Γνωρίστε τη Χριστίνα Γκουτή

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη ανάμνηση. Κυρίως οι καλοκαιρινές μας διακοπές στον γνωστό για εμάς προορισμό του Πολυχρόνου της Χαλκιδικής και τα τραπέζια της γιαγιάς στις γιορτές όπου μαζευόμασταν όλοι μαζί.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Τις δυσκολίες από τις οποίες βγήκα νικήτρια. Έχουν υπάρξει καταστάσεις από τις οποίες πίστευα ότι δεν θα τα καταφέρω να ξεφύγω ή να τις αντιμετωπίσω, κι όμως τα κατάφερα. Αυτό μου δίνει δύναμη εμένα και με κάνει να προχωράω και να κοιτάω πάντα μπροστά.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Δεν έχω αδέλφια για να μπορώ να μοιραστώ πράγματα. Έχω όμως τόσο την κολλητή μου, όσο και την κουμπάρα μου, που πλέον τις θεωρώ σας αδελφές μου. Κυρίως μαζί τους μοιράζομαι πράγματα και με κάνα δύο φίλους ακόμη.                   

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Πρέπει να έχουμε αν με ρωτάς. Πρέπει να κρατάμε μακριά τους κακούς πειρασμούς και να επιτρέπουμε μόνο στα θετικά να περνάνε. Δύσκολο; Πολύ. Ακατόρθωτο όμως όχι. Πάντα κρατάω μία πισινή που λέμε για το οτιδήποτε. Ένα σχέδιο Β, που λένε και στις ταινίες. Αν αποτύχουν οι ασπίδες, το σχέδιο Β αναλαμβάνει.

Τι σας προσγειώνει απότομα;   

Τα γεγονότα της πραγματικότητας. Το πόσος πόνος και στεναχώρια υπάρχει γύρω μας.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Ο ήλιος που αγγίζει το δέρμα σου, ο φωτεινός ουρανός που σου χαμογελά, το αεράκι που παίρνει τα μαλλιά από το πρόσωπό σου, οι άνθρωποί σου που βρίσκονται κοντά σου. Γιατί να μην αγαπήσει κάποιος την μέρα; Έχει 24 ώρες. Κάθε ώρα και μία ευκαιρία. Πώς να μισήσεις κάποιον που σου δίνει κάθε μέρα 24 νέες ευκαιρίες;

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Χριστίνα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);

Αν μπορούσα να διαλέξω μία εποχή, θα ήταν γύρω στα 70s. Εκεί όπου η ζωή κυλούσε πιο ανέμελα, μακριά από υπολογιστές και κινητά. Η ψυχή μου λαχταρά μία εποχή που να υπάρχει ελευθερία και να μην είμαστε δεμένοι στην τεχνολογία. Το μυαλό μου θέλει να χρειάζεται να κοπιάσει και λίγο για να βρει μία πληροφορία και όχι να την έχει έτοιμη με το πάτημα ενός κουμπιού. Και το σώμα μου θέλει μία πόλη με λιγότερο καυσαέριο. Οπότε μάλλον κάπου εκεί ανάμεσα στα 50s με 70s.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Οι χαρούμενες στιγμές που περνάμε με την οικογένειά μας, είτε αυτή που μας έφερε στον κόσμο, είτε αυτή που εμείς επιλέξαμε.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Η αστυνομική λογοτεχνία. Είναι ένα είδος το οποίο αγαπώ ιδιαίτερα και πάντα λατρεύω να διαβάζω. Είναι αυτό το μυστήριο που κρύβεται πίσω από κάθε υπόθεση που με συναρπάζει πιο πολύ από όλα.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Σαν λάτρης του αστυνομικού και της Αγκάθα Κρίστι, σίγουρα θα ήθελα να αλλάξω την μοίρα του Ηρακλή Πουαρό. Άραγε, ποιος δεν θα ήθελε ο πολυτάλαντος ντετέκτιβ να ζήσει κάποια χρόνια ακόμη και να μας συγκλονίζει με τις υποθέσεις του;

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

 Νομίζω διαφέρει για κάθε άνθρωπο. Για εμένα λειτουργεί αυτόματα. Δεν μπορώ να βάλω πρόγραμμα στο πότε θα καθίσω να γράψω ή στο τι θα γράψω. Όσες φορές το έχω κάνει, έχω αποτύχει παταγωδώς.               

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Όσο περίεργο κι αν φαίνεται ακόμη και σε εμένα, επιλέγω το μολύβι. Πάντα πίστευα πως όταν γράφεις κάτι στο χέρι, δίνεις στο χαρτί ένα κομμάτι από την ψυχή σου και την φαντασία σου. Οπότε πάντα η πρώτη μου επαφή γίνεται με χαρτί και μολύβι.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Υπάρχουν κάποιες ιστορίες που επιλέγουν από μόνες τους τον τρόπο, τη λέξη, τη στιγμή που θα τελειώσουν, ό,τι και αν κάνουμε εμείς για να τις τρέξουμε ή να τις παρατείνουμε», Το Ανταμομπίλ, Γιάννης Αντάμης

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… ο κόσμος μία μέρα θα γίνει καλύτερος από ότι είναι ήδη.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Αγαπώ τις ταινίες που βασίζονται σε αληθινά γεγονότα. Μία ταινία που είδα τελευταία και την έχω προτείνει και σε αρκετούς φίλους είναι το «Swimmers», καθώς και το «Soul Surfer». Ωραίες ταινίες, με τρομερή σκηνοθεσία και μηνύματα που πιστεύω ο καθένας μπορεί να κατανοήσει.