ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΩ τη Γαλλική μουσική
2016-01-04 21:37
Συζητώντας πρόσφατα με μια καινούρια φίλη, που ζει στο Παρίσι και έχει σπουδάσει Γαλλική φιλολογία, της πρότεινα να ακούσει Francis Cabrel. Συνειδητοποίησα ότι έχουν περάσει χρόνια από τότε που άκουσα καινούρια δικά του τραγούδια, παρότι είναι εξαιρετικά παραγωγικός με το τελευταίο του άλμπουμ να έχει κυκλοφορήσει το 2015 με τίτλο In extremis. Όμως, αυτά που αγαπώ και συνεχίζω να ακούω, «γεννήθηκαν» πριν τουλάχιστον μια εικοσαετία. Ανάμεσά τους, κορυφαίο το Jet’aimais, je t’aime, je t’aimerai (1994) με τους υπέροχους ερωτικούς στίχους και την γλυκιά μελωδία, όπως η πλειοψηφία των τραγουδιών του. Ακόμα, τοL’encre de tes yeux από το μακρινό (ή ίσως όχι και τόσο μακρινό) 1980, το Je l'aime à mourir από το 1979 (που διασκεύασε η Shakira στα Ισπανικά με τίτλοLa quiero a morir) και το μοναδικό Petite Marie που έγραψε το 1978 για το κορίτσι που έμελλε να γίνει η σύζυγός του (και είναι σύζυγός του μέχρι και σήμερα).
Μετά από την προαναφερθείσα συζήτησή μας, λοιπόν, προσπαθούσα να σκεφτώ γιατί όταν σκέφτομαι Γαλλική μουσική σκέφτομαι ακαριαία πρώτα τον Francis Cabrel και μετά την τεράστια Edith Piaf (χρειάζεται ξεχωριστή ανάρτηση αφιερωμένη σε εκείνη), τον μοναδικό Yves Montand, τον Charles Trenet με το υπέροχο La mer, τον Charles Aznavour που το 1974 έγραψε τοShe -μία από τις διαχρονικότερες μπαλάντες, τον αισθαντικό Jean Francois Maurice με την χαρακτηριστική μελωδία του 28° à l'ombre (Monaco), τον Jacques Brel με το πολυδιασκευασμένο και μεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες Ne me quitte pas, τον ατμοσφαιρικό Salvatore Adamo (πολύ αγαπημένο το Tombe la neige), τον Joe Dassin με το επίσης διαχρονικό Et si tu n'existais pas, τον Pascal Obispo με το εξαιρετικό Lucie, τον Roch Voisine με το Hélène, τη Mylène Farmer, τον Garou, την Vanessa Paradis, τη Zaz, τους Desireless…
Και κατέληξα πως ο λόγος που πάντα μου έρχεται πρώτα στο νου ο Francis Cabrel είναι ότι η μουσική του αντιπροσωπεύει ακριβώς τη Γαλλική κουλτούρα: χαρακτηρίζεται από όμορφες μελωδίες, απλότητα, ευαισθησία, καθαρότητα, αυθεντικότητα. Τα τραγούδια του μεταφέρουν με τον πιο γλαφυρό τρόπο την ατμόσφαιρα των Γαλλικών πόλεων και δημιουργούν μια γλυκιά νοσταλγία-συγκίνηση.
Ό,τι κι αν επιλέξει, όμως, κανείς να ακούσει από τη Γαλλική μουσική, παλιότερη και σύγχρονη, ακόμα και από τη Γαλλική ραπ σκηνή που ομολογώ πως δεν είναι η αγαπημένη μου, σίγουρα βγαίνει κερδισμένος. Ίσως γιατί η Γαλλική κουλτούρα είναι τόσο ελκυστική, ίσως γιατί η Γαλλική γλώσσα είναι από μόνο της μουσική...
Καλή χρονιά σε όλους!
Για το BOOK TOUR, Μαίρη Σκόρδια.
.jpg)