«φως ή αρνητικότητα;»

«Οι γονείς  μου μού είπαν να μην κάνω παρέα μαζί του, γιατί όλη του η οικογένεια είναι κακιά…»

«Όλο έτσι κάνει  αυτό το παιδάκι… Είναι κακό!»

«Όλοι οι αλλοδαποί είναι κακοί!»

«Δεν είναι καλό παιδάκι, γιατί είναι πολύ ζωηρό!»

Δεν ξέρω για σας, αγαπημένοι μου, αλλά εγώ στο άκουσμα τέτοιων φράσεων προβληματίζομαι έντονα! Μα τελικά τι διδάσκονται τα παιδιά μας όταν μας παρατηρούν στην καθημερινότητά μας; Μήπως τελικά ο αρνητισμός έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι μας και τον αφήνουμε «προίκα» στις επόμενες γενιές;  Έχουμε το δικαίωμα να ποτίζουμε την τρυφερή τους ψυχούλα με το σπόρο της κακίας;

Θα αναρωτηθεί κανείς τώρα πώς το κάνουμε στα αγγελούδια μας αυτό το κακό! Είναι απλό, αγαπημένοι μου, αρκεί να σκεφτείτε πόσες συνήθειές μας, και μάλλον κακές, γίνονται συχνά «αντικείμενο μελέτης» από τους μικρούς μας μπόμπιρες. Μα πότε θα αναρωτηθείτε ξανά! Μα φυσικά όταν δεν κοιτάζουμε…

Πόσες φορές δεν έχουμε κατακλυστεί από αρνητικά συναισθήματα μετά από μια κοπιαστική και άσχημη ημέρα στην εργασία μας! Όμως χωρίς να θυμηθούμε πως τα παιδάκια μας είναι «σφουγγαράκια» και «μαγνήτες» όλων των λανθασμένων συμπεριφορών μας ,συνεχίζουμε να φωνάζουμε και να καταδεικνύουμε όλες αυτές τις συμπεριφορές που μας έκαναν να συγχυστούμε και δυστυχώς δεν είναι λίγες οι φορές που χρησιμοποιούμε και άσχημες εκφράσεις «στολίζοντας» γνωστούς και αγνώστους!

Τι διδάσκουμε όμως με αυτόν τον τρόπο; Αρνητικότητα, έλλειψη υπομονής και ανοχής σε κάθε αρνητική συμπεριφορά. Δε σας λέω να ζωγραφίσουμε ένα ροζ συννεφάκι και να δηλώσουμε τόπο κατοικίας σε αυτό, ούτε λέω πως κάθε ημέρα μας είναι ρόδινη και πως δεν έχουμε το δικαίωμα σε όλα τα συναισθήματα επειδή είμαστε γονείς, αλλά ας σκεφτούμε, αγαπημένοι μου, πόσο αλλάζει ακόμη και το πρόσωπό μας όταν απλά και μόνο σκεφτούμε κάτι αρνητικό. Πόσο όταν αισθανόμαστε αρνητικά για κάποιον ή για μια κατάσταση.

Μην ξεχνάτε πως κάθε νόμισμα έχει διπλή όψη αρκεί να μη γυρίζουμε επιδεικτικά την πλάτη στη μια από τις δυο. Έτσι και κάθε άνθρωπος δεν έχει μόνο αρνητικά, αλλά τη δική του ιστορία και το δικό του παρελθόν. Πριν, λοιπόν, πάρουμε μέρος σε διαγωνισμό αρνητικότητας ας σκεφτούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε πιο θετικά έναν δυσάρεστο άνθρωπο και μια δύσκολη κατάσταση και ωφέλιμα ως προς τη γνώση μας για το μέλλον. Αν πάλι δυσκολευόμαστε σοβαρά για θετική αντιμετώπισή τους και τα βλαστάρια μας γίνουν θεατές σκηνών απείρου κάλλους ας τους εξηγήσουμε πως ήταν μια κακή στιγμή και ας συζητήσουμε μαζί τους το πώς θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί πιο παραγωγικά μια κατάσταση!

Και μην ξεχνάτε, αγαπημένοι μου, πως ο αρνητισμός οδηγεί σε σκοτάδι, αλλά  εμείς οφείλουμε να φωτίζουμε το δρόμο τους ακόμη κι όταν … «νυχτώνει»!

Καλή αντάμωση!

«φως»

Φως μέχρι να πονέσουν τα μάτια μου,

θετικότητα μέχρι να χαθεί η γκρίνια.

Αγκαλιά μέχρι να πονέσει το κορμί μας

και χαμόγελα μέχρι να τρομάξει ο εγωισμός.

Έτσι θέλω να ζω μαμά,

με αισιοδοξία για φτερά

 και όπλο τη χαρά!

                                                          Γ.Μ.

Για το BOOK TOUR, Γαβρή Μελίνα.