πρίσμα της αγάπης ο κόσμος ομορφαίνει, λειτουργεί άδολα και πνευματικά. Μετουσιώνεται σε ιδανικός. Η ποίηση όπως και κάθε τέχνη, έχει το στοιχείο της αγάπης. Όταν ο δημιουργός βγάζει προς τα έξω την ψυχή του το κάνει γιατί αγαπά τους συνανθρώπους του. Θέλει να συνταυτιστεί και να συνυπάρξει αρμονικά μαζί τους, να μοιραστεί τις σκέψεις, τις αγωνίες του, να γίνει κοινωνός αγάπης μέσα απ’ το έργο του. Αν δεν λειτουργούμε με γνώμονα αυτή, κάθε πράξη και δημιουργία υποδαυλίζεται και ο άνθρωπος χάνει τον προσανατολισμό του. Υπάρχουμε για ν’ αγαπάμε, αυτός είναι ο προορισμός μας. Αν τώρα είναι εφικτό αυτό με τόσα προβλήματα, έγκειται στην προσπάθεια του καθενός μας να υπερβεί πολλές φορές τον εαυτό του.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Όλα τα είδη λόγου μου αρέσουν. Το καθένα έχει τη δική του γοητεία. Εκείνο που με αντιπροσωπεύει είναι η ποίηση. Εκεί βρίσκω τον εαυτό μου. Με συναρπάζει γιατί έχει μια ιδιαίτερη δυναμική. Μέσα σε λίγους στίχους μεταφέρονται μηνύματα που σε κάνουν να προβληματιστείς για σοβαρά θέματα της ζωής, της καθημερινότητας, της ανθρωπότητας. Εξίσου με συγκινεί και το μυθιστόρημα που μέσα από την πλοκή και το ρόλο των χαρακτήρων που εμπλέκονται σ’  αυτή, σε οδηγεί στην αποκορύφωση της ιστορίας.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Ο κάθε ήρωας έχει παίξει το δικό του ρόλο στο λογοτεχνικό χτίσιμο μιας ιστορίας γι’ αυτό και διατηρεί την ιδιότητά του ως ήρωας, αν αλλάξει κάτι, μπορεί να τη χάσει. Ο δημιουργός του έτσι όπως τον εμπνεύστηκε είχε τους λόγους του. Τον έπλασε σύμφωνα με τη δική του κοσμοθεωρία και μέσα απ’ αυτόν εκφράζει τις αντιλήψεις, τις τάσεις και τις προσδοκίες κάθε εποχής. Αν άλλαζα τη μοίρα κάποιου ήρωα θα ήταν σα να ακύρωνα τον ίδιο το δημιουργό του κι αυτό που ήθελε να πει. Με τίποτα δεν θα επενέβαινα σε κάτι τέτοιο.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;        

Η γραφή απαιτεί πολλά πράγματα μαζί. Εκτός από το ταλέντο που είναι έμφυτο, μια εσωτερική ανάγκη που σε ωθεί να γράψεις χρειάζεται και η έμπνευση, η πηγή της δημιουργίας που είναι αυθόρμητη και ως αντίληψη της στιγμής αποτυπώνεται στο χαρτί αυτόματα και αβίαστα. Επίσης απαραίτητη και η πειθαρχία, ώστε να μην ξεφύγει ο δημιουργός σε μια απλή καταγραφή σκόρπιων συλλογισμών και σκέψεων αλλά να φτιάξει ένα δομημένο έργο που σταδιακά να οδηγεί τον αναγνώστη στην κορύφωση των συναισθημάτων. Αυτό απαιτεί κάποιους κανόνες και μια τεχνική για να βγει κάτι όμορφο προς τα έξω και εδώ είναι που μετρά η τέχνη του λόγου, η ικανότητα της σωστής χρήσης του λόγου. Αυτό θέλει δουλειά και επιτυγχάνεται με τη μελέτη, την τριβή, σεμινάρια κ.ά.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Είμαι παραδοσιακή. Σε πρώτη φάση πάντα χρησιμοποιώ το μολύβι ή το στυλό, ό,τι έχω εύκαιρο. Ειδικά το ξυσμένο μολύβι μου ανασύρει εικόνες από την μαθητική μου ηλικία και με ταξιδεύει στα χρόνια της αθωότητας. Γυρίζω πίσω στην ανεμελιά, βρίσκω τους ήρωές μου εκεί, τους φτιάχνω όπως θέλω και τους μεταφέρω στο παρόν. Σε δεύτερη φάση μέσα από τη γραμματοσειρά του word, τους κλειδώνω σ’ ένα αρχείο μέχρι να βγουν προς τα έξω.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Πολλοί οι αγαπημένοι στίχοι. Από την ελληνική λογοτεχνία θα έλεγα του Γιώργου Σεφέρη το ποίημα «Λίγο ακόμα» που ανήκει στην ποιητική συλλογή «Μυθιστόρημα».

Λίγο ακόμα θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν/ λίγο ακόμα θα ιδούμε τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο/ και τη θάλασσα να κυματίζει. Λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.

Από την ξένη λογοτεχνία του Τσαρλς Μπουκόβσκι το ποίημα «Είναι η ζωή σου»

Η ζωή σου είναι η δική σου ζωή/ μην την αφήσεις να τσακιστεί σε μια φτηνή υποταγή να παραφυλάς/υπάρχουν τρόποι να ξεφύγεις/ και κάπου υπάρχει και ένα φως………………/ να θυμάσαι πως δεν μπορείς ποτέ να νικήσεις το θάνατο/ μα καμιά φορά μπορείς να νικήσεις το θάνατο της ζωής.

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… τη ζωή την κερδίζεις όταν την αντιμετωπίζεις θαρρετά και αισιόδοξα. Η θετική ενέργεια είναι μια συμπαντική διεργασία που συγκλίνει κατά βάσει σ’ ένα αίσιο αποτέλεσμα. Η πίστη στην ελπίδα κατ’ εμέ είναι η κινητήριος δύναμη και γενικά η πίστη ότι θα μας έρθει κάτι καλό.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Προτείνω την ταινία του Τομ Σούλμαν, παραγωγή 1989 σε σκηνοθεσία Πίτερ Γουίαρ με τίτλο «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» με πρωταγωνιστή τον Ρόμπιν Γουίλιαμς. Ο αντικομφορμιστής καθηγητής λογοτεχνίας Τζον Κίτινγκ που διδάσκει το 1959 σ’ ένα ακραίο συντηρητικό αμερικάνικο σχολείο, με τον προοδευτικό κι ανορθόδοξο τρόπο διδασκαλίας για την εποχή, εμπνέει τους μαθητές του να απελευθερώσουν τις καταπιεσμένες επιθυμίες τους και τους μαθαίνει ότι η ποίηση δεν υπάρχει μόνο μέσα στα βιβλία αλλά και στη ζωή.

Έκθεση εικόνων

Το πιο πρόσφατο λογοτεχνικό της εγχείρημα.

Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης

Ο Χρήστος Χριστόπουλος και η Μάντυ Τσιπούρα ενώνουν τις πνευματικές και καλλιτεχνικές τους ανησυχίες και μεταπλάθουν τον ποιητικό λόγο σε εικόνες, συναισθήματα και εκφάνσεις τής φύσης και της καθημερινότητας των ανθρώπων. Στον συλλογικό τόμο με τίτλο «Σονέτα» διακρίνει κανείς τη μαγεία της ομοιοκαταληξίας, την αξιοποίηση του λυρικού στοχασμού και τις συναισθηματικές ερμηνείες τού περιβάλλοντος κόσμου. Η ατμόσφαιρα ξεδιπλώνεται ενώπιον του αναγνώστη με τρόπο δεικτικό, καθώς επιχειρούν, οι δύο δημιουργοί, να εξετάσουν ενδελεχώς ζητήματα που άπτονται της ανθρώπινης υπόστασης. Διεισδύουν βαθιά στις απαιτήσεις τής ζωής και ακολουθούν το όνειρο και τη φαντασίωση σε κατευθύνσεις που προκαλούν μνήμες επιθυμίας και αποδοχής.

Αποκτήστε το άμεσα:

cutt.ly/V3mviGx

Στο "Εργαστήριο Συγγραφής - Εκδόσεις Αλάτι" θα τη βρείτε στις συλλογικές εκδόσεις

• "Ελάτε να μιλήσουμε για Ποίηση",
•   "Μ' ένα στυλό διαρκείας",

www.ekdoseisalati.com/cart/