«Ένα γραμμάριο δράσης αξίζει έναν τόνο θεωρίας»

• «Η μαμά γίνεται πολύ άσχημη και κακιά όταν πίνει», Μαρία, 5 ετών
• «Ο μπαμπάς όλο φωνάζει και βρίζει όταν πίνει, αλλά ευτυχώς δεν γυρίζει πάντα στο σπίτι», Νικόλας, 8 ετών
• «Όλο με ντροπιάζει στους φίλους μου», Νεφέλη, 13 ετών
• «Περπατάει σαν φάντασμα, όταν παίρνει αυτά τα φάρμακα», Γιάννης, 9 ετών

Και μετά από αυτές τις απεγνωσμένες φωνές παιδιών που μόνο πόνο κρύβουν, θυμό και ντροπή, δημιουργείται η ανάγκη για συζήτηση. Αλλά μετά από τη συζήτηση ο προβληματισμός γιγαντώνεται και σειρά έχει η γραφή μήπως και ο γραπτός λόγος κάτι αναλύσει περισσότερο, μου φανερώσει κάτι πιο βαθύ.

 Αν πονάει κάποιος διαβάζοντας τα παραπάνω, αγαπημένοι μου, σκεφτείτε πώς μπορεί να νιώθουν αθώα αγγελούδια, που δυστυχώς από την κούνια τους πολλές φορές ακόμη βιώνουν εξαιρετικά άσχημες και αναμφίβολα επικίνδυνες ακόμη και για τη σωματική τους ακεραιότητα καταστάσεις, ερχόμενοι αντιμέτωπα με το σκληρό πρόσωπο των εξαρτήσεων.

Δεν είμαι ειδικός και ούτε μπορώ να τοποθετηθώ επιστημονικά επί του θέματος, είμαι όμως εκπαιδευτικός και δεν ήταν λίγες φορές που θυμάμαι να με κοιτάνε «ταλαιπωρημένα» ματάκια με ολοφάνερη την απόγνωση, που μπορεί να τα είχαν οδηγήσει συμπεριφορές γονέων που ήρθαν κάποια στιγμή της ζωής τους αντιμέτωποι με κάποιον εθισμό. 

Εκείνες τις στιγμές νιώθεις τόσο ανίσχυρος, ξαφνικά οι λέξεις δεν έχουν την ίδια πια σημασία. Τί να πεις και γιατί σε ένα αγγελούδι που ήρθε ΠΑΛΙ απροετοίμαστο,  ΠΑΛΙ χωρίς καθαρά ρουχαλάκια, ΠΑΛΙ άυπνο και όλοι ξέρουν την αλήθεια, αλλά σπάνια κάποιος μιλάει. Μάλιστα δεν είναι και λίγες οι φορές που σε αποτρέπουν μην τυχόν και μπλέξεις με τους «αλκοολικούς και ναρκομανείς».

Και με αυτά τα παιδιά τι γίνεται; Θα τους γυρίσουμε την πλάτη; Μήπως τελικά δεν είμαστε και τόσο ανίσχυροι; Μήπως μπορούμε να ανοίξουμε διάπλατα την αγκαλιά μας και σε εκείνα και στους γονείς τους; Μιλήστε μαζί τους. Έχουν ανάγκη να εμπιστευτούν, να νιώσουν πως υπάρχουν όρια, έναν ενήλικα ώριμο να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Ας μην ξεχνάμε πως ζούνε σε περιβάλλον που σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται από συνέπεια, ασφάλεια και σιγουριά. Μη διστάζετε να επικοινωνήσετε, όταν πέσει στην αντίληψή σας κάποιο περιστατικό εθισμένων γονέων, με ειδικούς επιστήμονες που μπορούν να σας καθοδηγήσουν και ακόμη και στην αστυνομία αν υπάρξουν περιστατικά βίας.

Ο στόχος μας δεν είναι να ασκήσουμε υψηλή κριτική στον γονέα που είναι εθισμένος είτε στο αλκοόλ είτε σε ουσίες παρά να βοηθήσουμε το παιδί να απεγκλωβιστεί από μία νοσηρή κατάσταση που του στοιχίζει την παιδικότητά του και όχι μόνο. Σκεφτείτε πόσα παιδιά αναλαμβάνουν τον ρόλο του γονέα προκειμένου να αντιμετωπίσουν την καθημερινότητα μιας και οι δυνατότητες του εθισμένου γονέα ως προς την φροντίδα του παιδιού είναι περιορισμένες σημαντικά έως ανύπαρκτες πολλές φορές.

Δυστυχώς οι στατιστικές παρουσιάζουν αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης αγχωδών διαταραχών και καταθλιπτικού συνδρόμου σε παιδιά που ζουν κάτω από αυτές τις συνθήκες. Ας βοηθήσουμε, λοιπόν, προσπαθώντας αρχικά να αφουγκραστούμε τα αγγελούδια ακόμη κι αν τους είναι δύσκολο να εκφραστούν αρχικά και αν το επιτρέπει η κατάσταση ας γίνει μια προσπάθεια προσέγγισης του γονέα, ώστε σε νηφάλια κατάσταση να δεχτεί βοήθεια ή τουλάχιστον να αντιληφθεί την αναγκαιότητα του να δεχτεί βοήθεια τόσο αυτός όσο και το παιδί του.  

Τα παιδιά εξαιτίας της ηλικιακής ανωριμότητας αλλά και της σύγχυσης που μπορεί να νιώθουν σε τέτοιες καταστάσεις μπορεί να αισθανθούν ενοχικά για τυχόν αρνητικά συναισθήματα ή και αισθήματα θυμού που μπορεί να έχουν νιώσει στην καθημερινότητα με έναν εθισμένο γονέα. Εξηγήστε του τρυφερά πως δικαιούται να θυμώνει , να στενοχωριέται, να αγωνιά χωρίς όμως να χρειάζεται να απολογείται που ο γονέας δεν καταφέρνει να βάλει ένα τέλος στον όποιο εθισμό. Δεν ευθύνεται αυτό ούτε για τον εθισμό ούτε που βλέπει τον γονέα έτσι και δεν μπορεί να του προσφέρει βοήθεια. Είναι αναγκαίο να καταλάβει πως είναι απλά ένα γραναζάκι ενός ολόκληρου συστήματος που λέγεται οικογένεια και δεν είναι ο μοχλός που θέτει σε λειτουργία όλο το σύστημα.

Τέλος, αγαπημένοι μου, ας μην παίξουμε τον ρόλο του αναμάρτητου. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν γεννήθηκαν εξαρτημένοι, κάτι συνέβη στη ζωή τους. Δεν είμαστε εμείς ούτε οι ειδικοί αλλά ούτε και ο επικριτές των συνανθρώπων μας εκτός αν μας έχει «ορίσει» κάποιος αλάνθαστους κριτές σ’ αυτή τη ζωή .

Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να βοηθήσουμε όσο μπορούμε και αυτούς τους ανθρώπους και τις οικογένειές τους και αν δεν μπορούμε, ας ζητήσουμε βοήθεια από τους αρμόδιους φορείς. Ένας για όλους και όλοι για έναν…

Και μην ξεχνάτε «η ευτυχία μπορεί να βρεθεί και στις πιο σκοτεινές ώρες αρκεί να βρεθεί αυτός που θα σε οδηγήσει στο φως…»

Ας γίνουμε, λοιπόν, εμείς ο φάρος για αυτούς τους ανθρώπους και τα αγγελούδια τους και ας αφήσουμε την υψηλή κριτική για τους αργόσχολους… άλλωστε για εκείνους τα έργα είναι άπιαστο όνειρο αλλά οι λέξεις  όλος τους ο κόσμος.

Επιλέξτε, λοιπόν, θεωρία ή πράξη;;;

«Ένα γράμμα για τον μπαμπά»

Είσαι εσύ που μου έμαθες να αγαπώ τους ανθρώπους,

εσύ που μου έμαθες να τους σέβομαι,

εσύ που μου έμαθες να μάχομαι στη ζωή μου

και να μην τα παρατάω ποτέ.

Είσαι εσύ που με κρατούσες αγκαλιά όταν πονούσα,

εσύ που με φρόντιζες όταν αρρώσταινα.

Ήσουν εσύ που περίμενες ξάγρυπνος μέχρι να γυρίσω στο σπίτι

 και να ακούσεις τα κλειδιά στην πόρτα.

Είσαι εσύ που πλημμύριζες από χαρά

κάθε που φώτιζαν τα μάτια μου.

Μα δεν το βλέπεις πόσο σπουδαίος είσαι;

Πάλεψε για τη ζωή σου, μην τα παρατάς!

Μη μου στερείς αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο που είσαι!

Μην ντρέπεσαι, έχεις δικαίωμα στο λάθος!

Κλείσε τα αυτιά σου στα σκληρά

και προσβλητικά λόγια των γύρω σου

και άκου μόνο τις προσευχές μου για σένα!

 Άφησε τες να σε οδηγήσουν

και γύρνα και πάλι στη ζωή.

Έχεις βυθιστεί στη λήθη,

μα αυτά που ζήσαμε,

 όσα μου δίδαξες,

 είναι η αλήθεια σου.

Πίστεψέ την…

Σ’ αγαπάω  μπαμπά…

                               Γαβρή Μελίνα

Για το BOOK TOUR, Μελίνα Γαβρή.

Πηγή εικόνας: Διαδίκτυο