Γνωρίστε τη Μαίρη Σάββα-Ρουμπάτη

Η Μαίρη Σάββα-Ρουμπάτη κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο Βιογραφικό

Η Μαίρη Σάββα γεννήθηκε στην Αθήνα. Στο πανεπιστήμιο σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δίκαιο της Ευρώπης. Για πολλά χρόνια, εργάσθηκε ως Δημοσιογράφος στην Τηλεόραση, το Ραδιόφωνο, σε Περιοδικά κι Εφημερίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έμεινε κάποια χρόνια στο Βέλγιο. 

Πάντα της άρεσε να διαβάζει, να ακούει, να μεταφράζει και να λέει ιστορίες. Ιστορίες διάφορες, γι ανθρώπους, για ζώα, για πόλεις, ποτάμια και βουνά. Ιστορίες μαγικές, ρυθμικές, πολύχρωμες και γκρίζες. Ιστορίες στα ελληνικά, στα γαλλικά, στα αγγλικά και στα ισπανικά. Ιστορίες που κρύβονται πίσω από μικρές ανύποπτες λέξεις άλλων ιστοριών. Τώρα που μεγάλωσε μαθαίνει και Γερμανικά για να διαβάζει κι άλλες. Έχει δημοσιεύσει μερικές.

Από τα ταξίδια της κουβάλησε πολλές ιστορίες. Για να μπορεί να τις λέει και να τις γράφει καλύτερα, πήγε σε σχολείο για παραμυθάδες, παραμυθάδες της παράδοσης, παραμυθάδες του θεάτρου, παραμυθάδες πολλούς. Όλα αυτά, γιατί πιστεύει ότι κανείς δεν σταματά ποτέ στη ζωή να μαθαίνει.  

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Τι να πρωτοθυμηθώ; Το μυαλό μου κάνει εκείνη τη βόλτα με τον μπαμπά μου στο Ζάππειο όπου χασκογελώντας με το φαφούτικο στόμα μου, κυνηγούσα περιστέρια.  Ύστερα τρέχει στη γειτονιά μου που κάποτε δεν ήταν πολυσύχναστη και τα βράδια βγαίναμε και παίζαμε κρυφτό.  Μετά θυμάται τη μοναδική φορά που με μάλωσαν άσχημα, πολύ άσχημα.  Δεν είχαν κι άδικο, γιατί είχα εξαφανιστεί  ώρες ολόκληρες…

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Εικόνες από ταξίδια, ακρογιάλια στο Αιγαίο και στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Πολλές και διάφορες κατά καιρούς. Συνήθως με μια λευκή σελίδα τις μοιράζομαι. Πολύ συχνά και με μια λευκή οθόνη στον υπολογιστή. Θεωρώ ότι κανείς δεν είναι μες στο μυαλό σου για να καθίσει να τις μοιραστεί. Αν τις μοιραστώ με κάποιον θα είναι με κάποιον πολύ δικό μου άνθρωπο.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς.  Ασπίδες έχουμε;

Σήμερα έχουμε ασπίδες. Ίσως περισσότερες από όσες θα έπρεπε. Μα αν περιφρουρήσουμε την αξία του ανθρώπου, μπορούμε τουλάχιστον νας κάνουμε ανίκητες τις ασπίδες μας ενάντια στο κακό.

 Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η προδοσία. Κυρίως όταν προέρχεται από ένα φίλο, μια φίλη, ή ένα οικείο πρόσωπο.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Μόνο έναν; Πολλούς λόγους μπορώ να βρω. Φτάνει ο ήλιος που ανατέλλει, το καινούργιο που φέρνει, ο φρέσκος αέρας, οι ώρες, οι στιγμές, η ελπίδα για το νέο..

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Μαίρη, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Το Καλοκαίρι η ψυχή ταξιδεύει στις θάλασσες, ενίοτε και το σώμα. Το Φθινόπωρο το μυαλό λειτουργεί πιο οργανωτικά, τοποθετεί στόχους και αξίες. Το Χειμώνα η ψυχή γαληνεύει. Την Άνοιξη σώμα, μυαλό και ψυχή αναγεννιούνται και χαμογελούν. Ποια εποχή να ξεχωρίσω έτσι που τις αγαπώ όλες?

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η αγάπη. Χωρίς αυτήν όλα θα γίνουν στάχτη. Όλα τίποτα.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Με συναρπάζουν τα παραμύθια και όπου κι αν ταξιδεύω εκεί ξαναγυρνώ. Ξεκίνησα με την προφορική αφήγηση κάποτε και θεωρώ ότι το ταξίδι στην παράδοση είναι ένα μεγάλο σχολείο για να μπορέσει κανείς να εξελιχθεί. Με συγκινεί ιδιαιτέρως επίσης η θεατρική γραφή με την αμεσότητα και την αλήθεια της.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Μια φορά που το έκανα σε μια ιστορία δεν προχώρησε. Ένας ήρωας αγαπημένος είναι μοναδικός και μπορεί να  μην αποδειχθεί πρόσφορο έδαφος για αλλαγές και πρωτοτυπίες γιατί δεν υπάρχει «ευελιξία» ως προς τις επιλογές του. Βέβαια, κάποια στιγμή το είδα να γίνεται κατά κόρον με άλλους ήρωες σε κάποιες ιστορίες που δημοσιεύθηκαν, σε τόσο μεγάλο βαθμό μάλιστα που έγινε και μόδα. Αλλά οι μόδες περνάνε και φεύγουν, όπως ξέρετε…

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Όποιος σας πει ότι λειτουργεί αυτόματα θα πει ψέματα. Χωρίς πειθαρχία, καθημερινή ενασχόληση και φυσικά… ανάγνωση, δεν μπορείς να γράψεις. Χρειάζεται καθημερινή επαφή με τη γραφή, καθημερινή επαφή με κείμενα και λέξεις, γιατί ο ωκεανός τους είναι τόσο μεγάλος, τόσο απέραντος, που δεν μας φτάνει η ζωή  όλη, για να τον εξερευνήσουμε.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Επιλέγω πολύ χρόνο δικό μου για να τους ζυμώσω πρώτα στη σκέψη μου. Για να μπουν στο χαρτί περνά καιρός πολύς. Θέλω να τους γνωρίσω, να ζήσω μαζί τους ένα διάστημα. Ύστερα να τους βάλω κάτω και να αρχίσω να τους περιγράφω, χωρίς να τους κάνω κακό, με σεβασμό. Σεβασμό στους ίδιους τους ήρωες και στους αναγνώστες που θα τους ακολουθήσουν.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Αν έστελνα ένα μήνυμα σε νέους ανθρώπους σήμερα, στις δύσκολες μέρες που διανύουμε θα τους έλεγα, δυο μόνο λέξεις, κάτι πολύ απλό όπως αυτό το αρχαίο γνωμικό: Δράξασθε Παιδείας. Γιατί μόνο εάν οι έλληνες εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία για να μορφωθούν –να παιδευθούν για την ακρίβεια- τότε ναι, υπάρχει ελπίδα…

Ενότητα 3^η:  Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… πάντα θα υπάρχουν ιστορίες που θα έχουν διάθεση να μπουν στο χαρτί!

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω μία, πολλές είναι οι αξιόλογες. Αξέχαστη από πλευράς σεναρίου μου έμεινε η ταινία «Ώρες» με τις τρεις υπέροχες ηρωίδες σε τρεις διαφορετικές εποχές κι ένα πρόσωπο στο οποίο ταυτίστηκαν. Την Βιρτζίνια Γουλφ.

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο συγγραφικό της εγχείρημα.

Από το οπισθόφυλλο.

Οι συγκρίσεις κάνουν τη ζωή της δεκαπεντάχρονης Μαρίας ανυπόφορη.
Τη συγκρίνουν πάντα με το καλύτερο και στον περίγυρό της το καλύτερο είναι η μεγαλύτερη αδελφή της, η Αλίκη.
Καταπληκτική στον χορό, άριστη μαθήτρια, όμορφη, τακτική, χρυσοχέρα.
Είναι δύσκολο να μεγαλώνουν δύο έφηβες σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Όμως, μερικές φορές ο ανταγωνισμός μάς βοηθά να βγούμε έξω από τα στενά όρια της οικογένειας…

Η Αλίκη, μαθημένη να είναι «η άριστη», οδηγείται σε μια παγίδα, από αυτές που στήνει η ίδια η ζωή στους εφήβους.
Η μικρότερη Μαρία, μολονότι έχει αδυναμίες και βαθιά έλλειψη αυτοπεποίθησης, προσπαθεί να γίνει ο δυνατός κρίκος όταν η αδελφή της βρεθεί σε κίνδυνο.
Θα μπορέσει να ξεπεράσει «τις ετικέτες» που της έχουν βάλει;

Ένα μυστήριο σ’ έναν εγκαταλελειμμένο κήπο, ένας άγνωστος νεα¬ρός, το σημείωμα από έναν ανώνυμο αποστολέα, οι υποσχέσεις ενός μεγαλύτερου για το «μεγάλο ταξίδι» δοκιμάζουν τη σχέση των δύο κοριτσιών και τις κάνουν να δουν τη ζωή με άλλα μάτια.

Η πρόσκληση και μια όμορφη φωτοστιγμή

από την παρουσίαση του βιβλίου.