«DRIVE MY CAR»: Όταν μια ταινία σε ανεβάζει επίπεδο…

Πόσες ταινίες στη ζωή σας θυμάστε που να συγκλόνισαν καρδιά και ψυχή; Πόσες πυροδότησαν αθόρυβα αλυσιδωτές πνευματικά εκρήξεις που να σας «βασανίζουν» για μέρες μετά τη θέαση; Η καλλιέργεια της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα και ο δημιουργός Ryûsuke Hamaguchi κατέθεσε με βαθιά ταπεινότητα μια κινηματογραφική διασκευή της ομώνυμης ιστορίας του Haruki Murakami, καταφέρνοντας μέσα σε 3 ώρες να δημιουργήσει συνθήκες πνευματικής και συναισθηματικής ωρίμανσης για τους θεατές, ένα βιωματικό ταξίδι από την οδύνη της απώλειας και το πένθος, στην αποδοχή και την ψυχική επούλωση. Δικαίως η ταινία του αξίζει τον χαρακτηρισμό  κινηματογραφικό επίτευγμα!

posteritati

Ο κινηματογράφος υπηρετεί κύρια την ψυχαγωγία, αλλά έχει και τις στιγμές που θεραπεύει την ψυχές. Σε αυτές τις σπάνιες και ξεχωριστές στιγμές θα γίνεις μύστης και κοινωνός μέσα απ’ την τέχνη του σινεμά που εισβάλει ειρηνικά στο παράλληλο σύμπαν του θεάτρου και μέσα απ’ το αριστούργημα του «Θείος Βάνιας», θα σε βυθίσει στα πιο βαθιά θέματα των ανθρωπίνων σχέσεων και στον μονόδρομο της αληθινής ψυχικής κάθαρσης. Ένα ταξίδι στην πολύπαθη Χιροσίμα μ’ ένα κόκκινο SAAB, όπου τα συναισθήματα αργά αλλά σταθερά νικούν τον πόνο και κυρίως την σιωπή. Οι υπέροχοι πρωταγωνιστές  Hidetoshi Nishijima, Tôko Miura, Reika Kirishima μας οδηγούν στο πανέμορφο κινηματογραφικό ταξίδι καταθέτοντας κάθε πόντο της δικής τους ψυχής, μέχρι το τελευταίο πλάνο.

Η χρωματική παλέτα κινείται στους γκρίζες αποχρώσεις σε μια πόλη όπου ο πόνος και η οδύνη είναι χαραγμένες για πάντα στα στην γη της. Καθόλου τυχαία η επιλογή της Χιροσίμα που οι άνθρωποί της επιλέγουν να επουλώνουν τις βαριές πληγές της μέσα απ’ τον πολιτισμό. Αν αυτό δεν είναι ανώτερο δείγμα μιας σπουδαίας παιδείας που σε κάνει να κοκκινίζεις, τότε κάτι έχεις χάσει στον δρόμο της ενηλικίωσης.

Η επιλογή των ηθοποιών (Χιντετόσι Νισιτζίμα, Τόκο Μίουρα, Μασάκι Οκάντα)  υπηρετεί άψογα αυτή την αριστουργηματική σπουδή για τις ανθρώπινες πληγές και τον δρόμο που πρέπει να διασχίσει ο καθένας μας για να περάσει απ’ την συνειδητοποίηση και την αποδοχή στην ίαση και κυρίως τα λόγια που θα αναδείξουν την αλήθεια και βάση του μεγάλου πόνου που φωλιάζει βαθιά μέσα μας. 

Nαι, είναι με διαφορά η ταινία την χρονιά που έφυγε, αλλά σίγουρα θα παραμείνει στις λίστες μας με τις καλύτερες της ζωής μας, γιατί ο πόνος της ψυχής απ’ τις μικρές και μεγάλες απώλειες δεν γνωρίζει σύνορα…

Υ.Γ.: Το σενάριο βασίστηκε σε διασκευή από βιβλίο του  Χαρούκι Μουρακάμι. Έτσι, για την ιστορία, επειδή και η διασκευή για βραβείο είναι όταν πατάει σε τόσο δύσκολα μονοπάτια…

Για το BOOK TOUR, Τάσος Μαργέλος.