«Ακούω φωνές…»

Πόσες φορές δεν έχουμε όλοι μας υπάρξει ακροατές ή και θεατές καβγάδων παιδιών με γονείς ή πόσες φορές δεν υπήρξαμε οι ίδιοι πρωταγωνιστές σε τέτοιους άνισους αγώνες; Και λέω άνισους, αγαπημένοι μου, γιατί  αν γυρνούσατε λιγάκι το βλέμμα σας την ώρα του καβγά προς τα βλαστάρια σας είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίζατε ένα ύφος λιγάκι απλανές να το πω, λιγάκι «πότε θα τελειώσει το παραλήρημα για να συνεχίσω τη σκανδαλιά μου» να το πω; Όπως και να σας το περιγράψω το ίδιο συναίσθημα θα σας δημιουργήσει, απογοήτευση, θυμό κι απόγνωση.

Μα τελικά μήπως είναι και αυτές οι αιτίες που φωνάζουμε; Μήπως μας έχει παρασύρει το τσουνάμι της καθημερινότητας και τα νεύρα και οι έγνοιες μας μας οδηγούν σε τέτοιου είδους συμπεριφορές; Θα μου πείτε τώρα τι μπορεί να κάνει κάποιος όταν βλέπει το αγγελούδι του να μεταμφιέζεται σε σούπερ ήρωα μέσα στο σπίτι και να παριστάνει τον κασκαντέρ σε περιπετειώδη ταινία ή όταν έχετε τάξει τον ουρανό με τα άστρα  μήπως και ανοίξει κανένα βιβλίο για να μην ακούσετε το περίφημο που λέμε οι δάσκαλοι: «πολύ καλό παιδί, αλλά…» στο τέλος του τριμήνου!

Πράγματι πολλοί γονείς στην προσπάθειά τους να επιβληθούν στα βλαστάρια τους και να τα κάνουν να πειθαρχήσουν στις υποδείξεις τους ανεβάζουν λιγάκι παραπάνω τα ντεσιμπέλ της φωνής τους. Μην ξεχνάτε όμως, αγαπημένοι μου, πως τα όρια πολλές φορές είναι εύκολο να χαθούν και τελικά να περάσουμε από μια απλή επίπληξη σε χρήση λεκτικής βίας μιας και οι φωνές είναι πολύ πιθανό να συνοδεύονται από σαρκασμό, προσβολές και ειρωνεία! Δυστυχώς τα αποτελέσματα μιας επαναλαμβανόμενης τέτοιας τεχνικής θα είναι ολέθρια τόσο με  την μεταξύ σας σχέση όσο και με τη σχέση με τον εαυτό σας καθώς θα κυριαρχήστε από αισθήματα ενοχής και εκείνα από αισθήματα απόρριψης!

Τι μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε για να κατευνάσουμε λιγάκι αυτά τα αισθήματα οργής που μπορούν  να προκύψουν;

Αρχικά αντιμετωπίστε τα παιδάκια σας σαν κοινούς ανθρώπους που μπορεί να έχουν καλές και άσχημες ημέρες. Δεν μπορεί να είναι πάντα ήρεμα, γλυκύτατα και υπάκουα! Εσείς νιώθετε πάντα το ίδιο; Και μην ξεχνάτε πως έχουν και αυτά δικαίωμα στο λάθος. Πώς θα σας φαίνονταν κάθε φορά που αργούσατε στη δουλειά σας ή κάνατε κάποιο λάθος να ούρλιαζε στο πρόσωπό σας το αγαπημένο σας αφεντικό;

Επιπλέον αντιμετωπίστε σαν πρόκληση το να καταφέρετε να μείνετε ψύχραιμοι όταν τα αγγελουδάκια σας δίνουν ρεσιτάλ φασαρίας και ανυπακοής! Πάρτε βαθιές ανάσες και επαναλάβετε την τελευταία σας φράση προς το παιδί.

Μην ξεχνάτε ακόμη πως όταν αρχίζετε να φωνάζετε μέσα σε όλα είναι πολλές και οι ταυτόχρονες εντολές που δίνετε. Μα πόσες νομίζετε πως μπορεί να αποθηκεύσει ένα παιδί; Άλλωστε έχει τόσα να σκεφτεί και να ονειρευτεί. Μάλλον οι εντολές σας έρχονται και πάντα θα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Επίσης μάθετε να φροντίζετε και να αγαπάτε τον εαυτό σας! Όταν δίνετε μόνο στην οικογένεια το εκατό τις εκατό και μηδέν σε εσάς με τα πρώτα ολισθήματα θα νιώθετε αδικημένος, θυμωμένος και απογοητευμένος που δεν σέβεται και δεν εκτιμάει κανείς τους κόπους και την προσπάθειά σας. Χαλαρώστε, λοιπόν, και αφιερώστε και λίγο από τον χρόνο σας στον υπέροχο εαυτό σας!

Σκεφτείτε τέλος πως πολλά υπέροχα πράγματα μπορούν να συμβούν σε φάση ηρεμίας. Όλα θα ακούγονται πιο μελωδικά όπως για παράδειγμα αυτό το : «Σ’ αγαπάω μαμά…» και άλλες τέτοιες γλυκουλιές που θα αντικαταστήσουν τα περίφημα: « Σε μισώ, όλο έχεις νεύρα…» κι άλλα τέτοια που θα εκτοξεύσουν τις ενοχές σας στα ουράνια!

 Η επιλογή είναι δική σας, λοιπόν, αγαπημένοι μου!

Και μην ξεχνάτε πως στην υπομονή κρύβεται  όλη η σοφία της ζωής, αλλά δυστυχώς δεν χορηγείται σε ενέσιμη μορφή! 

«Ένας Τζιώτης σκανταλιάρης»

Το παιδί από τη Τζια

που έκανε μια σκανδαλιά,

 τις φωνές πάλι θ’ ακούσει

κι έχει πέσει και το πούσι.

Ένα  παιδί από τη Τζια.

Η μαμά του που όλο σκούζει,

η κυρία η Καρπούζη,

πάλι θα τον τιμωρήσει,

 μάλλον θα τον αδικήσει.

Η μαμά του που όλο σκούζει.

Ο μπαμπάς του από την άλλη,

που ‘χει και τρανό κεφάλι,

 θα τον βάλει στη γωνία,

άντε πάλι τιμωρία.

Κι ο μπαμπάς του από την άλλη.

Οι γονείς του σκανταλιάρη,

 που δε λέει να καλμάρει,

 ας του δώσουν μια ευκαιρία

 πριν να φάει τιμωρία.

Αχ αυτοί οι γονείς του σκανταλιάρη.

Είναι βλέπετε παιδί,

 τρέχει, παίζει, τραγουδά,

τον καιρό του να περνά.

Και αν καμιά φορά θυμώσεις

και τα μάτια σου γουρλώσεις,

 μάθε να το συγχωρείς,

ήσουν παιδί, θα θυμηθείς…

                                              Γ.Μ. 

Πηγή εικόνας: Διαδίκτυο