ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ Τ’ ΑΣΤΡΑ – Μενέλαος Λουντέμης, Εκδόσεις Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε., 2012

«Ευχαριστώ κι εγώ Μπίθρο… Ευχαριστώ πολύ, βαθιά, κι εγώ… ο Μέλιος… ο άντρας… το παιδί… ο άνθρωπος. Ευχαριστώ, που μπορείς να διαβάζεις πιο βαθιά απ’ όλους τους σοφούς… να γελάς πιο πλούσια απ’ όλους τους ευτυχισμένους… Να κλαις πιο αληθινά απ’ όλους τους λυπημένους. Και ν’ αγαπάς, Μπίθρο… Ν’ αγαπάς, όπως πρέπει ν’ αγαπηθούν μια μέρα… όλοι οι άνθρωποι. Αμήν!»  

Με αυτά τα λόγια τελειώνει μια από τις ωραιότερες ιστορίες της Ελληνικής Λογοτεχνίας. Η ιστορία του Μέλιου, ένα μικρό παιδί που… μετρούσε άστρα. «Πατέρας» της ιστορίας ένας από τους κορυφαίους Έλληνες Πεζογράφους του 20^ου αιώνα, ο Μενέλαος Λουντέμης.

Ο συγγραφέας, που το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτριος Βαλασιάδης, γεννήθηκε το 1912 στο χωριό Αγία Κυριακή της Μικράς Ασίας ενώ το 1923 εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του σε ένα χωριό κοντά στην Έδεσσα. Την εμφάνιση του στην ελληνική λογοτεχνία την έκανε στα τέλη της δεκαετίας του ’20 με τη δημοσίευση ποιημάτων σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής. Η αναγνώριση δεν άργησε να έρθει καθώς το 1938 απονεμήθηκε στο συγγραφέα το Μέγα Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας για τη συλλογή διηγημάτων «Τα πλοία δεν άδραξαν». Μα η ζωή του δεν ήταν εύκολη: Μικρασιατική Καταστροφή και Διωγμός, οικονομική καταστροφή της οικογένειας του, κατοχή, εμφίλιος, εξορία, απαγόρευση κυκλοφορίας των βιβλίων του κι ίσως όλες αυτές οι δυσκολίες να αποτέλεσαν την αφορμή να γραφτεί το μυθιστόρημα «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα».

Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1956 από τις εκδόσεις Δίφρος. Σε μια Ελλάδα που μετρούσε ακόμη πληγές από πολέμους και άλλες δυσκολίες. Κι η ιστορία έδωσε ελπίδα και πίστη στο όνειρο. Γι’ αυτό και τόσα χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του, το βιβλίο παραμένει επίκαιρο και συνεχίζει να εκδίδεται, να μεταφέρεται στο θεατρικό σανίδι, να αγαπιέται από τους αναγνώστες.

Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ένα μικρό αγόρι, ο Μέλιος. Ζούσε μόνος του στο βουνό. Πρόσεχε κοπάδια. Φτωχός, ορφανός μα με ένα όνειρο, ένα στόχο: να μάθει γράμματα. Μα αυτή του την ανάγκη δεν την καταλάβαινε το αφεντικό του. Μάζευε τα λεφτά του κι αγόραζε βιβλία. Σύμμαχός του ο δάσκαλος του χωριού που του έδινε κρυφά κι άλλα βιβλία κι όσο ο Μέλιος διάβαζε τόσο το όνειρό του γινόταν πιο δυνατό. Ώσπου ο Μέλιος κατάφερε να πάει στην πόλη και σε πείσμα όλων γράφτηκε στο σχολείο. Μα η ζωή του παρέμενε δύσκολη. Έπρεπε να επιβιώσει, να αντιμετωπίσει την κακία των ανθρώπων, την αδικία… Δίπλα του σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα ο μπάρμπα-Ανέστης, ο Μπίθρος, ο μπάρμπα-Θόδος, ο καθηγητής Σκαμβούρας… Μα ο λόγος που ο Μέλιος τα κατάφερε ήταν η πίστη στο όνειρό του, στο στόχο του.

Ομολογώ πως το μυθιστόρημα το είχα ξεχάσει για καιρό στη βιβλιοθήκη μου μα ένας καλός φίλος μου το θύμισε και με χαρά το φιλοξενώ αυτό το μήνα στη στήλη «Ταξιδεύοντας με τα βιβλία» καθώς πιστεύω πως η ιστορία του Μέλιου μπορεί να είναι η ιστορία του κάθε αναγνώστη και έχει να μας διδάξει πολλά. Να μένουμε πιστοί στα όνειρά μας, να μην χάνουμε την ελπίδα και την εμπιστοσύνη μας στους ανθρώπους. Σίγουρα στο δρόμο μας θα συναντήσουμε εχθρούς μα και συμμάχους. Κάποιες φορές οι δυσκολίες θα μοιάζουν αξεπέραστες μα με επιμονή και θάρρος θα τις ξεπεράσουμε.  Πάντα στο δρόμο για το όνειρο θα υπάρχουν εμπόδια μα ίσως μπορούμε να τα προσπεράσουμε μετρώντας άστρα. 

Καλή ανάγνωση.

Για το BOOK TOUR, Χάρης Γαντζούδης.

Η σελίδα του συγγραφέα-αρθρογράφου στο facebook: 

www.facebook.com/charisgantzoudis