«Επιστροφή στη φύση»

Αναδρομή στα διδασκαλικά μου καθήκοντα το σημερινό άρθρο, αγαπημένοι μου. Τέτοια εποχή ήταν θαρρώ που μόλις «έσκασαν μύτη» οι πρώτες παπαρούνες και πρασίνισε η πλάση όλη, μάς  τράβηξαν οι μυρωδιές της φύσης από τη μύτη και ξεχυθήκαμε δάσκαλοι και μαθητές να τινάξουμε από πάνω μας ότι είχε απομείνει από τον τσουχτερό χειμώνα. Δε λέω καλός κι ο χειμώνας, αλλά αυτή η άνοιξη έχει την ικανότητα να μεταμορφώνει τα πάντα γύρω της! Νομίζεις πως κι οι πόλεις ακόμη αλλάζουν χρώμα κι από τα γκρίζα τους «φορέματα» φοράνε τα καλά τους πια, εκείνα τα πλουμιστά με τα πολλά τα χρώματα!

Αποφασίσαμε, λοιπόν, κατά τη διάρκεια  ενός υπέροχου περίπατου να συζητήσουμε για το περιβάλλον. Μόλις όμως έλαβα τις πρώτες απαντήσεις σχετικά με το τι είναι αυτό το περιβόητο περιβάλλον που τόσος λόγος και δράσεις γίνονται για την προστασία του, κατάλαβα πως μάλλον χρειάζονται οι μαθητές μας επειγόντως περιβαλλοντική εκπαίδευση. Τι να σας πω, αγαπημένοι μου! Για μένα ούσα μαθήτρια τότε, πριν από όχι πολλά χρόνια, η προστασία του περιβάλλοντος δεν αποτελούσε μία από τις συνηθέστερες αναφορές των εκπαιδευτικών μας προγραμμάτων σε αντίθεση με σήμερα. Φαντάζομαι πως δεν υπήρχε και τόσο μεγάλη ανάγκη να μας εφιστά κάποιος την προσοχή σχετικά με την καταστροφή του μιας και τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα! Λιγότερα καυσαέρια, λιγότερα μέσα μεταφοράς, πιο προσεχτικοί πολίτες (;)…

Αφού, λοιπόν, συζητήσαμε και κατανοήσαμε την έννοια, έπρεπε να βρούμε και τρόπους να σώσουμε όχι μόνο τη λέξη, αλλά την ουσία της! Η ανακύκλωση ήταν η επικρατέστερη πρόταση. Δεν έμενε παρά να δώσουμε ραντεβού με την υλοποίησή της στο σχολείο και ο καθένας χωριστά. Ωστόσο μετά λύπης μου διαπίστωσα πως απειροελάχιστος αριθμός μαθητών γνώριζε ή ακόμη περισσότερο ασχολήθηκε ποτέ με την ανακύκλωση. Τότε σκέφτηκα πόσο μεγάλο και δύσκολο έργο φαντάζει όταν δεν έχουμε φροντίσει εμείς οι ενήλικες να αποκτήσουν τα μικρά μας αγγελούδια οικολογική συνείδηση όταν από μικρά νομίζουν πως το έδαφος είναι «χώρος υποδοχής» σκουπιδιών, τσιγάρων και λοιπών προϊόντων.

Δε θέλει κόπο, αγαπημένοι μου, μα τρόπο. Βάλτε στο πρόγραμμά σας δραστηριότητες που θα φανούν πολύ χρήσιμες στα βλαστάρια σας μελλοντικά μιας και θα τους εμφυσήσετε από νωρίς την έννοια του σεβασμού.

 Ανάλογα με την ηλικία προσπαθήστε να του δείξετε τον τρόπο που μπορεί να ανακυκλώσει και μάλιστα να επαναχρησιμοποιήσει τα ίδια υλικά φτιάχνοντας υπέροχες και χρήσιμες πολλές φορές κατασκευές. Μην ξεχνάτε πως δια της μίμησης επιτυγχάνονται σπουδαία πράγματα! Επίσης μπορείτε να οργανωθείτε στη γειτονιά σας, να φορέσετε γαντάκια, να γεμίσετε λογής λογής αντικείμενα και στη συνέχεια να ξεκινήσει η διαλογή. Φανταστείτε πόσο χαρούμενα θα νιώσουν με το να περάσουν τόσο ουσιαστικό χρόνο μαζί σας!

Επιπλέον μπορεί να συνδυάσετε τη μάθηση με μια μίνι απόδραση στη φύση δράττοντας της ευκαιρίας για μια ακόμη αναφορά στην αξία της προστασίας του περιβάλλοντος. Και γιατί όχι φυτέψτε ακόμη και ένα δικό σας δεντράκι που θα το επισκέπτεστε βλέποντας πόσο μεγάλωσε και πόσο ομόρφυνε το περιβάλλον ακόμη περισσότερο.

Γιατί μην ξεχνάτε, αγαπημένοι μου, «φαίνεται πάντα αδύνατο μέχρι να γίνει». Πού ξέρετε μπορεί να βάζουμε με αυτόν τον τρόπο ένα λιθαράκι κι εμείς στην προστασία του «σπιτιού» μας και οι επόμενες γενιές να απολαμβάνουν τη φύση απαλλαγμένη από τις «πληγές» που προκαλούν οι κακές συνήθειες των ανθρώπων…

Καλή αντάμωση!!!

«Το δέντρο»

Τα δεντράκια μας παιδιά

τ’ αγαπάμε σαν μωρά.

Τη σκιά τους μας χαρίζουν,

την πνοή τους μας φυσούν,

στα κλαδάκια τους επάνω

τα πουλάκια κατοικούν.

Κι αν δούμε κάποιον κάποτε

τα δάση μας να καίει,

αμέσως του θυμίζουμε

πως το δεντράκι κλαίει.

Τη φύση την προσέχουμε

 μιας και δεν έχουμε άλλη

και την αγάπη δείχνουμε

μα τι  χαρά μεγάλη!

                                   Γ.Μ.

Πηγή εικόνας: Διαδίκτυο