Αφήνοντας στο χώμα τις ξενιτεμένες σκιές
Μυθοπλασίες ζωής
ακούρσευτη η θάλασσα του Νότου ανοίγεται
μαβιά βαθιά νερά του Λιβυκού
στη μνήμη της νιότης, ακριβό το ταξίδι.
Με τη φαντασία στην υδρόγειο
επινοώντας καινούρια τερτίπια
φτερουγίσματα αδέξια,
μαθητεύεις να πετάς ακόμη στο όνειρο.
Η πέννα στο κόκκινο μελάνι
τα χέρια τρέμουν παγωμένα
με πολεμούν οι λέξεις,
αυτές που έρχονται ακάλεστες,
απροειδοποίητα,
όταν μιλούν οι ανάσες και οι ματιές
όταν εγκλωβισμένη η θύμηση
τρέχει τις ίδιες διαδρομές απ’ την αρχή
και σωπαίνει στο ασημένιο ρόπτρο,
πριν το άγγιγμα
θαρρείς για να υψώνεται η μορφή σου στη νύχτα
αφήνοντας στο χώμα τις ξενιτεμένες σκιές
και το περιττό πέπλο του ανεκπλήρωτου Έρωτα
σκισμένη δαντέλα στο φεγγαρόφωτο.
Δώσε μου ένα δάκρυ
στην έρημο ανάβουν φωτιές τα καραβάνια
η άγνωστη όαση καλωσορίζει τους χάρτινους πόθους
αισθάνεσαι την απουσία να περνά λαθραία,
με τις φλόγες
και με τον άνεμο στα κλαδιά της φοινικιάς.
Σαν κλειδωμένο από καιρό
παμπάλαιο το άρωμα της άρνησης
στην καρδιά μου
για να αντιστέκομαι στο χρόνο
μέχρι να ζηλέψει ο άγγελος τις αντοχές
μέχρι να ξεγελάσουν οι παπαρούνες τον ορίζοντα,
Αύριο… στην αληθινή παράσταση
ανάσα μοναχική
αυτή που ελπίζει στη φθινοπωρινή βροχή
και στην αντανάκλαση των άστρων
πάνω στο ραγισμένο φινιστρίνι.
Για το BOOK TOUR, Ζωή Δικταίου (Χαρούλα Βερίγου).
Μ' ένα βλέμμα κι ένα φιλί!
Βραχεία λίστα
Κρατικών Βραβείων Κύπρου
Κατηγορία: Λογοτεχνία για μεγάλα παιδιά και εφήβους
.jpg)
ΜΕ ΤΡΟΧΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
Δυο χέρια πλέκουν την αγάπη
