Γνωρίστε τον Μίνω-Αθανάσιο Καρυωτάκη

Ο Μίνως-Αθανάσιος Καρυωτάκης κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο Βιογραφικό

Ο Μίνως-Αθανάσιος Καρυωτάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1994. Είναι φοιτητής του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ. Έχει πάρει μέρος σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Μεγαλύτερη διάκριση αποτελεί το πρώτο βραβείο στον πέμπτο πανελλήνιο διαγωνισμό παραμυθιού που είχε διοργανωθεί από το περιοδικό Kid’s Fan. «Το Λίκνο της Ζωής» είναι το δεύτερο μυθιστόρημα που έχει γράψει, ενώ το «Μια σειρά από τρομαχτικά γεγονότα» είναι η πρώτη του συγγραφική επιτυχία. Και τα δύο μπορείτε να τα κατεβάσετε δωρεάν από τον ιστοχώρο των Εκδόσεων Σαΐτα. Παράλληλα, διαθέτει και το ιστολόγιο: «Χίλιες και μία ιστορίες». Τέλος, έχει συμμετάσχει στα συλλογικά έργα: «Tweet_Stories - Λογοτεχνία σε 140 χαρακτήρες» (openbook.gr), «Το ταξίδι ενός χαρτονομίσματος», «Ένα ταξίδι… αλλιώς» (Εκδόσεις Σαΐτα), «Ιστορίες της Πόλης μας» – Ιωάννινα (Εκδόσεις iWrite.gr).

Όλα τα βιβλία κυκλοφορούν δωρεάν και αποκλειστικά σε ψηφιακή μορφή, εκτός από το τελευταίο που δεν είναι δωρεάν.

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Να χοροπηδάω στον καναπέ μαζί με τον αδερφό μου και να φωνάζουμε δυνατά «GoGoPowerRangers»! Ήταν ένα από τα παιχνίδια μας. Εγώ συνήθως ήμουν ο κόκκινος!

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Την βλακώδης αποτυχία μου στις γραπτές εξετάσεις Γερμανικών για το πτυχίο Β2 του GoetheInstitut. Νόμιζα ότι είχα κοπεί ήδη από το listening (πρώτο μέρος της γραπτής εξέτασης) και μετά ό,τι μου φαινόταν αρκετά δύσκολο στη συμπλήρωση το άφηνα κενό! Το αποτέλεσμα ήταν να έχω αφήσει γύρω στα 12 κενά συνολικά και στο τέλος δεν πήρα το πτυχίο για έναν πόντο! Έτσι έμαθα ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε ποτέ ακόμα κι όταν όλα φαίνονται χαμένα.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τους δικούς μου ανθρώπους, είτε τους πολύ φίλους είτε την οικογένειά μου. Συνήθως πετάγομαι, διακόπτω τη συζήτηση ή ό,τι άλλο κάνουν και τους ξεφουρνίζω την ιδέα μου.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Μερικές φορές έχουμε τόσες πολλές ασπίδες που δεν μας αφήνουμε να ζήσουμε. Πρέπει να μάθουμε να ρισκάρουμε και να κάνουμε τρέλες, αλλιώς δεν έχει νόημα η ζωή, ειδικά στον έρωτα. Άλλωστε όπως έχει πει κι ο «Τσε»: «Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει».

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Μερικές φορές είναι καλό να προσγειώνεσαι απότομα, καθώς μπορεί τα μυαλά σου να έχουν πάρει αρκετό αέρα και να θέλουν ξεφούσκωμα. Μ’ αυτή την έννοια κάθε μου αποτυχία με προσγειώνει και με πεισμώνει να δουλέψω περισσότερο για να τα καταφέρω. Με την αρνητική έννοια, δηλαδή να μου προκαλεί κάτι αποστροφή, θα έλεγα ότι είναι το δήθεν και το ψέμα.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Μία μέρα έχει 24 ώρες. Μέσα σ’ αυτό το χρόνο μπορεί να αλλάξει ο κόσμος, ακόμα και ο ίδιος σου ο εαυτός! Άλλωστε όπως γράφει και ο Λιούις Κάρολ στην «Αλίκη»: «Δεν μπορώ να πάω πίσω στο χθες, γιατί ήμουν κάποιος άλλος».

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Μίνω, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Χτες, προχτές, σήμερα, αύριο, μεθαύριο και γενικότερα όποτε θέλει κάποιος να με συναντήσει. Είναι στο χέρι του καθενός αν θα επιδιώξει να με γνωρίσει. 

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Τα όνειρα, η φαντασία και η σκληρή δουλειά. Μ’ αυτά τα δύο εργαλεία μπορείς να κυνηγάς το ανέφικτο και να το κάνεις εφικτό.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει  περισσότερο;

Η σιωπή, τα λόγια και οι ιστορίες που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Συνήθως όλα αυτά είναι πολύ δυνατότερα απ’ όσα έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Θα άλλαζα τη μοίρα του Ρόλαντ Ντεσέιν, του κεντρικού χαρακτήρα από την επταλογία βιβλίων του Στίβεν Κινγκ που φέρει τον τίτλο «Ο Μαύρος Πύργος». Θα τον σκότωνα στο κατώφλι του Μαύρου Πύργου…

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;         

Δυστυχώς απαιτεί! Όταν γράφεις πρέπει να αφήνεις ό,τι άλλο σε προβληματίζει έξω από τον κόσμο που πλάθεις. Πρέπει να βυθίζεσαι μέσα στις λέξεις και να είσαι εκεί, να τις υπηρετείς σαν να είσαι ο καλύτερος στρατιώτης που υπάρχει.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Και τα δύο θα έλεγα, αλλά λίγο περισσότερο το πολυμέσο, καθώς είμαι παιδί του υπολογιστή και του διαδικτύου!

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Είναι οι επιλογές μας, Χάρι, που δείχνουν πολύ πιο ξεκάθαρα από τις ικανότητές μας ποιοι είμαστε πραγματικά».

Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, Η Κάμαρα με τα Μυστικά

Ενότητα 3^η:  Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… μέχρι τα βαθιά γεράματά σου θα εξακολουθείς να παραμένεις άνθρωπος.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Δεν είμαι καλός στο να προτείνω ταινίες, αλλά αφού με ρωτάτε θα πω το «Prince of Persia: The Sands of Time»…

Έκθεση εικόνων