"Αναρωτιέμαι’’
Χειμώνας...
Φυσάει στις απόκρημνες βουνοκορφές της ψυχής...
Το αγέρι ψυχρό κι η σκέψη δεντρί χτικιασμένο, δε μιλεί, απλά δέχεται το παγωμένο χάδι του βοριά στο γυμνό σώμα της...
Νέφαλα μεταξωτά, γκριζωπά, έχουνε καλύψει το στερέωμα τ’ουρανού κι’η θάλασσα ξαγριγιεμένη πορίζει στη στεριά, με βία καταπίνει όση άμμο μπορεί και τη σέρνει επιτακτικά οπίσω με βιάση...
Έτσι θαρρώ πως είναι η ζωή..
Γιατί τόσονα πολύ να μου θυμίζει αυτή η σκηνή τη ζωή;
Γιατί η θάλασσα του πόνου να γκρεμίζει τα παλάθια τση χαράς και να διαγουμίζει ό,τι κι αν χτίσουμε;
Μα γιατί άθρωπε, είσαι απο χώμα σαγμένος, γι’αυτό σ’αρέσει να χτίζεις στην άμμο παλάθια!
Αχ, βρε άθρωπε!
Γεννήθηκες βρε άμοιρε θνητός γι’αυτό μην κάνεις όνειρα, μην τυραννάσαι,
αφού η μοίρα σου είναι το χώμα...
Γι’αυτό η κρυγιώτη σε ψυγομαραίνει το χειμώνα, γι’αυτό ανθίζεις την Άνοιξη, γι΄αυτό τα καλοκαίρια σε ψήνει ο ήλιος και ροδοκαπυρίζεις!
Γι’αυτό γεννάσαι άθρωπε...
Για να πεθαίνεις...
‘’Αναρωτιέμαι τση ζωής το νόημα ποιο έναι
κι όσο πασκίζω να το βρω τόσο τα μάθια κλαίνε
κι’η σκέψη ποδεινάζεται τσ’ανάμνησης το βάρος,
ζάλο να κάμει πολεμά μα που να βρει το θάρρος
κι'ως πηαίνου πίσω οι θύμησες κι' ανατυλιγαδίζου
και με αξέγνοιες του σεβντά στιγμές το νου γεμίζου,
τόσο του πόνου τα ραβδιά χτυπούνε το κορμί μου
κι'ενα δριμύ συθριβαλιό γροικώ στην κεφαλή μου.
Συγκούδουνα καημοί πρικιές κι έγνοιες ορδινιασμένες
στένουνε πόλεμο στο νου οι ματοκυλισμένες
και παντονιέρνου τσι χαρές το γέλιο μου σκοτώνου
κι αρίφνητα τση θλίψεως σαΐτες μου καρφώνου.
Δεν μου φελά τίποτα μπλιο στη ζήση να ξετρέχω
σε καρβουνόλακους πατώ σαφή εκειά που στέκω,
γιατί είν'η μαύρο σκέψη μου πρικοκανισκεμένη
κι'απ'τω βασάνω την εξά πισθάγκωνα δεμένη.
"΄Ενα γιατί" στη φυλακή τση θλίψης με δικάζει
κι έγιν ο πόνος δίκοπο μαχαίρι και με σφάζει.’’
Για το BOOK TOUR, Σταύρος Τζανής.
Το τελευταίο λογοτεχνικό του εγχείρημα.
Λίγα λόγια για το βιβλίο "Στ΄ άρμα θ΄ αλαργοξοριστώ".
Ἄλλη μία εὐκαιρία γιὰ νὰ κάνομε τὴ διαπίστωση, πὼς σὲ τοῦτο τὸν τόπο, ἐξακολουθεῖ νὰ εὐδοκιμεῖ ὁ ἔμμετρος λόγος καὶ νὰ ζεῖ παραγωγικὰ καὶ λειτουργικὰ ἡ παμπάλαιη γλωσσική μας ἔκφραση. Ὅταν νέοι ἄνθρωποι μὲ σπουδὲς καὶ πλούσιες κοινωνικὲς ἐμπειρίες, ἐπιλέγουν νὰ ἐκφραστοῦν καὶ μάλιστα στὴν ἰδιαίτερη τοπικὴ ντοπιολαλιά, ἐκφράζοντας σύγχρονες ἀνησυχίες, ἐπισημαίνοντας κορυφαία κοινωνικὰ θέματα καὶ ὑμνώντας τὴν πρωτογενῆ φυσιογνωμία τοῦ ἄδολου ἔρωντα, τότε ὑπάρχει ἀκόμη ἐλπίδα.
Μία τέτοια ἐλπίδα συνιστᾶ ἡ παρουσία τοῦ Σταύρου Τζανῆ, ποὺ μὲ ἕνα ἐνθουσιώδη τρόπο εἰσέρχεται στὸ δύσκολο καὶ ἀπαιτητικὸ χῶρο τῆς ποιητικῆς δημιουργίας. Ὁ Σταῦρος Τζανής, μέσα ἀπὸ τὸν χειμαρρώδη του λόγο, ἀποκαλύπτει μεταξὺ τῶν ἄλλων μία πολὺ εὐαίσθητη συναισθηματικὴ πλευρά, ἡ ὁποία ἀρχικὰ δὲν εἶναι ἄμεσα ἐμφανὴς καὶ ἡ ὁποία σταδιακὰ σταθεροποιεῖται μέσα στὶς εἰκόνες καὶ τὰ τρεχούμενα νοήματα.
Εὐαισθησία, λυρικότητα καὶ φυσικὰ ἡ ἀναγκαία ἀλληγορία ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὸ κλασσικὸ ἄλλοθι τῶν ποιητῶν. Ἀκολουθεῖ καὶ ἀκολουθεῖται ἀπὸ τὶς ἀλήθειές του, διασχίζοντας μὲ ἀγέρωχη σιγουριὰ τὰ πεδία ποὺ ὁριοθέτησε ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ τοῦ πάνω στὸ εὐάλωτο σῶμα τῆς ὕπαρξης...
Αντί Προλόγου
Δὲν γίνεται ἀπόλυτα σαφὲς ἂν ἡ ποίησή του εἶναι ἡ πρόφαση γιὰ νὰ πολεμήσει μὲ τοὺς ἀνεμόμυλους τῆς καρδιᾶς του, ἢ αὐτοσκοπὸς γὶἃ νὰ φυλακίσει τὰ θεριὰ τῆς σκέψης του σὲ χειροπιαστὰ σύνορα. Ὅπως καὶ νὰ ἔχουν τὰ πράγματα, ὁ Σταῦρος εἶναι γεμάτος ἐνθουσιασμὸ καὶ πάθος καὶ πετᾶ ἀπὸ θέμα σὲ θέμα μὲ τὴν ἴδια εὐκολία ποὺ πετᾶ ἡ μέλισσα ἀπὸ λουλούδι σὲ λουλούδι.
Τρυγᾶ τὶς μνῆμες τοῦ τόπου τοῦ, ἀνασύρει νερὸ ἀπὸ τὸ βαθὺ πηγάδι τῆς καρδιᾶς του, ἀνακατώνει καὶ συγκερνὰ τοὺς πόθους του μὲ τὶς γυμνὲς ἀλήθειες ποὺ τὸν περιβάλλουν καὶ στὸ τέλος ἀσφαλῶς μένει πάντα διψασμένος...
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ κρυμμένος μέσα στὶς φυλωσιές, σκεπασμένος μὲ τὰ κίτρινα φύλλα τοῦ φθινοπώρου, γαντζωμένος ἀνάμεσα στὶς λέξεις, ὁ Ἔρωντας, νὰ προκαλεῖ, νὰ περιγελᾶ καὶ νὰ ἀπειλεῖ.
Μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ ὁ Σταῦρος πορεύεται μὲ αὐτοπεποίθηση, ἀνεβοκατεβαίνει τ’ ἀρμιὰ τοῦ Καμαριώτη, μὲ γεμάτη τη βούργια ντοὺ ἀναμνήσεις, παιδικὲς ζωγραφιές, ὄνειρα, στοχασμοὺς μὰ καὶ ἀνασφάλειες.
Πορεύεται κι’ ὀνειρεύεται μαζί, καὶ πάνω στὰ χνάρια του θὰ φανεῖ στὸ τέλος ἡ ἀξία καὶ ἡ σημασία τῆς πορείας του.
Γιώργης Καράτζης
Αποκτήστε το άμεσα:
www.aerakis.net/olos-o-katalogos-mas/vivlia/stauros-tzanis-st-armia-th-alargoxoristo.html
Λίγα λόγια για το βιβλίο "Στ΄ άρμα θ΄ αλαργοξοριστώ".
Ἄλλη μία εὐκαιρία γιὰ νὰ κάνομε τὴ διαπίστωση, πὼς σὲ τοῦτο τὸν τόπο, ἐξακολουθεῖ νὰ εὐδοκιμεῖ ὁ ἔμμετρος λόγος καὶ νὰ ζεῖ παραγωγικὰ καὶ λειτουργικὰ ἡ παμπάλαιη γλωσσική μας ἔκφραση. Ὅταν νέοι ἄνθρωποι μὲ σπουδὲς καὶ πλούσιες κοινωνικὲς ἐμπειρίες, ἐπιλέγουν νὰ ἐκφραστοῦν καὶ μάλιστα στὴν ἰδιαίτερη τοπικὴ ντοπιολαλιά, ἐκφράζοντας σύγχρονες ἀνησυχίες, ἐπισημαίνοντας κορυφαία κοινωνικὰ θέματα καὶ ὑμνώντας τὴν πρωτογενῆ φυσιογνωμία τοῦ ἄδολου ἔρωντα, τότε ὑπάρχει ἀκόμη ἐλπίδα.
Μία τέτοια ἐλπίδα συνιστᾶ ἡ παρουσία τοῦ Σταύρου Τζανῆ, ποὺ μὲ ἕνα ἐνθουσιώδη τρόπο εἰσέρχεται στὸ δύσκολο καὶ ἀπαιτητικὸ χῶρο τῆς ποιητικῆς δημιουργίας. Ὁ Σταῦρος Τζανής, μέσα ἀπὸ τὸν χειμαρρώδη του λόγο, ἀποκαλύπτει μεταξὺ τῶν ἄλλων μία πολὺ εὐαίσθητη συναισθηματικὴ πλευρά, ἡ ὁποία ἀρχικὰ δὲν εἶναι ἄμεσα ἐμφανὴς καὶ ἡ ὁποία σταδιακὰ σταθεροποιεῖται μέσα στὶς εἰκόνες καὶ τὰ τρεχούμενα νοήματα.
Εὐαισθησία, λυρικότητα καὶ φυσικὰ ἡ ἀναγκαία ἀλληγορία ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὸ κλασσικὸ ἄλλοθι τῶν ποιητῶν. Ἀκολουθεῖ καὶ ἀκολουθεῖται ἀπὸ τὶς ἀλήθειές του, διασχίζοντας μὲ ἀγέρωχη σιγουριὰ τὰ πεδία ποὺ ὁριοθέτησε ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ τοῦ πάνω στὸ εὐάλωτο σῶμα τῆς ὕπαρξης...
Αντί Προλόγου
Δὲν γίνεται ἀπόλυτα σαφὲς ἂν ἡ ποίησή του εἶναι ἡ πρόφαση γιὰ νὰ πολεμήσει μὲ τοὺς ἀνεμόμυλους τῆς καρδιᾶς του, ἢ αὐτοσκοπὸς γὶἃ νὰ φυλακίσει τὰ θεριὰ τῆς σκέψης του σὲ χειροπιαστὰ σύνορα. Ὅπως καὶ νὰ ἔχουν τὰ πράγματα, ὁ Σταῦρος εἶναι γεμάτος ἐνθουσιασμὸ καὶ πάθος καὶ πετᾶ ἀπὸ θέμα σὲ θέμα μὲ τὴν ἴδια εὐκολία ποὺ πετᾶ ἡ μέλισσα ἀπὸ λουλούδι σὲ λουλούδι.
Τρυγᾶ τὶς μνῆμες τοῦ τόπου τοῦ, ἀνασύρει νερὸ ἀπὸ τὸ βαθὺ πηγάδι τῆς καρδιᾶς του, ἀνακατώνει καὶ συγκερνὰ τοὺς πόθους του μὲ τὶς γυμνὲς ἀλήθειες ποὺ τὸν περιβάλλουν καὶ στὸ τέλος ἀσφαλῶς μένει πάντα διψασμένος...Κι ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ κρυμμένος μέσα στὶς φυλωσιές, σκεπασμένος μὲ τὰ κίτρινα φύλλα τοῦ φθινοπώρου, γαντζωμένος ἀνάμεσα στὶς λέξεις, ὁ Ἔρωντας, νὰ προκαλεῖ, νὰ περιγελᾶ καὶ νὰ ἀπειλεῖ.
Μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ ὁ Σταῦρος πορεύεται μὲ αὐτοπεποίθηση, ἀνεβοκατεβαίνει τ’ ἀρμιὰ τοῦ Καμαριώτη, μὲ γεμάτη τη βούργια ντοὺ ἀναμνήσεις, παιδικὲς ζωγραφιές, ὄνειρα, στοχασμοὺς μὰ καὶ ἀνασφάλειες.
Πορεύεται κι’ ὀνειρεύεται μαζί, καὶ πάνω στὰ χνάρια του θὰ φανεῖ στὸ τέλος ἡ ἀξία καὶ ἡ σημασία τῆς πορείας του.
Γιώργης Καράτζης
www.aerakis.net/olos-o-katalogos-mas/vivlia/stauros-tzanis-st-armia-th-alargoxoristo.html
Το τελευταίο λογοτεχνικό του εγχείρημα.
Λίγα λόγια για το βιβλίο "Στ΄ άρμα θ΄ αλαργοξοριστώ".
Ἄλλη μία εὐκαιρία γιὰ νὰ κάνομε τὴ διαπίστωση, πὼς σὲ τοῦτο τὸν τόπο, ἐξακολουθεῖ νὰ εὐδοκιμεῖ ὁ ἔμμετρος λόγος καὶ νὰ ζεῖ παραγωγικὰ καὶ λειτουργικὰ ἡ παμπάλαιη γλωσσική μας ἔκφραση. Ὅταν νέοι ἄνθρωποι μὲ σπουδὲς καὶ πλούσιες κοινωνικὲς ἐμπειρίες, ἐπιλέγουν νὰ ἐκφραστοῦν καὶ μάλιστα στὴν ἰδιαίτερη τοπικὴ ντοπιολαλιά, ἐκφράζοντας σύγχρονες ἀνησυχίες, ἐπισημαίνοντας κορυφαία κοινωνικὰ θέματα καὶ ὑμνώντας τὴν πρωτογενῆ φυσιογνωμία τοῦ ἄδολου ἔρωντα, τότε ὑπάρχει ἀκόμη ἐλπίδα.
Μία τέτοια ἐλπίδα συνιστᾶ ἡ παρουσία τοῦ Σταύρου Τζανῆ, ποὺ μὲ ἕνα ἐνθουσιώδη τρόπο εἰσέρχεται στὸ δύσκολο καὶ ἀπαιτητικὸ χῶρο τῆς ποιητικῆς δημιουργίας. Ὁ Σταῦρος Τζανής, μέσα ἀπὸ τὸν χειμαρρώδη του λόγο, ἀποκαλύπτει μεταξὺ τῶν ἄλλων μία πολὺ εὐαίσθητη συναισθηματικὴ πλευρά, ἡ ὁποία ἀρχικὰ δὲν εἶναι ἄμεσα ἐμφανὴς καὶ ἡ ὁποία σταδιακὰ σταθεροποιεῖται μέσα στὶς εἰκόνες καὶ τὰ τρεχούμενα νοήματα.
Εὐαισθησία, λυρικότητα καὶ φυσικὰ ἡ ἀναγκαία ἀλληγορία ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὸ κλασσικὸ ἄλλοθι τῶν ποιητῶν. Ἀκολουθεῖ καὶ ἀκολουθεῖται ἀπὸ τὶς ἀλήθειές του, διασχίζοντας μὲ ἀγέρωχη σιγουριὰ τὰ πεδία ποὺ ὁριοθέτησε ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ τοῦ πάνω στὸ εὐάλωτο σῶμα τῆς ὕπαρξης...
Αντί Προλόγου
Δὲν γίνεται ἀπόλυτα σαφὲς ἂν ἡ ποίησή του εἶναι ἡ πρόφαση γιὰ νὰ πολεμήσει μὲ τοὺς ἀνεμόμυλους τῆς καρδιᾶς του, ἢ αὐτοσκοπὸς γὶἃ νὰ φυλακίσει τὰ θεριὰ τῆς σκέψης του σὲ χειροπιαστὰ σύνορα. Ὅπως καὶ νὰ ἔχουν τὰ πράγματα, ὁ Σταῦρος εἶναι γεμάτος ἐνθουσιασμὸ καὶ πάθος καὶ πετᾶ ἀπὸ θέμα σὲ θέμα μὲ τὴν ἴδια εὐκολία ποὺ πετᾶ ἡ μέλισσα ἀπὸ λουλούδι σὲ λουλούδι.
Τρυγᾶ τὶς μνῆμες τοῦ τόπου τοῦ, ἀνασύρει νερὸ ἀπὸ τὸ βαθὺ πηγάδι τῆς καρδιᾶς του, ἀνακατώνει καὶ συγκερνὰ τοὺς πόθους του μὲ τὶς γυμνὲς ἀλήθειες ποὺ τὸν περιβάλλουν καὶ στὸ τέλος ἀσφαλῶς μένει πάντα διψασμένος...
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ κρυμμένος μέσα στὶς φυλωσιές, σκεπασμένος μὲ τὰ κίτρινα φύλλα τοῦ φθινοπώρου, γαντζωμένος ἀνάμεσα στὶς λέξεις, ὁ Ἔρωντας, νὰ προκαλεῖ, νὰ περιγελᾶ καὶ νὰ ἀπειλεῖ.
Μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ ὁ Σταῦρος πορεύεται μὲ αὐτοπεποίθηση, ἀνεβοκατεβαίνει τ’ ἀρμιὰ τοῦ Καμαριώτη, μὲ γεμάτη τη βούργια ντοὺ ἀναμνήσεις, παιδικὲς ζωγραφιές, ὄνειρα, στοχασμοὺς μὰ καὶ ἀνασφάλειες.
Πορεύεται κι’ ὀνειρεύεται μαζί, καὶ πάνω στὰ χνάρια του θὰ φανεῖ στὸ τέλος ἡ ἀξία καὶ ἡ σημασία τῆς πορείας του.
Γιώργης Καράτζης
Αποκτήστε το άμεσα:
www.aerakis.net/olos-o-katalogos-mas/vivlia/stauros-tzanis-st-armia-th-alargoxoristo.html
Λίγα λόγια για το βιβλίο "Στ΄ άρμα θ΄ αλαργοξοριστώ".
Ἄλλη μία εὐκαιρία γιὰ νὰ κάνομε τὴ διαπίστωση, πὼς σὲ τοῦτο τὸν τόπο, ἐξακολουθεῖ νὰ εὐδοκιμεῖ ὁ ἔμμετρος λόγος καὶ νὰ ζεῖ παραγωγικὰ καὶ λειτουργικὰ ἡ παμπάλαιη γλωσσική μας ἔκφραση. Ὅταν νέοι ἄνθρωποι μὲ σπουδὲς καὶ πλούσιες κοινωνικὲς ἐμπειρίες, ἐπιλέγουν νὰ ἐκφραστοῦν καὶ μάλιστα στὴν ἰδιαίτερη τοπικὴ ντοπιολαλιά, ἐκφράζοντας σύγχρονες ἀνησυχίες, ἐπισημαίνοντας κορυφαία κοινωνικὰ θέματα καὶ ὑμνώντας τὴν πρωτογενῆ φυσιογνωμία τοῦ ἄδολου ἔρωντα, τότε ὑπάρχει ἀκόμη ἐλπίδα.
Μία τέτοια ἐλπίδα συνιστᾶ ἡ παρουσία τοῦ Σταύρου Τζανῆ, ποὺ μὲ ἕνα ἐνθουσιώδη τρόπο εἰσέρχεται στὸ δύσκολο καὶ ἀπαιτητικὸ χῶρο τῆς ποιητικῆς δημιουργίας. Ὁ Σταῦρος Τζανής, μέσα ἀπὸ τὸν χειμαρρώδη του λόγο, ἀποκαλύπτει μεταξὺ τῶν ἄλλων μία πολὺ εὐαίσθητη συναισθηματικὴ πλευρά, ἡ ὁποία ἀρχικὰ δὲν εἶναι ἄμεσα ἐμφανὴς καὶ ἡ ὁποία σταδιακὰ σταθεροποιεῖται μέσα στὶς εἰκόνες καὶ τὰ τρεχούμενα νοήματα.
Εὐαισθησία, λυρικότητα καὶ φυσικὰ ἡ ἀναγκαία ἀλληγορία ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὸ κλασσικὸ ἄλλοθι τῶν ποιητῶν. Ἀκολουθεῖ καὶ ἀκολουθεῖται ἀπὸ τὶς ἀλήθειές του, διασχίζοντας μὲ ἀγέρωχη σιγουριὰ τὰ πεδία ποὺ ὁριοθέτησε ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ τοῦ πάνω στὸ εὐάλωτο σῶμα τῆς ὕπαρξης...
Αντί Προλόγου
Δὲν γίνεται ἀπόλυτα σαφὲς ἂν ἡ ποίησή του εἶναι ἡ πρόφαση γιὰ νὰ πολεμήσει μὲ τοὺς ἀνεμόμυλους τῆς καρδιᾶς του, ἢ αὐτοσκοπὸς γὶἃ νὰ φυλακίσει τὰ θεριὰ τῆς σκέψης του σὲ χειροπιαστὰ σύνορα. Ὅπως καὶ νὰ ἔχουν τὰ πράγματα, ὁ Σταῦρος εἶναι γεμάτος ἐνθουσιασμὸ καὶ πάθος καὶ πετᾶ ἀπὸ θέμα σὲ θέμα μὲ τὴν ἴδια εὐκολία ποὺ πετᾶ ἡ μέλισσα ἀπὸ λουλούδι σὲ λουλούδι.
Τρυγᾶ τὶς μνῆμες τοῦ τόπου τοῦ, ἀνασύρει νερὸ ἀπὸ τὸ βαθὺ πηγάδι τῆς καρδιᾶς του, ἀνακατώνει καὶ συγκερνὰ τοὺς πόθους του μὲ τὶς γυμνὲς ἀλήθειες ποὺ τὸν περιβάλλουν καὶ στὸ τέλος ἀσφαλῶς μένει πάντα διψασμένος...Κι ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ κρυμμένος μέσα στὶς φυλωσιές, σκεπασμένος μὲ τὰ κίτρινα φύλλα τοῦ φθινοπώρου, γαντζωμένος ἀνάμεσα στὶς λέξεις, ὁ Ἔρωντας, νὰ προκαλεῖ, νὰ περιγελᾶ καὶ νὰ ἀπειλεῖ.
Μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ ὁ Σταῦρος πορεύεται μὲ αὐτοπεποίθηση, ἀνεβοκατεβαίνει τ’ ἀρμιὰ τοῦ Καμαριώτη, μὲ γεμάτη τη βούργια ντοὺ ἀναμνήσεις, παιδικὲς ζωγραφιές, ὄνειρα, στοχασμοὺς μὰ καὶ ἀνασφάλειες.
Πορεύεται κι’ ὀνειρεύεται μαζί, καὶ πάνω στὰ χνάρια του θὰ φανεῖ στὸ τέλος ἡ ἀξία καὶ ἡ σημασία τῆς πορείας του.
Γιώργης Καράτζης
www.aerakis.net/olos-o-katalogos-mas/vivlia/stauros-tzanis-st-armia-th-alargoxoristo.html
Μ' ένα βλέμμα κι ένα φιλί!
Βραχεία λίστα
Κρατικών Βραβείων Κύπρου
Κατηγορία: Λογοτεχνία για μεγάλα παιδιά και εφήβους
ΜΕ ΤΡΟΧΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
Δυο χέρια πλέκουν την αγάπη