«Αχ αυτή η θάλασσα…»

Επίκαιρο θέμα το σημερινό, αγαπημένοι μου, με τέτοιες θερμοκρασίες, αλλά καθόλου ευχάριστο για μερικούς. Μη σας ξεγελάει ο τίτλος κι όλων το μυαλό τρέχει σε κάποια  παραλία με παχιά, χρυσή άμμο και υπέροχα βοτσαλάκια. Δυστυχώς για κάποιους ανθρώπους το καλοκαίρι και ειδικά τα μπανάκια και τα ξένοιαστα παιχνίδια στην αμμουδιά αποτελούν κρυφό όνειρο ή ακόμη χειρότερο απαγορευμένο. Μάλιστα! Απαγορευμένο! Από ποιον; Μα φυσικά από χιλιάδες ρηχότατους ανθρώπους, αγαπημένοι μου, που θεωρούν πως η πρόσβαση στην θάλασσα επιτρέπεται μόνο σε καλλίγραμμα κορμιά ή τουλάχιστον σε ότι η αλλοτριωμένη, ως προς πολλά θέματα, κοινωνία που ζούμε, θεωρεί φυσιολογικό. 

Κι ας πούμε πως ένας ενήλικας θα μπορέσει να διαχειριστεί σχετικά εύκολα ή χρησιμοποιώντας τον αυτοσαρκασμό και θέτοντας διάφορους άλλους αμυντικούς μηχανισμούς σε εφαρμογή, όλη αυτή την κακοήθεια των καιρών, τι γίνεται όμως με τα παιδιά;

 Δε θα ήθελα να σας κουράσω με αριθμούς, αλλά θα κάνω μια σύντομη αναφορά σε μια έγκυρη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε ελληνικό πανεπιστήμιο σύμφωνα με την οποία σχεδόν το 57% των συμμετεχόντων μαθητών κατέταξαν έναν παχύσαρκο μαθητή στην τελευταία ή προτελευταία προτίμησή τους και το 82% σε πρώτη προτίμηση τον μαθητή που ήταν ψηλός και καλλίγραμμος. Βεβαίως αξίζει να σημειωθεί πως ανάμεσα στους μαθητές που «τιμωρούνταν» ήταν και τα παιδάκια που έφεραν κινητικές δυσκολίες ή σωματικές «ατέλειες». Ακόμη ένα δείγμα του με τι αξίες και αρχές  ανύπαρκτες μεγαλώνουν πολλά παιδιά. Γιατί ας μη γελιόμαστε, ο ρατσισμός δε γεννιέται ξαφνικά μέσα στην κοινωνία, η πρωτογενής κοινωνικοποίηση πραγματοποιείται στην οικογένεια!

«Χοντρέλα, βαρέλα, φάλαινα, κήτος» κι άλλα τέτοια «χαριτωμένα» ακούει κανείς ανάμεσα σε μαθητές διαφόρων σχολικών βαθμίδων χωρίς ποτέ να υπολογίσει κανείς από τους «αρτιμελείς» κοινωνικά (ανάπηρους ψυχικά) τι συναισθήματα μπορούν να προκαλέσουν σε αυτά τα παιδιά.

Μα είναι δυνατόν, αγαπημένοι μου, να υπάρχουν ακόμη στις μέρες μας στο λεξιλόγιο των παιδιών τέτοιοι χαρακτηρισμοί; Μήπως τελικά η συνεχής προβολή των τέλεια σχηματισμένων κορμιών από όλα τα μέσα ενημέρωσης οδηγούν στην υπερβολική ενασχόληση με την εικόνα και χάνεται τελικά η ουσία; Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε στα παιδιά για το πόσοι από αυτούς τους ανθρώπους που έχουν το τέλειο ύψος και το σμιλεμένο κορμί δεν είναι πάντα ευτυχισμένοι; Ότι η επιτυχία δεν μπορεί να κρίνεται από κιλά και μεγέθη αλλά από νου και ψυχή;

Φυσικά δε θα δαιμονοποιούμε την ομορφιά και τα υγιή πρότυπα στα παιδιά μας, αλλά καλό θα ήταν να τα μαθαίνουμε να αντιλαμβάνονται το διαφορετικό ως διαφορετικό απλά κι όχι ως κάτι κακό. Μπορούμε να τους μιλήσουμε για τους κινδύνους που μπορεί να επιφέρουν τα παραπάνω κιλά, αλλά με οδηγό πάντα την υγεία κι όχι μόνο την καλαισθησία.

Και μην ξεχνάτε, αγαπημένοι μου, πως η Αφροδίτη της Μήλου ήταν κι αυτή λιγάκι τσουπωτή, όπως και πολλά από τα μοντέλα του Ρενουάρ, αλλά ακόμη τα θαυμάζουν και θα τα θαυμάζουν πολλές γενεές!

Καλή αντάμωση και καλά μπανάκια ακόμη και με περιττά κιλάκια!!!

«Εγώ, ο μοναδικός»

Όλη μέρα κοροϊδεύουν,

 να ‘ξερα μόνο τι θέλουν.

Το μυαλό μου να μετρήσουν,

την καρδούλα πώς χτυπά,

όταν δήθεν σατιρίζουν

τα περίσσια μου κιλά.

Τι κι αν είμαι παχουλούλης,

τι κι αν είμαι και κοντός,

όταν είμαι ένας φίλος

 γλυκομίλητος, πιστός!

Ας αφήσουμε τα κάλλη,

τα κιλά τα περιττά,

τη μυτούλα τη μεγάλη,

τα μεγάλα μου αυτιά.

Ας αφήσουμε τα βέλη,

που τα ρίχνουν στην καρδιά

 όσοι μοναχά το θέλουν

 η κακία να οδηγά.

Ας μιλήσει η αγάπη,

ο μεγάλος σεβασμός

είμαστε όλοι ένας κι ένας,

 όμορφος, μοναδικός.

                                 Γ.Μ.

Για το BOOK TOUR, Μελίνα Γαβρή.

Πηγή εικόνας: Διαδίκτυο