Αναλφάβητοι του ονείρου, ναι
Ασήμι και φίλντισι στα χέρια
ανταύγειες, στην κόψη της αυγής,
λευκά φύλλα ξεδιπλώνει η μοίρα
σφραγίζοντας ζωή και δώρα.
Αρχέτυπα ουράνια.
Μη φοβηθείς τα σημάδια
και το ανέλπιστο κάλεσμα,
έχει σβήσει η κατάρα της προδοσίας,
έχει εξαντληθεί και ο ψίθυρος.
Ιερός μένει ο άνεμος
να γράφει προσευχές στην πέτρα.
Νύχτα, οι αναμνήσεις,
δεν υπάρχουν βλέμματα
τα πήρε η θάλασσα μ’ ένα κογχύλι,
κρύσταλλα χρωματιστά κι αλάτι.
Η απουσία δεν γυρεύει απαντήσεις
εκεί που, ο χρόνος ανοίγει ρωγμές,
εκεί που, γυρίζει η παλίρροια,
εκεί που, παρασύρονται τα ναυάγια.
Η απουσία δεν σφυρίζει στα λιμάνια
ελαττωμένη από τον θόρυβο.
Στις παλιές μέρες, ξυπνά.
Η απουσία.
Ικετεύεις, δίχως λόγια
τα καράβια, σκουριάζουν και χωρίς τη θάλασσα,
εκείνη, τα μάγεψε
και τα ταξίδεψε, κάποτε,
μετρώντας κύμα κι ουρανό αγαπήθηκαν.
Δεν φταίει, που γύρισαν πίσω αλλαγμένα
δεν είναι εκείνη, που τα πρόδωσε
μα ούτε και το πεπρωμένο.
Οι αμμόλοφοι γέμισαν αμαρυλλίδες
το φεγγάρι έχει χαμηλώσει στην ακτή,
όπως τότε,
θα το θυμάσαι κι εσύ,
έλλειπε το παράπονο,
περίσσευε το πάθος,
είχαν ανθίσει οι αμαρυλλίδες.
Τώρα, μετράς αβέβαιες ώρες μοναξιάς
βολεύεσαι και συ.
Ένα αγκάλιασμα, μού ανήκει,
από τότε.
Για την αγάπη, ντροπαλά ξοδεύτηκα
κι ήθελα, μόνο να με σκέφτεσαι,
να μού μιλάς, για μια νύχτα,
την πρώτη μας νύχτα,
να μ’ερμηνεύεις με την αφή
στη βροχή, χωρίς να μετράς τις στιγμές
μα να με αφήνεις να ζω.
Υγρή η πόλη κοιμάται.
Στην αθωότητα μας,
είχαμε νικήσει τον καιρό,
η αθωότητα μας
ένα λευκό τριαντάφυλλο μόνο.
Και να που τρέχουμε
να προφτάσουμε τις μαγεμένες σκιές
στον φάρο και στη λεωφόρο.
Πίσω από τα φαινόμενα,
πίσω από νυσταγμένα φώτα
στη φαντασία,
κατακτώντας από την αρχή τον καιρό.
Αναλφάβητοι του ονείρου, ναι
συνοδοιπόροι στην έρημο.
Αύριο...
να συναντήσουμε τη βροχή
και τα λευκά περιστέρια
επιβεβαιώνοντας στις πύλες της επιστροφής
τον αδικαίωτο προορισμό.
Για το BOOK TOUR, Ζωή Δικταίου (Χαρούλα Βερίγου).
Αύριο… εν ονόματι της Αγάπης
Κέρκυρα, Αύγουστος 2013 (σχεδίασμα)
Κρήτη, Αύγουστος 2017 (διόρθωση)
ΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ
ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ
Η κοινωνία ποτέ δεν τους χωράει όλους, γι' αυτό έχει δημιουργήσει το περιθώριο, για να στέλνει κάποιους εκεί. Όμως, τυχαίνει καμιά φορά κι αυτό το περιθώριο σημαίνει ό,τι και η κορνίζα στις φωτογραφίες των αγαπημένων μας. Συμβαίνει, επειδή η φύση της αγάπης μπορεί να κρύβεται οπουδήποτε, ακόμη κι εκεί.
Τη δεκαετία του εβδομήντα, η Χαριγένεια, έρχεται από το πουθενά κι από το περιθώριο και εγκαθίσταται με τη μητέρα και τα δυο της παιδιά στην Κρήτη. Την παρουσία της στη γειτονιά αντιλαμβάνονται πρώτα δυο μάτια καθαρά, της μικρής Ζωής. Μέσα από το βλέμμα και την αισθητική του παιδιού, έτσι όπως μεγαλώνει και εξελίσσεται στο χρόνο, καταγράφεται η διαδρομή της ζωής αυτής της γυναίκας και των ανθρώπων που συναναστρέφεται σε κωμικοτραγικές ή και ακραία τραγικές καταστάσεις.
Η Χαριγένεια θα ζήσει τα πάντα, από ένα "αθώο" χαστούκι μέχρι τη βαριά σωματική βία, αλλά και τον έρωτα. Με αντάλλαγμα τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής της και με όρκο σιωπής, (στη διάρκεια της χούντας) θα ανταποκριθεί σε μια απρόσμενη πρόταση. Το τίμημα ακριβό. Ένα μενταγιόν, τα όνειρα και το τυχαίο θα καθορίσουν τη σχέση ανάμεσα στη Ζωή και στη Χαριγένεια στα σαράντα χρόνια που θα ακολουθήσουν μετά τον Ιούλιο του 1974.
Όταν θέλει η ζωή να σε λυτρώσει, σου ανοίγει την πόρτα σε έναν καινούριο παράδεισο, εκεί που το αχ του έρωντα ξοδεύεται στη μνήμη του νερού, για να κυλάει ο Αχέροντας με τον καιρό της αγάπης, όταν το τέλος έρχεται απλά και ανώδυνα προοικονομημένο από τη φύση.
Ένα αξιόλογο βιβλίο γεμάτο αισθήματα και εικόνες ζωντανές, σαν πίνακες ζωγραφικής. Σε ταξιδεύει, σε μαγεύει, σου αποκαλύπτει βαθιά κρυμμένες πτυχές της ψυχής.
Αλκυόνη Παπαδάκη
Αποκτήστε το άμεσα:
www.captainbook.gr/book/217997/mia-koursa-gia-ti-charigeneia
Μ' ένα βλέμμα κι ένα φιλί!
Βραχεία λίστα
Κρατικών Βραβείων Κύπρου
Κατηγορία: Λογοτεχνία για μεγάλα παιδιά και εφήβους
ΜΕ ΤΡΟΧΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
Δυο χέρια πλέκουν την αγάπη