Η τσαγιέρα

Άντερσεν-Η τσαγιέρα

Μια φορά κι έναν καιρό, μια τσαγιέρα από φίνα πορσελάνη περηφανευόταν για την ομορφιά της. Καυχιόταν για το στόμιο και το χερούλι της, αλλά δεν έλεγε κουβέντα για το καπάκι. Βλέπετε, είχε σπάσει και το είχαν ξανακολλήσει, αλλά οι ρωγμές φαίνονταν ακόμα.

«Το καπάκι είναι το μόνο ελάττωμά μου» σκεφτόταν η τσαγιέρα. «Πώς όμως να αγνοήσω ότι είμαι η μοναδική που έχω στόμιο και χερούλι; Το χερουλάκι που έχουν οι κούπες ούτε που φαίνεται, ενώ η ζαχαριέρα και η γαλατιέρα με το μικρούλι στόμιό τους είναι οι δεσποινίδες της συνοδείας μου. Στ’ αλήθεια, είμαι η βασίλισσα του τραπεζιού!».

Πράγματι, όταν τη γέμιζαν με τσάι και την  έβαζαν στη μέση του τραπεζιού, η τσαγιέρα αισθανόταν ευτυχισμένη και σημαντική, σαν αληθινή βασίλισσα. Μια κακιά μέρα όμως, ένα απρόσεχτο χέρι την παρέσυρε και η τσαγιέρα κατέληξε άδοξα στο πάτωμα. Το καπάκι το πέταξαν και την τσαγιέρα, αφού την κόλλησαν, όπως-όπως, την έδωσαν σ’ ένα ζητιάνο. Ένιωθε ότι όλα είχαν τελειώσει, αλλά τότε… Έβαλαν στην κοιλιά της ένα βολβό και μ’ αυτή την καινούρια καρδιά, η τσαγιέρα ξαναγεννήθηκε!

Ο βολβός μεγάλωσε, έγινε ένα τρυφερό φυτό και σε λίγο καιρό, γεννήθηκε ένα πανέμορφο λουλούδι. Την τσαγιέρα δεν την πείραζε που όλοι το θαύμαζαν, ενώ σ’ αυτή, που το είχε βοηθήσει να μεγαλώσει, δεν έδιναν σημασία. Μια μέρα, είπε κάποιος: “Πρέπει να βάλουμε σ’ ένα καλύτερο βάζο αυτό το φυτό!»

Έτσι έσπασαν την τσαγιέρα και πέταξαν τα κομμάτια της στα σκουπίδια.

Όμως εκείνη δεν την πείραξε. Μέσα της ζούσε η υπέροχη ανάμνηση του λουλουδιού που φιλοξένησε. Και ποτέ κανείς δε θα μπορούσε να της πάρει αυτή την ανάμνηση! 

Περισσότερα στις σελίδες του βιβλίου.

Πηγή κειμένου και εξωφύλλου του βιβλίου: Κάθε μέρα κι ένα παραμύθι, Εκδόσεις Π. Τραυλός.

Πηγή εικόνας: https://www.emblibrary.com/EL/Products.aspx?Catalog=Emblibrary&ProductID=A8654

Για το BOOK TOUR, Θεοφάνης Θεοφάνους.