«Επιτέλους αποδοχή»

Ήρθε επιτέλους το καλοκαιράκι, αγαπημένοι μου, και αρχίσανε ήδη τα σχέδια για καλοκαιρινές διακοπές (έστω και διαφορετικές από άλλες χρονιές), οργάνωση εκδρομών και φυσικά προσμονή για βουτιές και ατελείωτες ώρες παιχνιδιού στην  παραλία!

Βέβαια για άλλους όλα αυτά φαντάζουν μια υπέροχη ανάπαυλα από την κουραστική καθημερινότητα και φυσικά για τα αγγελούδια μας η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει με το που μπήκε ο Ιούνιος!

Μα ξεχνάτε όμως και αυτούς τους «περίεργους» ανθρώπους, που δεν έχουν την ίδια διάθεση για βουτιές (νομίζετε!), που κρύβονται σαν να ήταν πρωταγωνιστές στο “Dracula”μην τύχει και αντικρίσουν φως και τους κάψει και που μάλλον θα τους βρει κανείς σε κάτι απόμερες ακρογιαλιές και όχι φυσικά σε ώρα αιχμής αλλά αργά… μην «πληγωθεί» και το βλέμμα κανενός από τους «κανονικούς»…

Επιστροφή στη Γη, αγαπημένοι μου… Μια λέξη μου τριβελίζει το μυαλό…ΝΤΡΟΠΗ!!!

Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ασχολούνται με την εμφάνιση άλλων ανθρώπων; Και το χειρότερο είναι πως (μάλλον!) η ανοησία κληροδοτείται από γενιά σε γενιά και δυστυχώς συχνά πυκνά γινόμαστε κοινωνοί συζητήσεων ακόμη και λιλιπούτειων «κριτικών» της αισθητικής. Αυτό που όλοι αυτοί οι δήθεν κανονικοί έχουν γίνει μέλη κριτικής επιτροπής σε ντεφιλέ μόδας και πολύ φοβάμαι πως αν δαγκώσουν τη γλώσσα τους θα γεμίσει ο τόπος δηλητήριο να το προσέξουμε σαν κοινωνία!

Ας προσέξουμε την επόμενη φορά που θα νομίζουμε πως δεν ακούν οι μπόμπιρές μας και κάνουν πως παίζουν κάπου εκεί κοντά μας, το τι λέμε και πολύ περισσότερο ας αφουγκραστούμε λίγο περισσότερο την ψυχή μας γιατί κάτι μου λέει, αγαπημένοι μου, πως  όσοι αρέσκονται σε αυτού του είδους τον σχολιασμό έχουν πολλούς ανοιχτούς λογαριασμούς με τον εαυτό τους.

Αν παρατηρήσει κανείς τους ανθρώπους που φέρουν λίγα ή και πολλά κιλάκια παραπάνω, οι περισσότεροι συμπεριφέρονται σχεδόν ενοχικά. Αυτό δεν είναι χαρακτηρολογικό παρά δημιούργημα της κοινωνίας μας! Το περπάτημά τους είναι συνήθως σκυφτό λες και κρύβονται. Μα τι λέω λες και …αφού κρύβονται! Αισθάνονται άβολα για κάτι που πολλές φορές δεν γνωρίζουμε όλοι οι υπόλοιποι γιατί συμβαίνει ή ακόμη κι αν συμβαίνει συνειδητά είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥΣ!!!

Ας πολλαπλασιάσουμε όλα τα προηγούμενα στο άπειρο για να αισθανθούμε πως μπορεί να νιώθει και τι να σκέφτεται ένα υπέρβαρο παιδί! Πόσα όχι σε πάρτι άκουσε, πόσα όχι σε αγώνες γιατί δεν μπορεί να τρέξει γρήγορα, πόσα: «Ωχ! Ο χοντρός έμεινε για την ομάδα μας…» καταράκωσαν την ψυχούλα του…

Χτίζουμε χαρακτήρες σε μισογκρεμισμένους ψυχισμούς, αγαπημένοι μου, στους ψυχισμούς των ενηλίκων. Θα χτίζατε ποτέ το σπίτι σας σε σαθρά θεμέλια; Τότε γιατί το κάνουμε για τα παιδιά μας;

Πολλές φορές τα αγγελούδια μας επηρεασμένα από τα κοινωνικά στερεότυπα μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά, αλλά να θυμάστε πως κάποτε θα δώσουν τη σκυτάλη σε έναν ακόμη πιο σκληρό ενήλικα! Ας σπάσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο κι ας τα μάθουμε επιτέλους να κοιτάνε στα μάτια!

Ας διδάξουμε στα παιδιά μας να μην ασχολούνται με την εξωτερική εμφάνιση των γύρω τους όποια κι αν είναι αυτή και θα δείτε που θα χαμογελάσουν ξανά όλοι όσοι δεν διαθέτουν την εξωτερική εμφάνιση που προστάζουν οι επιταγές της μόδας, γιατί θα μιλάνε πια τα ταλέντα τους που φυλακίστηκαν, γιατί κανείς δεν τους έδωσε χώρο να ξετυλιχτούν ως τώρα. Θα μιλάνε τα υπέροχα χαμόγελά τους που ομορφαίνουν ακόμη περισσότερο από την αποδοχή!

Και  μην ξεχνάτε, αγαπημένοι μου, πως η διαφορετικότητα δεν είναι κολλητική απλά ξεχωριστή!

Καλή αντάμωση!!!

Γαβρή Μελίνα

«Τι σε νοιάζει;»

Είμαι τόσα δα μικρός και λιγάκι παχουλός,

τα παιδάκια δεν με παίζουν

 κι είμαι λίγο ντροπαλός.

Το κουδούνι σαν χτυπήσει,

η καρδούλα θα ραγίσει,

 γιατί πάλι δε θα παίξω,

με τους φίλους δεν θα τρέξω.

Ζωγραφίζω όμως καλά,

κάνω όνειρα πολλά

και μπορώ να μοιραστώ

 μέχρι και το κολατσιό!

Καλέσέ με μια φορά

και θα δεις με διαφορά

 είμαι φίλος σου καλός,

 κατά βάθος δυνατός!

Τι σε νοιάζουν τα κιλά μου

αν σου δίνω την καρδιά μου;

                                      Γ.Μ.

Για το BOOK TOUR, Γαβρή Μελίνα.