ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΩ τη Λάρβα της Κατερίνας Κυρμιζή και του Νίκου Γρηγοριάδη

2015-04-03 16:53

Λάρβα. Ασυνήθιστη λέξη, ασυνήθιστο όνομα για μουσική δουλειά. Αλλά μήπως δεν είναι ασυνήθιστοι και οι δημιουργοί της; Ασυνήθιστοι, με την έννοια ότι έχουν ένα ιδιαίτερο ήθος, ένα ήθος «αντιστασιακό», αν μου επιτρέπεται ο όρος. Από το 1995 που πρωτογνωρίσαμε το Νίκο Γρηγοριάδη «Στη μοναξιά του φάρου», περνώντας στην πρώτη του σύμπραξη με την Κατερίνα Κυρμιζή έναν χρόνο αργότερα, και φτάνοντας μέχρι το σήμερα, 20 χρόνια μετά, ποτέ δεν επέλεξαν την ευκολία.
Δεν έγιναν μαϊντανοί, δεν "εμπλούτισαν" τις ενορχηστρώσεις τους με λαϊκοπόπ στοιχεία, δεν χρησιμοποίησαν στιχουργικά τρικ για να μας σερβίρουν τραγούδια πιασάρικα. Είναι αυτοί που είναι. Και καταλαβαίνεις ποιοι είναι ακούγοντας έστω και ένα κομμάτι από οποιαδήποτε δουλειά τους: δυο άνθρωποι που ζουν και αναπνέουν μουσική.
 
Όταν έμαθα ότι θα κυκλοφορήσουν νέο δίσκο, ενθουσιάστηκα!  Στο δικό μας σπίτι, κάτι τέτοιο αποτελεί έως και λόγο ανυπομονησίας – «φεσφεσέ» όπως λέμε στη Χιώτικη διάλεκτο την προσμονή για κάτι πολύ ευχάριστο! Εδώ και λίγο καιρό, λοιπόν, περιμέναμε πώς και πώς τη λάρβα που κυκλοφόρησε  στις 28 Μαρτίου (με την εφημερίδα Αυγή), σε μουσική και στίχους του Νίκου Γρηγοριάδη, με την αέρινη φωνή της Κατερίνας Κυρμιζή, που έχει γράψει και στίχους για ένα τραγούδι.  Επίσης, δύο τραγούδια συνυπογράφει στιχουργικά ο Νίκος Γρηγοριάδης με τον Χρήστο Γαβρήλο.
 
Να πω την αλήθεια, και το «Αχ κουνελάκι» να τραγουδούσε η Κατερίνα, νομίζω θα το άκουγα εκστασιασμένη. Όμως, επιστράτευσα όλη μου την αντικειμενικότητα  και προσπάθησα να ακούσω τη λάρβα σαν να μην γνώριζα –ως ακροατής εννοώ- κανέναν από τους δυο τους, σαν να τους άκουγα για πρώτη φορά. (Δε γνωριζόμαστε με τους ανθρώπους, το γράφω προς αποφυγή παρεξηγήσεων.)
 
Πρώτη εντύπωση: σύγχρονος ήχος. Δεύτερη: διεθνής ήχος, με την έννοια ότι ξεφεύγει από την ελληνική πεπατημένη. Μετά από μια πλήρη πρώτη ακρόαση, επιβεβαιώθηκε ότι είχαμε δίκιο που ανυπομονούσαμε. Πόσο όμορφες και καθαρές ενορχηστρώσεις, υπέροχες μελωδίες, μεστοί στίχοι, η φωνή της Κατερίνας να ρέει και να παιχνιδίζει πάνω στις βασικές μελωδίες με το δικό της μοναδικό τρόπο, και πόσο καλοί  μουσικοί συμμετέχουν στο όλο εγχείρημα!
 
Δυσκολεύτηκα πολύ να ξεχωρίσω τα αγαπημένα μου γιατί η δουλειά είναι στο σύνολό της εξαίσια, αλλά τα κατάφερα. Είναι λοιπόν:

-η «Προδοσία» γιατί, πέραν του ότι περιλαμβάνει μακράν τα καλύτερα φωνητικά που έχω ακούσει εδώ και καιρό, είναι-  στα αυτιά μου τουλάχιστον- μια κλασσική ροκιά με την καθαρόαιμη έννοια του όρου, 
- η «Δεύτερη ευκαιρία» γιατί συνδυάζει τους εξαιρετικούς στίχους με μία σύγχρονη αίσθηση νέου κύματος,
-το «Λουλούδι της ερήμου», για την απίστευτα γλυκιά του μελωδία και το τελικά αισιόδοξο μήνυμά του, ότι υπάρχει ελπίδα να ανθίσει πριν να είναι αργά ένα λουλούδι της ερήμου, και 
-το «Σε μια στιγμή», γιατί δίνει σε 3 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα, ανάγλυφη την ιστορία μιας αγάπης. 
Μπορείτε να διαλέξετε τα δικά σας αγαπημένα, ακούγοντας τραγούδια από τη λάρβα (και βλέποντας τα official video clips) εδώ.

Το βράδυ που κάθισα να γράψω για τη λάρβα, ζήτησα μέσω Facebook από την Κατερίνα Κυρμιζή να απαντήσει σε 2-3 ερωτήσεις σχετικά με τη δουλειά αυτή. Εκείνη δέχτηκε, έτσι απλά και άμεσα, και ιδού οι απαντήσεις της:

1)    Πώς προέκυψε ο τίτλος «λάρβα»; Ποιος είναι ο συμβολισμός πίσω από τον τίτλο αυτό;

Τη λέξη την πρωτοσυνάντησα στο μυθιστόρημα του Ναμπόκοφ, Άντα. Μάλιστα υπήρχε ένα λογοπαίγνιο στο βιβλίο : λάβρα-λάρβα. Πήγαινε σα τραμπάλα στο μυαλό μου ηχητικά, μου είχε κολλήσει. Λάρβα κυριολεκτικά είναι η προνύμφη της πεταλούδας, η κάμπια δηλαδή και μεταφορικά δηλώνει μια υπόσχεση μεταμόρφωσης. Η πεταλούδα που αλλαζει τόσο δραστικά στον κύκλο της ζωής της είναι ζωντανή και λεπτεπίλεπτη απόδειξη και σύμβολο της αέναης αλλαγής.  Όταν άρχισε να παίρνει μορφή ο δίσκος και συνειδητοποίησα ότι το υλικό απαιτούσε όλη μου την έκταση, όλα μου τα εκφραστικά μέσα, όλες τις χροιές και τις αποχρώσεις στη φωνή μου, όταν κατάλαβα ότι πρέπει να μεταμορφώνομαι από τραγούδι σε τραγούδι, να γίνω η ποπ εικοσάχρονη Νίκη στο Είμαι καλά, να μιμηθώ το σόλο της ηλεκτρικής κιθάρα στην Καινούργια μέρα, να είμαι θεατράλε ντίβα τσίρκου στο Χρυσόψαρο, να γίνω η φωνή της συνείδησης στο Σε είδα στην Πειραιώς, να γίνω η μετανιωμένη γυναίκα που ζητά μια Δεύτερη ευκαιρία στη ζωή της, να γίνω 16χρονη ερωτοχτυπημένη Ιουλιέτα στου Θεού τα χέρια, να δώσω ροκ γκάζι στο Λουλούδι της ερήμου, να είμαι μπελκάντο έχοντας για αναφορά την καταπληκτική Τζένη Βάνου στο Ψάχνω για σένα, να γίνω προδομένο ξωτικό στην Προδοσία, να είμαι έντεχνη στο Σε μια στιγμή… τότε μου ήρθε. Η λάρβα είμαι εγώ και οι μεταμορφώσεις μου από τραγούδι σε τραγούδι. Δεν ξέρω αν είναι αναγνωρίσιμες οι προθέσεις στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά έτσι ακριβώς δούλεψα, σαν μουσικός ηθοποιός. 

Επίσης το γεγονός ότι η λάρβα είναι ένα στάδιο στη ζωή της πεταλούδας και δεν είναι η τελική της μορφή έχει κι έναν άλλο συμβολισμό για μένα. Είναι ένα στάδιο στην πορεία μου, όχι εκεί που θέλω καταλήξω. Εννοώ ότι είμαι τραγουδοποιός κατά βάση και αυτό το κομμάτι μου με ενδιαφέρει να βγάλω προς τα έξω. Θα μου πεις γιατί τραγουδάς τα τραγούδια του Νίκου; Γιατί τα έχω ζήσει από τη γέννησή τους, έχω πει τη γκρινιάρικη και κριτική γνώμη μου χίλιες φορές (δυστυχώς τον έπρηξα τον καημένο τον Νίκο με την ξινίλα μου) και εν μέρει αισθάνομαι ότι

έχουν σμιλευτεί σε ένα βαθμό από εμένα. Τα πήρα μωρά, με μια κιθάρα, και μαζί με τον Νίκο τα χτίσαμε στα τραγούδια που ακούτε. Είμαι τόσο συναισθηματικά δεμένη και έχω τέτοια εμπλοκή σε όλη τη διαδικασία της δημιουργίας τους που τα θεωρώ κατά κάποιον τρόπο κι αυτά δικά μου. Κι ίσως περισσότερο τελικά γιατί σε αυτά τα τραγούδια κόπιασα πιο πολύ για να τα αποδώσω, από αγάπη για τον Νίκο, για να μην του τα αδικήσω.

 
2) Ακούγοντας τη λάρβα, κατανοούμε ότι εξακολουθείτε να αντιστέκεστε στο εύκολο και στη μόδα της εποχής. Πόσο εύκολο είναι αυτό και τι συνέπειες είχε με την πάροδο των χρόνων;  
 
Κανείς δε θα ‘θελε να απαντήσω ειλικρινά ούτε θα ήταν συνετό να πω τα πράγματα με το όνομά τους. Η αλήθεια είναι κοφτερή σα ξυράφι και δε στέκομαι σε αυτά που με πληγώνουν, σε εκείνους που με/μας έχουν αδικήσει. Πιστεύω σε αυτό που κάνουμε ο Νίκος κι εγώ, ο καθένας ξεχωριστά αλλά και μαζί  κι αγωνίζομαι. Βάζω το κεφάλι κάτω, δουλεύω σα σκυλί και δε με νοιάζει τι γίνεται γύρω μου ούτε ακούω τις σειρήνες. Δεν ακούω ούτε τα κομπλιμέντα ούτε και τον ψόγο. Κάνω αυτό που πρέπει να κάνω. Δεν έχουμε παντρευτεί την τέχνη μας και μάλιστα με προγαμιαίο συμβόλαιο. Αυτό βέβαια μας κάνει να φαντάζουμε σαν ξωτικά, αλλά ξέρεις κάτι, οι προθέσεις είναι που κάνουν τη διαφορά, διαφορά ήθους και πάθους. Το μόνο λοιπόν που ξέρω να κάνω καλά είναι να πέφτω στη φωτιά κάθε φορά για ότι νιώθω, για τα θέλω μου και να πράττω ότι καλύτερο μπορώ κι όσα μου επιτρέπει η αξιοπρέπειά μου κόντρα στις συμπληγάδες της αναγκαιότητας και της τύχης.
 
3) Διαφέρει η λάρβα από προηγούμενες δουλειές σας. Αν ναι, σε τι;
 
Η λάρβα είναι πιο σκοτεινή σε διάθεση και ηχοχρώματα από προηγούμενες δουλειές. Είναι τραγούδια που ως επί των πλείστων γράφτηκαν τα τελευταία 5 χρόνια, χρόνια σκοτεινά λόγω οικονομικής/πολιτικής και ηθικής κρίσης.  Έχουν τη σκοτεινιά της επίγνωσης. Εξακολουθούν όμως να μην είναι βαριά - οι πεταλούδες άλλωστε είναι πλάσματα του αέρα, γιατί  δεν έχουν πια την αγωνία να αρέσουν. Όταν ξεπεράσεις τη ματαιοδοξία να αποδείξεις το ταλέντο σου, τη σοβαρότητά σου ως προς τις προθέσεις ή την ανάγκη σου να βιοποριστείς, τότε όλα αλαφρώνουν γιατί τα πράγματα συμβαίνουν από ψυχικό πλεόνασμα και επιστρέφουν καθαρή χαρά.  
Ως προς το ηχητικό κομμάτι κρατήσαμε κλειστό το σχήμα, τόσο κλειστό όσο μιας ροκ μπάντας και είμαστε ευτυχείς που συνεργαστήκαμε με εξαιρετικούς μουσικούς, που μας αγαπούν και μας στηρίζουν ολόψυχα. Πρέπει δε να πω πως καθοριστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα έπαιξε το γεγονός ότι είμαστε και εγώ, και ο Νίκος κιθαρίστες, και μάλιστα η συμβολή του Νίκου ως προς τον ήχο και τη φρασεολογία στην ηλεκτρική κιθάρα είναι η βασιλική υπεροχή εν τέλει του δίσκου.
Η λάρβα διαφέρει και ως προς τον τρόπο κυκλοφορίας. Είναι η πρώτη φορά που κυκλοφορήσαμε μέσα από μουσικό περιοδικό, την Κόκκινη Καρφίτσα, ένθετη μηνιαία έκδοση στην εφημερίδα Αυγή. Στο ρημαγμένο τοπίο της ελληνικής δισκογραφίας έτσι όπως παρουσιάζεται, δυσκολεύομαι να μετέχω. Η λάρβα αποκτά νόημα κι αξία με τον τρόπο που κυκλοφόρησε κι έχει μια σημειολογία η κίνηση αυτή.
 
4) Μια ερώτηση-παραπονάκι από μένα: γιατί υπάρχει τόσο λίγο πιάνο στη λάρβα;
 
Απάντησα παραπάνω, είμαστε κιθαρίστες και αυτό μας καθορίζει. Μάλιστα και ο Νίκος αλλά και εγώ -λόγω μελέτης για να πάρω το πτυχίο στην κλασσική κιθάρα, έχουμε προοδεύσει αρκετά σαν παίχτες. Κάθε φάση μας την περνάμε βαριά. Το παιδί με την κεραία είχε μόνο πλήκτρα… τώρα η λάρβα έχει μόνο κιθάρες. Είμαστε μονομανείς (γέλια).
 
----------------------------------------------------------------------------------
 
Θα ήθελα να την ευχαριστήσω πάρα πολύ, όχι μόνο για τη μίνι συνέντυεξη, αλλά γιατί με έχει συντροφεύσει πολύ όμορφα σε βάθος χρόνου-κάτι που ισχύει προφανώς και για το Νίκο Γρηγοριάδη.
 
Ως επίλογο, θα χρησιμοποιήσω ένα δίστιχο από το τρίτο τραγούδι της λάρβας, με τίτλο «Χρυσόψαρο»:
Δίχως όνειρα, δεν μπορώ να ζήσω.
Όποιος τα 'κλεψε, να τα φέρει πίσω. 
Και να συμπληρώσω ότι αν δεν τα φέρει πίσω όποιος τα έκλεψε, μπορούμε πάντα να τα πάρουμε πίσω εμείς ή να τα φτιάξουμε ξανά από την αρχή- μας ανήκουν άλλωστε.

 

Για το BOOK TOUR, Μαίρη Σκόρδια.

Πίσω

Ανάμεσα σ' εσένα και σ' εμένα

Εφηβική ποίηση

Περιλαμβάνονται 39 ποιήματα σ' ελεύθερο στίχο, το μικρό εγχειρίδιο πρώτης ποιητικής απόπειρας και μία δραστηριότητα δημιουργικής γραφής.

 

Η αλήθεια

Σ' έναν κόσμο, με τη φρίκη να ξεπηδά,
υπάρχει το μυστικό:

Όσο πιο πολλοί ερωτευμένοι,
τόσο πιο αργά κυλάει το σκοτάδι.
Η αγάπη, ένα μικρό, αόρατο σύνορο,
αντιστέκεται στη βία,
ξεθωριάζει τις ιαχές του πολέμου.

Δες τα βλέμματα που συναντιούνται στις γωνιές,
στα παγκάκια, στα καλντερίμια:
εκεί χτίζεται η ειρήνη.
Όταν κρατάς το χέρι κάποιου,
ο κόσμος μοιάζει λιγότερο επικίνδυνος.

Όσο υπάρχουν αχώριστα σώματα,
υπάρχει και μια ελπίδα:
πως η αγάπη θα νικήσει τον όλεθρο.

Όχι με φωτιά
αλλά με κάθε σιωπηλή ματιά,
κάθε μικρό, κλεμμένο φιλί,
κάθε όνειρο που δεν το νίκησε ο φόβος.

ISBN: 978-618-87105-7-3

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΝΟΜΗ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΛΑΤΙ

 

* O ελληνοκύπριος ποιητής Θεοφάνης Θεοφάνους ζει και εργάζεται στη Φλώρινα. Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών «Εκπαίδευση και τεχνολογίες σε συστήματα εξ αποστάσεως διδασκαλίας και μάθησης» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Έχει βραβευθεί για το έργο του από ελληνικούς και κυπριακούς φορείς και προτάθηκε τέσσερις φορές για το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας Κύπρου με ποιητικές συλλογές του. Έργα του θα βρείτε στην Άνεμος Εκδοτική, Ελληνοεκδοτική, Εκδόσεις Άλλωστε-Locus-7, Εκδόσεις Περί Τεχνών και Εκδόσεις Αλάτι. Είναι παντρεμένος και έχει δυο κόρες. Τα τελευταία πέντε χρόνια συντονίζει εργαστήρια δημιουργικής γραφής στις Εκδόσεις Αλάτι.

www.ekdoseisalati.com/p/anamesa-s-esena-kai-s-emena/