«Εγώ γιατί δεν έχω αδερφάκι;»

Ένα απλό ερώτημα, αγαπημένοι μου, και ξεκινά ο πόλεμος εντός των γονέων. Πόλεμος που επιστρατεύει κάθε μέσο προκειμένου να σε βγάλει νοκ άουτ! Ζεις για πολλές ώρες, ημέρες, εβδομάδες ανάμεσα σε τύψεις κι ενοχές που η άκαρδη μάνα άφησες τον μπόμπιρα χωρίς αδερφάκι και που αν πάθεις κάτι τι θα απογίνει αυτό μόνο του στον κόσμο, που διέλυσες την ψυχική του ισορροπία που… εντάξει παρασύρθηκα το ομολογώ μα κάπως έτσι πάνω κάτω νομίζω πως σκέφτεται ένας γονιός μπροστά σε τέτοια ερωτήματα συνοδευόμενα βεβαίως με το ανάλογο βλέμμα του κουταβιού –μπόμπιρα!

Και τότε τολμάς έτσι για να μην πέσεις και αμαχητί να κάνεις πως λιγουλάκι υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και αρχίζεις τα: μα δουλεύω πολλές ώρες και δεν φτάνει και το πενιχρό μου εισόδημα, πώς θα τα βγάλουμε πέρα με άλλο ένα παιδί και το τερματίζεις με το: μα είναι αδύνατο  να μοιράσω την αγάπη μου ή να ξανανιώσω το ίδιο. Ακολουθεί το παραπάνω παραλήρημα του κάθε ενοχικού γονέα που σέβεται τον εαυτό του και μετά πάλι η φωνή της λογικής και για να μην πολυλογούμε καταλήγουμε στο : «Γιαννάκη έχουμε να σου ανακοινώσουμε κάτι ευχάριστο! Σε λίγους μήνες θα έρθει στον κόσμο η αδερφούλα σου!»

Τώρα αρχίζει το καλύτερο!!! «Μα εγώ σου είπα αδερφό κι όχι αδερφή». Άντε να του εξηγήσεις τώρα πως ο πελαργός φέρνει ότι του αρέσει και δεν σε ρωτάει! Και άντε πες πες πες μπορεί και να πειστεί πως και τα κοριτσάκια έχουν ψυχή και τι ωραία που θα είσαι ο μεγάλος αδερφός, που θα της μαθαίνει καινούργια πράγματα και άλλα τέτοια επιχειρήματα.

Και ναι, έρχεται η πολυπόθητη ημέρα που συναντιούνται τα αγγελούδια! Έλα όμως, αγαπημένοι μου, που κάτι δεν έγινε σαφές ή κατανοητό από το νήπιο που νομίζει πως μόλις εμφανιστεί το βρέφος ημερών θα το πάρει στο γήπεδο να παίξουν σουτάκια! Και βλέπεις την απογοήτευση στα ματάκια του και ακούς το καταπληκτικό: «Τότε τι μου το φέρατε! Σιγά μην περιμένω εγώ να μεγαλώσει ΑΥΤΗ!!!» Το «αυτή» είναι γιατί απαξιεί να την πει αδερφή του! Ποιος είναι αυτός ο αδιάφορος εισβολέας που δεν ξέρει καν να περπατάει και να μιλάει που θα την πει και αδερφή του! Καλωσήρθατε στον κόσμο των παιδιών, έναν κόσμο που νομίζεις πως κάποιος μπήκε και άλλαξε τις λέξεις και τη σημασία τους. Υπάρχει η δική τους λογική, η δική τους εξήγηση και φυσικά εσύ ΔΕΝ καταλαβαίνεις!

Και περνάει ο καιρός και εκεί που κάπως νομίζεις πως κάπως αποδέχτηκε την ύπαρξη του άλλου παιδιού, το άλλο παιδί αρχίζει να περπατάει, να λέει τις πρώτες του κουβέντες και εσύ τολμάς και δείχνεις ενθουσιασμό μπροστά του! Και είναι η στιγμή που αποκτάς μάτια ΠΑΝΤΟΥ!!! Γιατί φυσικά όλως τυχαίως το μωρό κλαίει όταν το πρώτο σας αγγελούδι βρίσκεται κοντά του και πάντα ακούγεται η ίδια φράση: «Δεν έκανα κάτι! Όλο εμένα μαλώνετε».

Εντάξει, αγαπημένοι μου, φαντάζομαι άλλοι μειδιάσατε με τις παραπάνω αναφορές θυμούμενοι, άλλοι αγχωθήκατε επίσης θυμούμενοι τα βλαστάρια σας ή λίγο πριν τον ερχομό ενός ακόμη αγγέλου στο σπιτικό σας, μα να θυμάστε πως όπου υπάρχει αγάπη γεννιέται κι η αποδοχή!

Και μην ξεχνάτε πως όσο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας μέσα σε θάλασσες αξιών και ωκεανούς αγάπης, πάντα θα βρίσκουν τον δρόμο τους ακόμη κι αν πέσουν σε «τρικυμίες»! Ξέρουν να αγαπούν, έχουν μάθει να σέβονται, αλλά δοκιμάζουν κι εκείνα τις αντοχές και τα όριά μας μα και τις δικές τους ισορροπίες. Έτσι είναι απόλυτα δικαιολογημένη και η ζηλίτσα και η δυσκολία αποδοχής της νέας κατάστασης! Πολλή υπομονή, λοιπόν, επιμονή και ο χρόνος θα κάνει όπως πάντα το καλύτερο!

Καλή αντάμωση!

«Τι είναι πάλι τούτο εδώ;»

Τι είναι πάλι τούτο εδώ;

Μήπως είναι  το μωρό;

Μα εγώ θέλω ένα παιδάκι,

 για να παίζουμε φιδάκι!

Θέλω εμένα να κοιτάς,

 μόνο εμένα ν’ αγαπάς!

Μόνο εμένα να φροντίζεις!

Άστονε μην τον αγγίζεις!

Τι κακό, τι συμφορά,

που μας βρήκε ξαφνικά!

Ποιος τα φέρνει τα μωρά

 και μας παίρνουν τη μαμά;

                                    Γ.Μ.

Για το BOOK TOUR, Γαβρή Μελίνα.

Πηγή εικόνας: Διαδίκτυο