Γνωρίστε τη Βασιλική Στρατικοπούλου

Η Βασιλική Στρατικοπούλου κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο Βιογραφικό

Η Βασιλική Στρατικοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Κυπαρισσία. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο αγοριών, ζει και εργάζεται στα Φιλιατρά. Είναι καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας και έχει δικό της φροντιστήριο ξένων γλωσσών εδώ και 17 χρόνια. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Cambridge με ειδικότητα στη δυσλεξία.

Έργα της:

(2014) Το παρελθόν μετράει στιγμές, εκδόσεις Διώνη.

Υπό έκδοση:

Το δεύτερο μυθιστόρημά της με τίτλο: Λευκή διαχωριστική γραμμή.

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;         

Tην ανεμελιά που είχα παίζοντας στην παιδική χαρά της γειτονιάς μου στην Αθήνα.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;           

Πάντα ήθελα τα παιδιά μου να είναι 'γεμάτα' από παιχνίδι και νομίζω το κατάφερα. Είναι πολύ σημαντικό να ζει ο καθένας τα καλά και τα κακά της ηλικίας του. Το αντίθετο θα του φέρει αναπόφευκτα δυστυχία. 

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;  

Ως μοναχοπαίδι δεν είχα πολλά άτομα να μοιραστώ πράγματα που συνέβαιναν αναπάντεχα στη ζωή μου οπότε θαρρώ ότι η μητέρα μου πέρασε και περνά όλες τις αναλαμπές της ζωής μου.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;  

 Άσπίδες δηλαδή αναστολές οφείλουμε να έχουμε. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να ξεπερνάμε συγκεκριμένες γραμμές για να υπάρχει ισορροπία στη ζωή μας αλλά και στον κόσμο γενικότερα. Η ισοπέδωση των πάντων μάς παραπέμπει σε άλλες εποχές μη πολιτισμικές.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Μία παρατήρηση από τους γιους μου. Είναι αυστηροί κριτές και όσο και αν πονάει αυτό που θα μου πουν, το σέβομαι και το ακολουθώ γιατί είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.  

Δεν είμαι το κατάλληλο άτομο νομίζω. Εγώ από την εποχή που άρχισα να γράφω, το πρώτο πράγμα που κάνω πρωί πρωί συνοδευόμενο πάντα από μια αχνιστή κούπα καφέ είναι να ανοίξω τον υπολογιστή και να ξεδιπλώσω την πλοκή της ιστορίας μου.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Βασιλική, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);

 Όταν συλλαμβάνω μια ιδέα, την επεξεργάζομαι (μυαλό), αυτομάτως ευφραίνεται η καρδιά μου (ψυχή) και αρπάζω στυλό και χαρτί και κάνω την κατάθεσή μου (σώμα).

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Tα παιδιά μου........... Η αρχή και το τέλος μου ............. Η ανάσα και το οξυγόνο μου.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει  περισσότερο;

Ο γραπτός λόγος....Άμεση επαφή με τη σελίδα, έχει μυρωδιά, σου προκαλεί συναίσθημα και πάνω απ' όλα παραμένει  αναλλοίωτος στο χρόνο. ότι γράφει δεν ξεγράφει έλεγαν οι παλιοί και είχαν δίκιο.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Θα ήταν εγωιστικό να ανέφερα από το δικό μου βιβλίο;;;; Λοιπόν, νομίζω ότι η Δήμητρα θα έπρεπε να είχε άλλη τύχη καθώς έπεσε θύμα της ίδιας της της μάνας. Της αφαίρεσε το δικαίωμα της μητρότητας και τι εννοώ με αυτό, να φέρει στα σπλάχνα της τον καρπό του έρωτά της γιατί κατά τ' άλλα μάνα μπορείς να γίνεις και χωρίς να γεννήσεις παιδί και μάλιστα πολύ καλή.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Υπάρχει ένα πλάνο που θεωρητικά πρέπει να ακολουθήσει κανείς αλλά κατά τ' άλλα νομίζω ότι σε οδηγεί η ίδια η σκέψη από μόνη της.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

ΠΑΝΤΑ και το εννοώ με πλήρη επίγνωση, γράφω σε χαρτί και μετά, αφού τελειώσω όλο το βιβλίο, το μεταφέρω στον υπολογιστή. Είμαι ομολογουμένως της 'παλιάς σχολή'  και ως καθηγήτρια χρόνια, η επαφή με το χαρτί μού είναι πλέον προσφιλής και αναντικατάστατη μπορώ να πω.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

"Τούτο δω είναι ο σπόρος της αμαρτίας και του θανάτου. Τούτο εδώ και να γεννηθεί, θα είναι ο ίδιος ο Χάρος. Ή θα πεθάνει την ώρα που η μήτρα σου θα το ξερνάει με αηδία ή αν ζήσει , θα σπείρει το Χάρο και την αμαρτία ολόγυρά του."

Συγκλονιστικός Καραγάτσης στη "ΜΕΓΑΛΗ ΧΙΜΑΙΡΑ". Παραστατικός και με ιδέες πολύ μπροστά για την εποχή του... Αγαπημένος!

Ενότητα 3^η:  Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… μέσα από τα λάθη σου γίνεσαι καλύτερος!

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;                         

ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ...δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η ταινία πραγματικά με στιγμάτισε. Ίσως γιατί είναι μια αληθινή ιστορία, ίσως πάλι γιατί αναδείχτηκε για μια ακόμα φορά ο ρόλος που παίζει η δύναμη της θέλησης. Ο άνθρωπος μπορεί να νικήσει τα πάντα, ακόμα και τη σκλαβιά του σώματος και της ψυχής του.

Εικόνα Εξωφύλλου

Μια γρήγορη ματιά στην περίληψη του βιβλίου.

Η Μαίρη γεννημένη σε λάθος τόπο μιας άλλης εποχής, αναζητεί απαντήσεις σε ερωτήματα που τη βασανίζουν εδώ και χρόνια. Φεύγει από το νησί της, την Ζάκυνθο όταν ο θεός του έρωτα της χτύπησε την πόρτα. Πίσω της όμως αφήνει αγαπημένα πρόσωπα που δεν βγαίνουν ποτέ από την καρδιά και το μυαλό της. Εξέχουσα θέση κατέχει η μικρότερη αδερφή της, η Χρυσάνθη, της οποίας η μοίρα της επιφύλαξε το χειρότερο δώρο... Αυτή ήταν η αρχή για την αναζήτηση απαντήσεων που της ταλάνιζαν το παρελθόν και της στοίχειωναν το μέλλον. Όλες αυτές βρίσκονται καλά κρυμμένες σε ένα κιτρινισμένο τετράδιο που κράταγε η μάνα της όλα αυτά τα χρόνια. Πολλοί θα το ονόμαζαν ημερολόγιο, αυτή απλά το αποκαλεί "το κλειδί του παραδείσου ΤΗΣ".

Έκθεση εικόνων 

Στιγμιότυπα από τις παρουσιάσεις του μυθιστορήματος της συγγραφέως ανά την Ελλάδα.