Γνωρίστε τη Μαριλένα Παππά

Η Μαριλένα Παππά κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Η Μαριλένα Παππά γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1988. Μεγάλωσε στην Αθήνα, γράφει και ζωγραφίζει από τότε που θυμάται τον εαυτό της! Σπούδασε Δημόσια Διοίκηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Δημοσιογραφία και ΜΜΕ στην Ακαδημία Σπουδών Επικοινωνίας. Έχει εκδώσει πέντε βιβλία (Ο πλανήτης που χαμογελά, Ερωτικές Καταλήξεις, Ο κύκλος των χαμένων εποχών, Φεγγαροκουταλιές, Ερωτικές επιστολές στον κύριο Π.Β) , ενώ έχει στήσει πολυάριθμες παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα με τη θεατρική της ομάδα. Κείμενά της έχουν αναρτηθεί σε πολλά blogs και sites. Φέτος αρθρογραφεί για το περιοδικό Positive Magazine, γράφει κριτικές θεάτρου για το θέατρο.gr, εικονογραφεί για το «Ένα κείμενο, μια ιστορία» και ετοιμάζεται για την έκδοση του νέου της βιβλίου!

Περισσότερα για εκείνη θα βρείτε στο προσωπικό της blog «Σκέφτομαι και γράφω» https://marilena99.blogspot.gr/!

 Επικοινωνία με τη συγγραφέα : marilenapappa99@hotmail.gr

Εργογραφία

Ερωτικές καταλήξεις, εκδόσεις Bookstars-Γιωγγαράς (2012)

Ο κύκλος των χαμένων εποχών, εκδόσεις Bookstars-Γιωγγαράς (2012)

Φεγγαροκουταλιές, Βιβλιοεκδόσεις Αναζητήσεις (2012)

Ο πλανήτης που χαμογελά, εκδόσεις Χατζηλάκος Π. (2010)

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Οι πατάτες τηγανιτές, το πεζούλι στο σπίτι που μεγάλωσα , η γιαγιά μου κι ο παππούς μου.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Το 2005-2006-2007-2008. Μία άσχημη περίοδος στασιμότητας, αναζήτησης, θλίψης, κατάθλιψης και φθοράς. Και σκέψης, πολλής σκέψης. Η περίοδος που γεννήθηκε το πρώτο μου βιβλίο «Ο κύκλος των χαμένων εποχών». Τότε ήταν που πρωτοείπα ότι θέλω να γίνω συγγραφέας και γελούσαν οι πάντες! Είναι το τότε που ήμουν και το τώρα που έγινα. Με βοηθά πολύ για το αύριο που θα γίνω.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με το word μου J

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Εξαρτάται τον άνθρωπο. Οι δικές μου ασπίδες είναι η πίστη μου σε ένα όραμα, η πίστη μου στους ανθρώπους που αγαπάω..

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η Air Serbia!

Αστειεύομαι! Συνήθως όταν ανακαλύπτω ότι ο κόσμος δεν είναι τόσο αθώος όσο εγώ!

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Ένα ανέλπιστο τραγούδι που αρχίζει να παίζει στα ακουστικά σου, λίγο πριν φτάσεις στη δουλειά. Ένα «Σ’ αγαπάω» στα εισερχόμενα κι ένας απογευματινός καφές με φίλους, με Εκείνον, με την ίδια την πόλη.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Μαριλένα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Νομίζω φέτος, αλλά αν με ρωτούσες πέρυσι θα σου έλεγα πέρυσι κι αν με ρωτήσεις του χρόνου τώρα πια ξέρεις τι θα σου απαντήσω!. Νοιώθω ότι κάθε μέρα που περνά με εξελίσσει, με βοηθά να έρθω σε ισορροπία με τον εαυτό μου.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Οι άνθρωποι που επιλέγεις και σε επιλέγουν.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει  περισσότερο;

Η ποίηση.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Αυτήν του Ακάκι Ακακίεβιτς στο «Παλτό» του Νικολάι Γκόγκολ.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;  

Σε μένα λειτουργούσε/ λειτουργεί /κι εύχομαι να λειτουργεί αυτόματα. Αν και η αφοσίωση σε μια ιδέα εμπεριέχει σίγουρα την έννοια της πειθαρχίας.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Τα δύο πρώτα μου βιβλία γράφτηκαν σε τετράδια. Ούτε που μπορούσα να διανοηθώ τότε, ότι θα παρατούσα το καλοξυσμένο μου μολύβι! Κι όμως  … Πλέον γράφω μόνο στον υπολογιστή μου.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Ας τον π(ι)ούμε λοιπόν!

Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω —
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
τες λέξεις και τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω.

Ο Δεκέμβρης του 1903-Κ.Π. Καβάφης

Ενότητα 3^η:  Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως…

υπάρχουν πάντα νέα να…

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Ναι-αν και η φίλη μου η Σο θα με βρίσει- εγώ θα προτείνω την αγαπημένη μου ταινία, τα Όνειρα του Ακίρα Κουροσάβα. Μία υπέροχη διαδοχή εικόνων που αποτυπώνουν την εξέλιξη, τον σύγχρονο άνθρωπο, τη ζωή, το ένστικτο της επιβίωσης, την απληστία, την αλήθεια, την αλλαγή. Θα μπορούσα να γράψω ένα σωρό πράγματα για το συγκεκριμένο έργο.  Μία  μικρή αναφορά –ειδικότερα στο όνειρο που αφορά στους δαίμονες για όσους την έχουν δει- γίνεται και στο βιβλίο μου Φεγγαροκουταλιές, με ένα ήρωα που εμφανίζεται για λίγο κι ονομάζεται Ακίρα.

Έκθεση εικόνων