(2015) Ο Νικολύκος στη μακρινή Ντουλαποχώρα, Εκδόσεις Γρηγόρη

Από το Άλφα ως το Ωμέγα.

Ο Νικολύκος στη μακρινή Ντουλαποχώρα

Συγγραφή: Χρήστος Δασκαλάκης

Eικονογράφηση: Γιάννης Ζαμπέλης

Εκδόσεις Γρηγόρη, 2015

59 σελίδες

ISBN 978-960-333-932-8

Τιμή € 12,50

Ο Χρήστος Δασκαλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Από την ηλικία των πέντε ετών έως και την ηλικία των 18, μεγάλωσε και έζησε στο νησί της Ύδρας. Σπούδασε συμβουλευτική και ψυχολογία στο Mediterranean College, θεωρία της μουσικής και ορθοφωνία στο Ελληνικό Ωδείο, υποκριτική και σκηνοθεσία στο Θέατρο Των Αλλαγών και ολοκλήρωσε τον κύκλο σπουδών του με μαθήματα στη δημιουργική γραφή/ποίηση στο Open College Οf The Arts του Λονδίνου. Ο ελεύθερος χρόνος του είναι γεμάτος από ταξίδια και σελίδες με μικρές ιστορίες, παραμύθια, ποιήματα και στίχους. Με σταθερή αδυναμία και αγάπη στην τέχνη της γραφής, αρθρογραφεί σε στήλες με κοινωνικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον, πολλά ποιήματα του έχουν βραβευτεί εντός και εκτός Ελλάδος, ενώ παράλληλα έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν και στην αγγλική γλώσσα.

Ο Γιάννης Ζαμπέλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988. Από μικρός αγαπούσε το σχέδιο και την ζωγραφική και λάτρευε να πειραματίζεται με χρώματα και νέα υλικά στη βιοτεχνία μεταξοτυπίας των γονιών του. Μετά το πρώτο του πτυχίο στην Οδοντοτεχνική, συνεχίζει με το δεύτερο στη ζωγραφική από τη Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει να "λερώνει" με μπογιές και σχέδια πάνω σε υφάσματα και μεταξοτυπίες.

Αγαπάει επίσης την τέχνη της φωτογραφίας, τις ταινίες μικρού μήκους, τα κατοικίδια, το κάμπινγκ και την αδελφή του.

Στοπι και φι!

Ένα τρυφερό παραμύθι για τον φόβο, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την ουσία της διαφορετικότητας στη ζωή μας.

"Με μοναδικό εφόδιο τις λέξεις, τα χρώματα και την επιθυμία μας για έναν πιο όμορφο κόσμο, ονειρευτήκαμε την ιστορία του νεαρού Νικολύκου και θελήσαμε να την βγάλουμε από το "ντουλάπι" της.

Για εμάς, όπως οι λέξεις και τα χρώματα μπορούν αν συνυπάρξουν το ένα δίπλα στο άλλο δίνοντας ένα σύνολο με νόημα, έτσι πιστεύουμε ότι θα πρέπει να γίνει και με τους ανθρώπους.

Οι δικοί μας ήρωες έχουν πολύχρωμα μαλλιά, τα δικά μας πινέλα τραβούν γραμμές με κίνηση, οι δικές μας λέξεις μιλούν από καρδιάς για όσα μικροί θεωρούσαμε "διαφορετικά" από άγνοια ή φόβο.

Μεγαλώνοντας, καταλάβαμε ότι ίσως τελικά αυτό που φοβόμασταν περισσότερο ήταν ο εαυτός μας, ο κόσμος και η γνώμη του.

Μεγαλώνοντας, καταφέραμε τελικά να μας μάθουμε, να μας αγαπήσουμε, και τώρα, ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε και τους άλλους. Γιατί όλοι "διαφορετικοί" ήμαστε τελικά, και αυτός ο κόσμος, όμορφος μέσα στην διαφορετικότητα του..."

Τα συν και τα πλην.

+ Λεξιλόγιο κατανοητό για τις ηλικίες που απευθύνεται. Η προσέγγιση ενός τόσο ευαίσθητου θέματος έγινε μέσα από μια σύγχρονη ματιά. Η πλοκή του παραμυθιού κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι και την τελευταία σελίδα. Ο συγγραφέας Χρήστος Δασκαλάκης κατόρθωσε να μεταδώσει το μήνυμα χωρίς διδακτισμό. Πολύ εύστοχο το σημείο “Μια νύχτα, που με τη βοήθεια των παιδιών αποδείχτηκε πως όλοι, όσο διαφορετικοί και αν είμαστε, μπορούμε να ζούμε αρμονικά κάτω από τον ίδιο ουρανό.” Ένα παραμύθι χωρίς πυροτεχνήματα, χωρίς φιοριτούρες που καταφέρνει με την αμεσότητά του να ξεγυμνώσει το φόβο μας για το άγνωστο, για το διαφορετικό και εντέλει έμμεσα να μας παροτρύνει να βγούμε από το κέλυφος της ατομικότητάς μας.

+ Ο Γιάννης Ζαμπέλης εκπλήσσει ευχάριστα στην πρώτη του εικονογράφηση. Δεν ακολούθησε την πεπατημένη οδό- παρόλο που οι ήρωες της ιστορίας ήταν κατασκευασμένοι για κάτι ανάλογο. Ξέφυγε από τα συνηθισμένα δίνοντας μία εικαστική χροιά στο όλο εγχείρημα-δίχως όμως να μπερδέψει ή να λοξοδρομήσει από τους στόχους του κειμένου. Είναι όμορφο να δένουν οι ζωγραφιές τόσο αρμονικά με τις λέξεις. Ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή διεκπεραίωση… ήταν ένα μαγικό παιχνίδι λέξεων και εικόνων!

- Η γνώμη εκείνων όπου το γνωστικό τους αντικείμενο (παιδοψυχολογία, παιδαγωγική, ειδική αγωγή) επαφίεται στον κόσμο του παιδιού αποτελεί ουσιαστικά ένα πολύτιμο εργαλείο για την παιδαγωγική αξιοποίηση του παραμυθιού από γονείς και εκπαιδευτικούς. Καλό όμως θα ήταν οι συγκεκριμένες προτροπές και τα εγκώμια να έμπαιναν στο τέλος του λογοτεχνικού πονήματος και όχι στην αρχή.

Μια μικρή γεύση από τις εικόνες του παραμυθιού.

Γιαμ, γιαμ!

Ήταν ειλικρινά πεντανόστιμο!

Συμβουλή: “Nα το μοιραστείτε με φίλους σας και να το χαρίσετε σε μικρούς και μεγάλους, μιας και τα παραμύθια δεν έχουν ηλικιακό κοινό, διαβάζονται από τον καθένα με τη δική του ψυχή.”

ΒΙΒΛΙΟΜΠΟΥΚΙΤΣΕΣ

Η παιδική και εφηβική λογοτεχνία στο... πιάτο.

Επιμέλεια στήλης: Θεοφάνης Θεοφάνους