Γνωρίστε τη Χρυσάνθη Τσιαμπαλή

Η Χρυσάνθη Τσιαμπαλή κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο βιογραφικό

Η ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΤΣΙΑΜΠΑΛΗ γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1975 στη Λάρισα, όπου ζει. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει βραβευτεί από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (Greek iBbY) για το βιβλίο της Ένα ποντίκι αλλιώτικο από τα άλλα (2009) και έχει διακριθεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά για το παραμύθι της Οι ζωγράφοι του Ουρανού. (2014) Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν δέκα βιβλία της για παιδιά από 3-11 ετών.

Εργογραφία:

(2015) Ένα πάτωμα παιχνίδια, εκδ. Ψυχογιός

(2014) Η μαγισσούλα που έτρωγε γράμματα, εκδ. Ψυχογιός

(2013) Ιστορίες για δειλούς και θαρραλέους, εκδ. Ψυχογιός.

(2012) Το ποτάμι που σταμάτησε να κυλά, εκδ. Ψυχογιός

(2011) Ποιος έκαψε την ουρά της αλεπούς; εκδ. Ψυχογιός

(2011) Η Ιφιγένεια και ο Καλικάντζαρος, εκδ. Ψυχογιός

(2010) Ένα κήπος στην τάξη μας, εκδ. Ψυχογιός

(2009) Ο Βασίλης και οι θυμωμένες ζωγραφιές, εκδ. Ψυχογιός

(2008) Ένα ποντίκι αλλιώτικο από τα άλλα, εκδ. Ψυχογιός

(2006) Τα καμώματα της χρυσαφένιας μπαλίτσας, εκδ. Ψυχογιός

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα:

(2014) Ε λοιπόν όχι! Απάνθισμα λογοτεχνικών κειμένων από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, Εκδ. Παρρησία 

Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα των εκδόσεων Ψυχογιός

όπου μπορείτε να διαβάσετε αποσπάσματα των βιβλίων της,

 να μάθετε περισσότερα για την ίδια και τον μαγικό κόσμο των παραμυθιών!

www.psichogios.gr/site/Authors/show/980/ena-patwma-paixnidia

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Οι καλοκαιρινές διακοπές. Σορτσάκι, πάνινα παπούτσια, μια φέτα καρπούζι και η αίσθηση πως όλος ο κόσμος και ο χρόνος είναι δικό σου.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Όσα κατάφερα, χωρίς να πιστεύω πως έχω ελπίδες, αλλά τολμώντας: Την πρώτη μου δουλειά μετά τις σπουδές, την έκδοση του πρώτου μου βιβλίου. Με βοηθούν να μην τα παρατάω, τελικά.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Κυρίως, με τον εαυτό μου.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Έχουμε, τρωτές ή άτρωτες μένει να αποδειχθεί στην πράξη. Κάθε πειρασμός είναι ένα βήμα για την γνωριμία με τον εαυτό μας. Άλλωστε, χάρη σε αυτούς και στις εσωτερικές συγκρούσεις που δημιουργούν, ‘’γεννήθηκαν’’ μερικοί από τους μεγαλύτερους λογοτεχνικούς ήρωες, φανερώνοντας την πολυπλοκότητα της ζωής και το πολυδιάστατο του ανθρώπινου ψυχισμού.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Οι πράξεις για το ‘’φαίνεσθαι’’. Το ‘’δούναι’’ και ‘’λαβείν’’. Και η ανακάλυψη πως πίσω από πράξεις ή λόγια κρύβεται ένα σκοπός λιγότερο ‘’αυθεντικός’’ απ΄  ό,τι υπέθετες στην αρχή.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Για κάθε καινούρια γνώση ή εμπειρία που μπορεί να αποκτήσει, για κάθε όμορφο συναίσθημα που πιθανόν να νιώσει.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Χρυσάνθη, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Απολαμβάνω όλες τις εποχές και τις ιδιαιτερότητές τους. Η ταύτιση σώματος, μυαλού και ψυχής για μένα δεν σχετίζεται με τις εποχές αλλά με τις συνθήκες που μπορεί να βιώνω σε καθεμιά από αυτές.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Ο σεβασμός, η ενσυναίσθηση, η υπομονή και αναμφισβήτητα ο έρωτας σε όλες του τις εκφάνσεις.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Η πεζογραφία, οτιδήποτε απευθύνεται σε παιδιά και ενήλικες και η ποίηση. Με συναρπάζει η πυκνότητα του λόγου σε αυτή. Η δυνατότητα να κλείσεις σε λίγες μόνο λέξεις αισθήσεις, εικόνες, αισθήματα που σημαδεύουν τη ζωή.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Βεβαίως! Από ‘’Το κοριτσάκι με τα σπίρτα’’! Το θέλω από παιδί…

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Απαιτεί μεγάλη πειθαρχία, υπομονή και επιμονή.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Ξεκινάω να καταγράφω τις πρώτες μου σκέψεις με ένα καλοξυσμένο μολύβι με γομίτσα πίσω του, αλλά πολύ γρήγορα περνάω στον υπολογιστή.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Ο  νους: «Γιατί να χανόμαστε  κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αισθήσεων χρέος μας ν΄ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου». Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ας την πούμε καρδιά αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν΄ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος  δεν υπάρχει! Ο νους: «Λαγαρό και ανέλπιδο είναι το μάτι μου και θεάται τα πάντα. Η ζωή είναι ένα παιχνίδι, μια παράσταση που δίνουν οι πέντε θεατρίνοι του κορμιού μου. Κοιτάζω με απληστία, με ανείπωτη περιέργεια, και δεν έχω την αφέλεια του χωριάτη να πιστέψω, και ν΄ ανέβω απάνω στη σκηνή επεμβαίνοντας στην αιματηρή κωμωδία. Είμαι ο θαματοποιός φακίρης που ακίνητος, καθούμενος στο σταυροδρόμι των αιστήσεων, θεάται να γεννιέται και ν΄ αφανίζεται ο κόσμος, θεάται πλήθη να σαλεύουν και να φωνάζουν στα πολύχρωμα μονοπάτια της ματαιότητας. Καρδιά, απλοϊκή καρδιά, γαλήνεψε και υποτάξου:» Μα η καρδιά ανατινάζεται και φωνάζει: «Είμαι ο χωριάτης και πηδώ απάνω στη σκηνή και επεμβαίνω στην πορεία του κόσμου! Δεν ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βουλεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.».

Ν. Καζαντζάκης , Ασκητική.

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως…

…oι όποιες απογοητεύσεις στην πορεία της ζωής δεν θα σε «μεταλλάξουν» και θα συνεχίσεις να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις με τον ίδιο πάθος ως την τελευταία σου μέρα.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Μια παλαιότερη και γνωστή, μελαγχολική έως δραματική κωμωδία:  La vita è bella, Roberto Benigni.

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο συγγραφικό της εγχείρημα

έχει ήδη αρχίσει να τρυπώνει στις καρδιές μικρών και μεγάλων αναγνωστών!

Ο Νικόλας παίζει όμορφα με τα παιχνίδια του στο δωμάτιό του, μονάχα που μετά είναι πάντα πολύ κουρασμένος για να τα τακτοποιήσει. Έτσι, αναθέτει αυτή τη δουλειά στη μαμά! Όταν όμως εκείνη αρνηθεί να του συμμαζέψει το δωμάτιο, τι θα συμβεί; Αρέσει άραγε στα παιχνίδια να κοιμούνται στο πάτωμα;