Γνωρίστε τη Μάρθα Πατλάκουτζα

H Μάρθα Πατλάκουτζα κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη το 1968. Η καταγωγή της είναι από τη Νέα Καλλικράτεια Χαλκιδικής, με παππούδες και γιαγιάδες που ήρθαν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη.

            Το 1990 τελείωσε το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.

            Είναι μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης.

            Το 1996 διορίστηκε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση κι από τότε υπηρετεί ως δασκάλα σε δημοτικά σχολεία της Μακεδονίας, ενώ τα τελευταία χρόνια σε δημοτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης.

            Είναι παντρεμένη, μητέρα δύο κοριτσιών και πρόσφατα απέκτησε το πρώτο της εγγόνι.

            Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Ζαχάρα, η θύελλα της καρδιάς» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία, τον  Οκτώβρη του 2013.

            Τον Δεκέμβρη του 2014 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Έξη το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο «Μερτζανή, το δάκρυ της Θράκης».

            Πριν λίγες μέρες, τον Ιούλιο, κυκλοφόρησε και πάλι από τις Εκδόσεις Έξη το νέο της  πόνημα, ένα βιβλίο ξεχωριστό, με τίτλο «Άγιος Παΐσιος, ο Αγιορείτης».

Εργογραφία 

   Η σελίδα της συγγραφέως στο facebook: https://goo.gl/7r0HYH

και το προσωπικό της ιστολόγιο:

https://marthapatlakoutza1.blogspot.gr/2013_11_01_archive.html

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Μετά τον σεισμό του 1978 στη Θεσσαλονίκη, όπως όλοι οι κάτοικοι η οικογένειά μου είχε κατασκηνώσει σε περιοχές εκτός Θεσσαλονίκης. Ήμουν δέκα χρονών. Ένιωθα μεγάλη ανασφάλεια. Τελικά το άγνωστο γίνηκε μια περιπέτεια ζωής. Θυμάμαι το αντίσκηνο που είχαμε στήσει στον μώλο των Νέων Μουδανιών, στρωματσάδα, μαγείρεμα σε μια μικρή πετρογκάζ, ψυγειάκι από φελιζόλ και πάγο που παίρναμε από τα καΐκια. Καλοκαίρι, τρεχαντήρια και δίχτυα, καράβια που φόρτωναν τσιμέντο και σιτάρι, ένας ναύτης από την Κεϋλάνη που με φώναζε Μύριαμ και μου πρόσφερε παγωμένο καρπούζι, τα κύματα της θάλασσας, το παιχνίδι ολημερίς με τα καβουράκια στα βράχια.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Η εικόνα της φουρτουνιασμένης θάλασσας,  όταν πλησιάζει το μπουρίνι. Με μαγεύει η αγριάδα της, με ηρεμεί και ταυτόχρονα γίνεται το απύθμενο πηγάδι που αντλώ την έμπνευση σε προσωπικό κι επαγγελματικό επίπεδο.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τον σύζυγο μου και τις φίλες μου.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Δεν είμαι εχθρός του πειρασμού. Για να κάνει την εμφάνισή του σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, σημαίνει πως εξυπηρετεί κάποιες ανάγκες κι επιθυμίες. Οπότε ο καθένας επιλέγει τον πειρασμό του. Το αν θα υποκύψει προσθέτει και μια δόση αλατοπίπερου στην καθημερινότητα.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η υποκρισία και το ψέμα.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Κάθε μέρα που έρχεται μπορείς να κάνεις κάτι μοναδικό κι ανεπανάληπτο. Φοράς το πιο αισιόδοξο χαμόγελο, κλείνεις  μύτη και κάνεις το δικό σου μακροβούτι στη ζωή.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Μάρθα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Μισώ κι αγαπώ όλες τις εποχές. Δε μου αρέσει η ρουτίνα. Θέλω να αλλάζουν. Για να είμαι όμως ειλικρινής μια μικρή προτίμηση ως προς το καλοκαίρι την έχω.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Υγεία, πείσμα, δουλειά και αν υπάρχει σθένους, αγάπη.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει  περισσότερο;

Πειραματίζομαι με όλα τα είδη. Αυτό που με συναρπάζει περισσότερο είναι το ιστορικό μυθιστόρημα. Το ταξίδι στο χθες με κάνει να σκέφτομαι πέρα από τα στενά όρια της καθημερινότητας. Εκεί αλλάζω ταυτότητα και οντότητα. Ζω τον χρόνο σε κάθε του υπόσταση.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Εν μέρει το έχω κάνει στο βιβλίο μου «Μερτζανή, το δάκρυ της Θράκης». Στο τελευταίο κεφάλαιο έχω χρησιμοποιήσει ελάχιστα στοιχεία μυθοπλασίας, αρκετά όμως για να αλλάξουν τη μοίρα της ηρωίδας μου.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;         

Πειθαρχία. Απόλυτη κι αυστηρή.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Ξεκινώ πάντα με ένα καινούριο τετράδιο και στη συνέχεια επιλέγω έναν ταιριαστό στιλό. Το πιάνω στα χέρια μου, το μυρίζω, το ξεφυλλίζω και ξεκινώ να γράφω τις πρώτες σημειώσεις της έρευνας μου, τον σκελετό του νέου βιβλίου.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Life isn’t about finding yourself. Life is about creating yourself», George Bernard Shaw

(Η ζωή δεν είναι για να βρεις τον εαυτό σου. Είναι για να τον δημιουργήσεις)

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… το πάθος θα σου χαμογελά για πάντα.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Θα πρότεινα μια ταινία από τα παλιά, πολυαγαπημένη μου, το «BladeRunner» του Ρίντλεϊ Σκότ με κυρίαρχο θέμα τον αιώνιο αγώνα της ζωής, το μεγαλείο της θνητής ύπαρξης που εναντιώνεται στη φθορά του χρόνου, αναζητώντας μια παράταση χρόνου από τον θάνατο, ένα όνειρο, μια αγάπη, ένα σκοπό που ν' αξίζει να ζήσεις και να πεθάνεις γι' αυτόν.

Έκθεση εικόνων

"Μερτζανή, το δάκρυ της Θράκης" 

Το μυθιστόρημα που στάθηκε αφορμή για να ανιχνεύσουμε τη συγγραφέα.

Μια γρήγορη ματιά στην περίληψη.

Οκτώβριος 1922... Στις όχθες του ποταμού Έβρου στέκει ένα νεαρό κορίτσι με βρόμικα ρούχα και πρόσωπο βουτηγμένο στην απόγνωση. Νιώθει το βάρος της ευθύνης να συνθλίβει τους μικροκαμωμένους ώμους της... Πρέπει να διασχίσει το ποτάμι μαζί με την αδερφή της, το κάρο και τα ζωντανά.

Ορφανή από μητέρα, ξεριζωμένη από πατρίδα, η Μερτζανή δεν σταματά να αγωνίζεται και να ξεπερνάει τον εαυτό της.

Ποιος τη στηρίζει στα χίλια βάσανα, στον θάνατο, στον αβάσταχτο πόνο; Μονάχα μια φωνούλα μέσα της, μια γλυκιά φωνή που δε σιωπά ποτέ, μια διακριτική λάμψη που δεν την αφήνει να παραδοθεί, όσο κι αν λυγίζει. Και η Μερτζανή θα λυγίσει πολλές φορές. Χάνει το στήριγμά της ξανά και ξανά, χάνει τις μεγάλες της αγάπες, χάνει κάθε δύναμη...

Η συγκλονιστική ιστορία μιας αξιοθαύμαστης γυναίκας που δεν έχασε ποτέ την αξιοπρέπειά της και την τόλμη της.

Μερτζανή... κοράλλι σπάνιο, όπως και η ψυχή της. Μια ψυχή που συνεχώς διώκεται... ένας διωγμός που τέλος δεν έχει... Αυτή είναι η ιστορία της.

Η σελίδα των εκδόσεων Έξη είναι :

https://www.facebook.com/ekdoseiseksi?fref=ts